Κάποια πράγματα στο ελληνικό δημόσιο δεν πρόκειται να αλλάξουν ούτε το 8510 μ.Χ. που λένε στην έβδομη στροφή του In the Year 2525 οι Zager and Evans.
Ενδιαφέροντα στοιχεία:
Το τραγούδι έμεινε στη πρώτη θέση του Billboard Hot 100 για έξι εβδομάδες και για τρεις στο UK Singles Chart το 1969.
Πολύ λιγότερο από όσο παραμένει νούμερο ένα ο παραλογισμός στο ελληνικό δημόσιο και πολύ πιο σύγχρονο του αφού αυτός υπάρχει από τη σύσταση του.
Ντουέτο που έγινε διάσημο με αυτό το τραγούδι αλλά δεν είχε καμία άλλη επιτυχία. Κάτι που στη μουσική το αποκαλούν one hit wonder.
Λιγότερο διάσημο όμως από την ελληνική γραφειοκρατία που μόνο ως κάτι μοναδικά μαγικό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από οποιονδήποτε πολίτη ενός οποιουδήποτε, στοιχειωδώς σοβαρού, κράτους.
Πως πάει το τραγούδι στο συγκεκριμένο σημείο;
In the year 8510
God is gonna shake his mighty head
He’ll either say, “I’m pleased, where man has been”
Or tear it down and start again
Whoa-oh-oh
(Το Whoa-oh-oh το έβαλαν για να ξεχωρίζει από τους άλλους στίχους, στη περίπτωση του ελληνικού δημοσίου παρομοιάζει με τους ήχους που κάνουν οι πολίτες από την επαφή τους με αυτό.)
Τη συγκεκριμένη στροφή μπορείς άνετα να την προσαρμόσεις ως εξής:
Το έτος 8510
Μια κυβέρνηση ΙΣΩΣ να κουνήσει τον κώλο της
Και είτε να πει εθελοτυφλώντας πάλι βαθιά
«Είμαι ικανοποιημένη από το πως λειτουργεί το δημόσιο μου»
Είτε να ξηλώσει τα πάντα και να τα στήσει όπως πρέπει.
Πάντως όχι πριν το 8510.
Ω, ναι! Με τίποτα νωρίτερα.
Γιατί;
Γιατί πας στις 6 π.μ. στα εφημερεύοντα, σταματάς στο εξωτερικό γκισέ, δηλώνεις στοιχεία, μπαίνεις, έρχεται η σειρά σου, κοιτάζουν στον υπολογιστή πως είσαι εσύ, σε εξετάζουν, σου γράφουν μια εβδομάδα αναρρωτική και 6:45 τελειώνεις. Αμ δε!
-Πριν φύγετε πρέπει να πάτε στη γραμματεία να σας βάλουν σφραγίδες στα χαρτιά, λέει ο γιατρός.
-Ο.Κ.
-Ανοίγει στις 07:30.
-…………..
Not Ο.Κ αλλά καλό καιρό έχει σκέφτεσαι, πας μπροστά στα γραφεία, αράζεις στο παγκάκι, παίζεις λίγο στο κινητό, χαζεύεις τους γιατρούς που παιδεύονται να παρκάρουν στον στενό χώρο, κοιτάς τα δυο χελιδόνια που κάνουν εκπαιδευτική πτήση μπαινοβγαίνοντας στα εξωτερικά ιατρεία με τρελούς ελιγμούς ακριβείας ανάμεσα από νοσηλευτικό προσωπικό και ασθενείς, ανταλλάσσεις μηνύματα με τη γυναίκα σου και μια φίλη γιατρό για το σκηνικό, έρχεται η ώρα, ανοίγει η γραμματεία, ευγενικός εσύ, ευγενική αυτή, σου βάζει τις σφραγίδες μπαμ μπαμ σαν να πυροβολεί ο Λούκι Λουκ αλλά την ώρα που το ρόλοι γράφει 07:34 και σου τα δίνει πίσω σου πετάει και μια βόμβα:
-Πρέπει όμως να περιμένετε στη τζαμαρία, στο κτήριο που είναι τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία να σας βάλουν αριθμό πρωτοκόλλου. Εμείς δεν έχουμε αριθμό πρωτοκόλλου.
