Τα γάτο-χρυσόψαρα, οι κλόουν και το τσίρκο…

Γιατί το πρώτο βήμα για την δημιουργία (θα πάρει πάρα πολλά χρόνια) πολιτών που να αξίζουν τον όρο Πολιτικό Ον είναι να κυβερνήσει (μαζί με τον πιθανό εύκαιρο βολικό πρόθυμο) ο ΣΥΡΙΖΑ…

Όχι γιατί είναι διαφορετικό κόμμα και θα φέρει την αλλαγή αλλά γιατί θα καταδείξει πως όλα είναι ίδια, μιας και είναι ο τελευταίος μεγάλος σχηματισμός που μπορεί να προκύψει από το πολιτικό σύστημα της χώρας.

Γιατί το να βγει και ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει το ξεκίνημα μιας μακράς πορείας που στο τέλος της θα έχει δημιουργήσει μια γενιά ικανή να καταφέρει το χτίσιμο του μόνου αδιάβλητου συστήματος που για πολύ λίγο, πολύ παλιά, στο ελάχιστο -ακόμη και με τα αστεία μικρά μεγέθη που μετράμε οι άνθρωποι τον χρόνο- διάστημα που φτάσαμε στο ζενίθ της ποιότητας των πολιτών ως πολιτικά όντα, καταγράφηκε η εφαρμογή του.
Της δημοκρατίας χωρίς επιθετικούς προσδιορισμούς…

Την αφορμή για το άρθρο την έδωσαν τα «παραλειπόμενα» της επίσκεψης του Γκλέτσου στην περιφέρεια Κέρκυρας.

Άρθρο που εξηγεί γιατί το να βγει και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αφετηρία μιας πολύ μακράς μα αναγκαίας πορείας, που στο τέλος όμως ενδέχεται να δημιουργήσει σοβαρούς πολίτες που δεν θα θέλουν να είναι πλέον απλά ψηφοφόροι.

Άρθρο που εξηγεί πως πρέπει να βγει και ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι για κάποιον ιδεολογικό λόγο αλλά μόνο και μόνο γιατί αυτό το κόμμα έτυχε να είναι το τελευταίο μεγάλο σε μέγεθος κατασκεύασμα που το υπάρχον σύστημα που συγκροτούμε όλοι μας, μπορεί να δημιουργήσει.

Ο «τελευταίος των Μοϊκανών»…. μέσα σε μια πολιτική σκηνή που μοιάζει με τσίρκο…
Τσίρκο με πολιτικούς κλόουν στον ρόλο των ζογκλέρ μα και των θηριοδαμαστών όπου τα ζώα είναι τόσο χαζά που πληρώνουν για να είναι και θεατές.

Ο Γκλέτσος λοιπόν (που σαν δήμαρχος είναι κορυφή) έκανε και κόμμα και πήγε και επισκέφτηκε την αντί-περιφερειάρχη Κέρκυρας.
Είπε τον Τσίπρα πρόεδρο του 15μελούς σε αναπαραγωγή ενός βαρετού πλέον και πολυ-χρησιμοποιημένου παραλληλισμού, δείχνοντας κι αυτός τις παθογένειες αυτού που θέλει να εξοστρακίσει, οι άλλοι παριστάμενοι μιας και ήταν του ΣΥΡΙΖΑ θίχτηκαν και αντέδρασαν, αυτός είναι οξύθυμος, τα πήρε κι έγινε ο κακός χαμός.
Λίγο και οι κάμερες, λίγο και το κρύο άναψαν τα αίματα.
Κλάϊν Μάϊν που λέμε και οι της εποχής μου.

Το ζουμί όμως της υπόθεσης είναι άλλο.
Και δείχνει τι τσίρκο παρακολουθούμε και τι κλόουν ντυμένοι θηριοδαμαστές, γυρνάνε μέσα και γύρω από την πολιτική σκηνή.
Με θεατές στις κερκίδες τα ίδια τα ζώα, να εναλλάσσονται ανά ομάδες και να πληρώνουν και εισιτήριο για να παρακολουθούν ουσιαστικά τους εαυτούς τους, οπότε στο τέλος της ημέρας το ταμείο του τσίρκου να είναι πάντα γεμάτο. Ανεξάρτητα ποιος κλόουν υποδύεται τον θηριοδαμαστή.

