Αλήθεια,τι να κάνει άραγε αυτή τη στιγμή ο Μπουτάρης;
Γιατί ενώ ο Ζέρβας,που,απέναντι σε έναν που αποτελεί τον ορισμό του συστημικού (https://365meres.wordpress.com/2019/03/08/mporeis-dystyxws-oxi/) και που βολεύτηκε παρά την αποτυχία του να επιβεβαιώσει τον τίτλο του φαβορί,δεν του πήγαν όλα ζερβά και από σπόντα κατέληξε στη θέση δεν ξεκίνησε καλά και του αφιέρωσα άρθρο (https://365meres.wordpress.com/2020/02/17/apolithoma-etvn-56/)
δείχνει να άλλαξε δρόμο,να πήγε πίσω από τα φώτα και τις μικροκομματικού τύπου κλασικές πρακτικές και να κάνει σιγά σιγά πραγματάκια για την εικόνα -σε πρώτη φάση και θέλω να πιστεύω πως δεν θα μείνουμε εκεί- της πόλης.
Τι να κάνει λοιπόν ο πρώην δήμαρχος;
Το μόνο γνήσιο ελληνικό τρολ στην ιστορία της πολιτικής σκηνής που κατέκτησε δημαρχιακό θώκο;
Ίσως να μην μετακόμισε στο σπίτι του.
Μπορεί να μένει ακόμη εκεί που έμενε και σαν δήμαρχος και να αράζει απαλλαγμένος από την ευθύνη να περάσει μια εικόνα που δεν ήταν δική του στα ΜΜΕ της Αθήνας.
(σημ. Αυτό κι αν δεν ήταν ενδεικτικό για τι τρολ μιλάμε.Τον λάτρευαν οι ξένοι που δεν τον ζούσαν κι όταν τους τον απομυθοποιούσες με χειροπιαστά παραδείγματα σε κοιτούσαν σαν χάνοι και προσπαθούσαν να καταλάβουν αν τους τρολάρεις ή μιλάς σοβαρά.)
Μπορεί λοιπόν αυτό το ήσυχο Κυριακάτικο πρωινό που γράφονται αυτές οι γραμμές να χαλαρώνει πίνοντας το καφεδάκι του και χαζεύοντας τη θέα προς τη θάλασσα πίσω από το παράνομο παράθυρο που άνοιξε,με ένα μειδίαμα να σχηματίζεται στο πρόσωπο του όταν σκέφτεται τι δηθενιές πουλούσε μέσω των ΜΜΕ.
Μετά θα κατέβει για μια βόλτα και θα αναπολεί τις εποχές που μπορούσε να λέει ζώα τους πολίτες αλλά αυτός να παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο και σε ράμπες ΑΜΕΑ.
Πηγή με φωτογραφικές αποδείξεις:
https://365meres.wordpress.com/2014/12/18/o-mpoutaris-oi-gaidaroi-kai-ta-provata/
Φτάνοντας στον Λευκό Πύργο ίσως να ανηφορίσει προς την ΧΑΝΘ όπου μπροστά από τη ΔΕΘ θα του κοπεί η ανάσα από τα γέλια όσο θα σκέφτεται πόσο εύκολα μοίραζε τρολάρισμα,με το τελεφερίκ που θα ξεκινούσε από εκεί,την δημοτική συγκοινωνία που θα περνούσε και από εκεί και τόσα άλλα…
Όπως και να το δεις πάντως,ο Μπουτάρης άφησε όντως το ιδιαίτερο στίγμα του.
Μετά τον γελοία ακατάλληλο για δημόσια θέση Παπαγεωργόπουλο (αποτέλεσμα της έλλειψης πολιτικής ποιότητας των πολιτών να γεννήσουμε κάτι καλό),ένα αθεράπευτο ναρκισσιστή που άφησε τα ποντίκια να φάνε τα πάντα και να κρύψουν τα σκουπίδια τους κάτω από το χαλί
(https://365meres.wordpress.com/2014/04/08/mpoutaris-to-pio-systimiko-troll/)
μέχρι που αυτό δεν χωρούσε περισσότερα και έκανε την αηδία για τα συστημικά πρόσωπα να ξεχειλίσει και ως μόνο τρόπο αυθόρμητης αντίδρασης του νηπιακής ωριμότητας πολιτικού σώματος να οδηγήσει στη ψήφο-τρολάρισμα που έβγαλε τον Μπουτάρη,ο τελευταίος ήταν η νομοτελειακή κατάληξη.
Παρότι έκανε μπαμ από μακριά,σαν να καθόταν πάνω σε μια φωτεινή σημαδούρα στη μέση του Θερμαϊκού,η πόλη που για δεκαετίες έπλεε λάθος δεν μπόρεσε να την αποφύγει,αυτός πήδηξε πάνω της και στρογγυλοκάθισε στον θρόνο της.