Εκεί σου έρχεται να κάνεις λεκτικό λογοπαίγνιο με το δεύτερο συνθετικό της λέξης πρωτόκολλο αλλά τι σου φταίει η υπάλληλος για τη γελοία διοικητική-οργανωτική διάρθρωση του δημόσιου αυτού οργανισμού;
Αφού αυτή δεν την θεωρούν ικανή όσοι το έχουν σχεδιάσει όλο αυτό να έχει και αριθμό πρωτοκόλλου να σου βάλει και εξακολουθεί να έχει καλό καιρό, αφήνεις στην άκρη τον κακό τους τον καιρό (των υπευθύνων) και πας εκεί που σου είπε.
Όπου περιμένεις να πάει οκτώ (08:00) ώστε να ανοίξει το συγκεκριμένο γραφείο και να έρθει όποιος είναι υπεύθυνος να δίνει αυτούς τους αριθμούς.
Λογικά θα χρειάζεται σαρωτής ίριδας για να έχει κάποιος πρόσβαση σε αυτούς και δεν έφταναν τα κονδύλια να βάλουν τέτοιον και στη γραμματεία σκέφτεσαι σατιρίζοντας το σκηνικό που βιώνεις με το να φέρνεις στο μυαλό σου αντίστοιχες σκηνές από ταινίες όση ώρα πρέπει να κάθεσαι όρθιος.
Αναγκάζεσαι να στέκεσαι όρθιος (παρά το διάστρεμμα που σου διέγνωσαν) γιατί μαζεύεται μπουλούκι μπροστά στη τζαμαρία και δεν είσαι στη Δανία π.χ. που η σειρά αναμονής υπάρχει σαν έννοια.
Είσαι στην Ελλάδα που ξεμείναμε να βαυκαλιζόμαστε για το αμετάφραστο φιλότιμο ενώ έχουμε χάσει στη μετάφραση οτιδήποτε μας ξεχωρίζει από σουρικάτες στο Σερενγκέτι και μόνο ο Sir David Attenborough λείπει να περιγράφει με τη χαρακτηριστική του φωνή, χαμηλόφωνα (σε νοσοκομείο είμαστε άλλωστε) την ανίατη κακή νοοτροπία μας και την έλλειψη παιδείας που μας χαρακτηρίζει.
Αλλά ακόμη και όταν βγεις από αυτό το «πάρκο» αρρωστημένης γραφειοκρατίας δεν έχεις ξεμπερδέψει.
Θα πρέπει να πάρεις χαρτί από την εργασία σου και με εκείνο να πας στον ασφαλιστικό σου φορέα αυτοπροσώπως (είναι ζόρικο να μάθεις με βεβαιότητα από το διαδίκτυο ή να βρουν από τη δουλειά τι ακριβώς να γράψουν για το που βρίσκεται το γραφείο στο οποίο ανήκεις ώστε να μπορέσεις να αιτηθείς ηλεκτρονικά) για να κάνεις όσα θα μπορούσαν να γίνονται με δυο τρία κλικ από έναν υπολογιστή.
Κάτι που ίσως αποφύγεις για να γλιτώσεις την ταλαιπωρία, σωματική και ψυχική, δίνοντας ξεχωριστό νόημα στο «την υγεία μας να έχουμε» και έτσι να εξοικονομήσει το κράτος μερικά λεφτάκια για να μπορεί να συντηρεί (το άκρον άωτον του παραλογισμού) πιο εύκολα όλη αυτή την σπατάλη χρόνου και χρήματος για την οποία είναι υπεύθυνο, χωρίς να νιώθει την ευθύνη να διορθώσει τα κακώς κείμενα, παρόλο που έχουμε φτάσει στο 2021.
Ίσως in the year 2525, ποιος ξέρει….
365meres 