Ευτυχώς γι αυτούς, αντί για θηρία (έστω εξημερωμένα) έχουν να διαχειριστούν ένα υβρίδιο ζώου. Με σώμα οικόσιτης γάτας και κεφάλι χρυσόψαρου.

Γατάκι που όταν παίζει μοιάζει και συμπεριφέρεται σαν μεγάλο και σπουδαίο αιλουροειδές αλλά στα ζόρικα αποδεικνύει πόσο «λίγο» είναι και πόσο ατομικιστικά λειτουργεί, ενώ σαν χρυσόψαρο μπορεί να μοιάζει τεράστιο αν το δεις πίσω από την γυάλα που το έχουν κλεισμένο, όμως δεν παύει να είναι ένα μικρό ψαράκι που η μνήμη του αλλοιώνεται μετά από 3 μήνες (τα 3 δευτερόλεπτα είναι μύθος) οπότε είναι εύκολο για τους ίδιους να του παρουσιάζονται σαν καινούργιοι και να ξεχνάει ο,τι κι αν έχουν κάνει και πει!

Γάτο-χρυσόψαρο που το βάζουν στην σκηνή να «παίξει» τον εαυτό του για λίγο και μετά πληρώνει για να δει το ίδιο με αυτό που έπαιζε, ενώ όποτε το ξανά-φωνάζουν πηγαίνει και πάλι…(σαν τους συμβασιούχους για παράδειγμα….)

Γι αυτό ακόμη και οι καλοί δήμαρχοι, αφήνουν συνήθως κάποια έργα για το τέλος της θητείας τους. Γιατί το γάτο-χρυσόψαρο εύκολα θα πιστέψει όποιον κι αν θελήσει να οικειοποιηθεί το έργο έτσι κι αυτό έχει γίνει πιο νωρίς, ακόμη κι αν αυτός ο άλλος το πολεμούσε όσο κατασκευαζόταν (όπως έγινε -αφαιρούμε τον όρο καλός δήμαρχος- με την ανάπλαση της παραλίας της Θεσσαλονίκης για παράδειγμα)…

Επίσης τρώει οτιδήποτε τρώγεται (ακόμη και αμάσητα ψέματα) και όπως όλα τα ψάρια τρέφεται οπορτουνιστικά και δεν σταματάει όσο συνεχίζει κάποιος και του δίνει, κάνοντας το γατίσιο σώμα του να μοιάζει με τον Γκάρφιλντ κι έχοντας κρυφό ίνδαλμα του κάποιον από τους ευτραφείς κλόουν της παράστασης του τσίρκου…

Πάμε τώρα να ρουφήξουμε το ζουμί…

Είπε λοιπόν η ανεκδιήγητη αντί-περιφερειάρχης στην προσπάθεια του κομματικού εγκεφάλους της να φουσκώσει το θέμα (σαν κακή αναπαραγωγή του γνωστού ανέκδοτου με τον κυνηγό) πως η ελληνική πλευρά πήρε το σήμα από το πλοίο νωρίς αλλά το έκρυψε και περίμενε το πλοίο να βγει από τα ελληνικά χωρικά ύδατα γιατί δεν μπορούσε να διαχειριστεί την κατάσταση.

Εξέπεμψε δηλαδή σήμα ένα πλοίο στα VHF και σε μια ακτίνα περίπου 100 (μπορεί και παραπάνω χιλιομέτρων) σε μια θαλάσσια περιοχή που μοιάζει με την Τσιμισκή σε ώρα αιχμής και κινητοποιήθηκε τόσο γρήγορα το διαλυμένο κατα τα άλλα κράτος που ρίξαμε πάνω ο,τι τεχνικό μέσο διαθέτουμε, προλάβαμε μπλοκάραμε το σήμα για να μην το λάβει κανένας άλλος και περιμέναμε να βγει από την Ελλάδα.
Κάναμε jamming και στα κινητά για να είμαστε σίγουροι και μπορεί να βγήκαν στα παράθυρα οι υπεύθυνοι και να φυσούσαν προς τα πάνω για να ενισχύσουν τον νοτιά και να φύγει το πλοίο μια ώρα αρχύτερα…