Όπου σαν ένα μοναδικό υβρίδιο καλικάντζαρου και τρολ ήταν μια όαση απόκοσμης δροσιάς που κυριαρχούσε σαν εικόνα πάνω και από την εικόνα της πόλης που τον υπηρετούσε αντί να την υπηρετεί και έδενε απόλυτα με την μπόχα από τους γεμάτους σκουπίδια κάδους που μάζευαν όποτε τύχαινε και την βρωμιά και εγκατάλειψη που κυριαρχούσε παντού…
Καλά να είναι λοιπόν όπου και να είναι γιατί ίσως να ήταν και αναγκαία η παρουσία του,πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο μπορεί να βρισκόταν στη θέση του,μετά τον φτερωτό γιατρό με τα γρήγορα πόδια και το αργό μυαλό.
Έδωσε πιστεύω σε όλους ένα μάθημα στο που μπορεί να καταλήξει μια πόλη όταν οι πολίτες δεν έχουν φροντίσει για την δική τους εκπαίδευση και με την ψήφο τους οδηγούν αργά αλλά σταθερά το μέρος που ζούνε πάνω σε ύφαλο.
Όπως απαραίτητος ήταν και ο ΣΥΡΙΖΑ:
(Τα γάτο-χρυσόψαρα, οι κλόουν και το τσίρκο…)
Εύχομαι ο σημερινός να μην επιτρέψει στον εαυτό του να επιστρέψει στην αρχική εικόνα που δημιούργησε και στο τέλος της θητείας του να τον θυμόμαστε και να του αποδώσουμε τα εύσημα για κάτι περισσότερο από μια κατεδάφιση ή μια συντήρηση.
Γιατί απέναντι στον προηγούμενο δεν χρειάζεται να προσπαθήσει και ιδιαίτερα κάποιος για να δείξει καλύτερος όμως η πόλη χρειάζεται πολλές στοχευμένες δράσεις για να γίνει καλύτερη κι αυτό είναι που πρέπει να μετράει στο μυαλό όλων.
Να μην καταλήξει σαν τον Μπουτάρη,που το μόνο ουσιαστικά θετικό του έργο για την καθημερινότητα ήταν τα πασαλάκια,όπως στο δρόμο μας που μέσα σε μια μέρα έγινε ανθρώπινος όπως δείχνει η φωτογραφία
από εκεί που τα προηγούμενα χρόνια γινόταν ο κακός χαμός και μόνο από τύχη δεν κόλλησε κάποιο ασθενοφόρο,να ζήσουμε την απόλυτη ξεφτίλα σαν πόλη,να πεθάνει άνθρωπος με μια κλινική και τρία νοσοκομεία σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου.
(σχετικό μου άρθρο:
https://365meres.wordpress.com/2018/04/25/o_pio_ilithios_dimos_sti_xora/)
(σημ.1 Προτού πει κανένας…φρέσκος αναγνώστης την εξυπνάδα του,έχω αυτοκίνητο αλλά δεν με ενοχλεί που δεν το παρκάρω όπως ο Λούκι Λούκ το άλογο του και δεν μπορώ να βγω στο μπαλκόνι και να πηδήξω πάνω του αφού ο δρόμος δεν το επιτρέπει.)
(σημ.2 Καλό θα ήταν να γίνει μια επίβλεψη στους δρόμους που έχουν μπει ώστε να τοποθετηθούν ξανά κάποια που έφυγαν από τη θέση τους -όπως και στον δικό μας- και να πάψουν τα κενά που προσφέρουν ιδιότυπες,ατομικές θέσεις στάθμευσης καθ όλη τη διάρκεια της μέρας.)
Υ.Γ.
Σίγουρα θα ήθελε μεγάλη προσπάθεια από κάποιον να μιμηθεί τον Μπουτάρη και να προσβάλει για παράδειγμα ασύστολα ένα ζωντανό κομμάτι της πόλης,έναν ολόκληρο μικρόκοσμο της Θεσσαλονίκης,με λόγια (αποκαλώντας συλλήβδην όσους τον αποτελούν αλήτες) αλλά και πράξεις (παραστάσεις του δήμου σε δικαστήρια ως μάρτυρας κατηγορίας) εκτός μέτρου.
Δεν θέλει όμως την παραμικρή προσπάθεια για να υποπέσει στο λάθος των ξύλινων δηλώσεων -και κλασικών πρακτικών- για το θεαθήναι αν δεν σκοπεύει να στηρίξει με διαρκείς πράξεις ουσίας διάφορα δίκαια αιτήματα προς το κράτος που εδρεύει -και σε αρκετές περιπτώσεις κωφεύει- στην Αθήνα.
Όπως αυτά του (παρά τα προβλήματα από τα λαμόγια και την έλλειψη σοβαρού νομοθετικού πλαισίου και ελέγχου από το κράτος που επέτρεπαν σε αυτά να κινούνται ελεύθερα σε κάθε ερασιτεχνικό σωματείο φέρνοντας τα κοντά ή στο χείλος της καταστροφής) ζωντανού οργανισμού της πόλης που λέγεται Γ.Σ. ΗΡΑΚΛΗΣ.