Αυτοί οι γελοίοι λοιπόν ετοιμάζονται να διαδεχθούν τους άλλους γελοίους που ακόμη και τώρα που γράφεται το κείμενο, δεν είναι σίγουροι πόσοι άνθρωποι από αυτούς που πλήρωσαν εισιτήριο ήταν πάνω στο πλοίο. Λογικό, αφού σίγουρα ποτέ δεν θα πήγε κάποιος κρατικός φορέας να ελέγξει σε ανύποπτο χρόνο ένα επιβατηγό και αν τηρούν τις προβλεπόμενες διαδικασίες, ώστε σε περίπτωση που χρειαστεί να ξέρουν.

Τέτοιοι αστείοι ετοιμάζονται να διαδεχθούν άλλους αστείους που ποτέ δεν έκαναν έναν έλεγχο σε ανύποπτο χρόνο στο αν οδηγοί κοιμούνται στο γκαράζ ενός πλοίου με ο,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται και ποτέ δεν επέβαλαν ποινή και μέτρα ώστε αυτό να μην συμβαίνει.

Οι αστείοι θα δώσουν την θέση τους σε άλλους αστείους.
Οι κλόουν θα αντικαταστήσουν τους κλόουν, με μόνη αλλαγή τις χρωματικές επιλογές στο μακιγιάζ. Στο ίδιο τσίρκο….

Με την βοήθεια άλλων αστείων κλόουν που εμφανίζονται διαρκώς στην είσοδο ζητώντας εργασία στο τσίρκο και όταν καταφέρνουν και μπαίνουν στην σκηνή και ανάλογα με το πρόγραμμα του τσίρκου, θα παίξουν για τα ανάλογα γάτο-χρυσόψαρα που θα παρακολουθούν τα άλλα.

Τόσο δεμένοι κι αυτοί με το τσίρκο που όλοι, ανεξάρτητα τι λένε πως πρεσβεύουν, ακόμη κι αν αυτοί που μπαίνουν στην κεφαλή έχουν αγαθές προθέσεις σε θεωρητικό επίπεδο, νιώθουν την ανάγκη να πάρουν κάποιους από τους βοηθούς των πρωτοκλασάτων κλόουν που για διάφορους λόγους έχασαν την θέση τους, πιστεύοντας πως αυτοί ξέρουν πως να τους οδηγήσουν στην σκηνή και στα φώτα της παράστασης και πως δεν θα πάει χαμένη η προσπάθεια τους, την ώρα που με την επιλογή τους αυτή, απλά αυτό-ακυρώνονται !

Γι αυτό και ο κλόουν Δημάρ πήρε βοηθούς από τον Πασόκ, γι αυτό και ο κλόουν Ανέλ πήρε δοκιμασμένους από τον ΝΔ, γι αυτό και ο κλόουν Ποτάμι παίρνει από όπου βρει, αναιρώντας πριν καν το Καλημέρα την βασική ρητορική της ύπαρξης τους. Πως θέλουν δηλαδή να αλλάξουν την παράσταση και γι αυτό δεν θα χρησιμοποιήσουν βοηθούς από τα παλιά.

Φυσικά, μιας και γάτο-χρυσόψαρα που πληρώνουν για να δουν τους εαυτούς τους είναι το κοινό που απευθύνονται, το τι λένε δεν έχει καμιά σημασία και θα κάνουν κι αυτοί την εμφάνιση τους στην σκηνή για ένα σύντομο έστω πέρασμα.

Άσχετα αν οι βοηθοί είναι εν δυνάμει βασικοί υποψήφιοι να επιστρέψουν στην υποτιθέμενη πιο ασφαλή αγκαλιά του κλόουν που τους πρώτο-προσέλαβε κι είναι χρόνια στο κουρμπέτι, με την παραμικρή αφορμή. Είναι και το συναισθηματικό δέσιμο που έχουν τόσα χρόνια σαν βοηθοί του πρώτου, που δεν σβήνεται εύκολα…

Οπότε το πρώτο βήμα για να ξεκινήσουν να αντιλαμβάνονται σιγά σιγά τα γάτο-χρυσόψαρα πως
α) αυτό το τσίρκο είναι έτσι δομημένο που δεν έχουν σημασία οι ικανότητες όσων εργάζονται σε αυτό
β) πως όλοι όταν καταλήγουν στην σκηνή φοράνε το ίδιο κλασικό μακιγιάζ κλόουν στο πρόσωπο και (το πιο σημαντικό)
γ) πως τον ρόλο και του ζώου και του θεατή τον παίζουν αυτά,
είναι να πέσει στην κεντρική σκηνή και η τελευταία μεγάλη ομάδα κλόουν που μπορούσε να δημιουργηθεί, παίρνοντας μαζί της και κάποιον από τους καινούργιους

Τότε τα εθισμένα γάτο-χρυσόψαρα θα αρχίσουν να σχηματίζουν την σκέψη πως η παράσταση μάλλον επαναλαμβάνεται, αφού θα διαπιστώσουν πως η σκηνή του κλασικού τσίρκου είναι κυκλική με μια μικρή και εύκολα ελεγχόμενη είσοδο και πως θα ξαναφέρουν μπροστά τους παλιούς και δοκιμασμένους, απλά γιατί δεν θα έχουν άλλη επιλογή.

‘Όταν αυτό θα έχει εντυπωθεί για τα καλά στον εγκέφαλο τους (όσο δύσκολο κι αν είναι για τα χρυσόψαρα αυτό) και θα αρχίσουν να το κληροδοτούν μέσω του DNA στους απογόνους τους σαν γνώση, κάποια στιγμή θα αρχίσουν να αντιλαμβάνονται και το προφανές. Πως το ξήλωμα του τσίρκου και η αντικατάσταση του από κάτι διαφορετικό, είναι η μόνη λύση.

Και τότε θα ξεκινήσει η μακρά πορεία από την συνειδητοποίηση του παραπάνω, στο να καταλάβουν ποιος είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να συμβεί αυτό. Ποιος είναι ο μόνος μακρύς δρόμος για να εξαφανίσουν το τσίρκο και να φτιάξουν κάτι υγιές, όπου το αστείο και άσχημο και χαζό υβρίδιο ζώου θα έχει πάψει να υπάρχει.

Και πως θα πάρει πολύ χρόνο για τον απλούστατο λόγο πως δεν μπορούν τα ίδια τα γάτο-χρυσόψαρα να γίνουν κάτι άλλο. Η εξέλιξη των ειδών άλλωστε συμβαίνει πολύ αργά και οι αλλαγές δεν είναι καν ορατές σε έναν παρατηρητή που έχει τον χρονικό περιορισμό να παρακολουθήσει μόνο μια νέα γενιά να παίρνει την θέση της παλιάς.

Όταν λύσουν και αυτό το εγωιστικό θέμα με ολίγη από ματαιοδοξία που θα προκύψει και καταλάβουν πως δεν γίνεται να είναι οι ήρωες που θα πάρουν την δόξα, στην ίδια βάση που και όποιοι κλόουν μπουν στο τσίρκο δεν γίνεται να προσφέρουν διαφορετική παράσταση, θα έχουν ανοσοποιηθεί πλήρως σε κάθε νέο κλόουν που θα υπόσχεται να τους οδηγήσει σε κάτι καινούργιο και τότε θα αντιληφθούν και τον τρόπο που μπορεί να συμβεί αυτό…

Στο πολύ μέλλον και δια μέσω μιας προκαθορισμένης πορείας της δικής μας και των επόμενων γενιών, που θα οδηγήσει μπροστά στον ένα και μοναδικού δρόμο, ώσπου να έρθει η εποχή που μια γενιά θα αποφασίσει να τον ακολουθήσει, ώστε μια επόμενη να κάνει τα εγκαίνια του καινούργιου, που δεν θα μοιάζει σε τίποτα και δεν θα έχει τις εγγενείς παθογένειες αυτού του τσίρκου.

Άλλωστε εδώ φτάσαμε μέσα από «προσπάθεια» πολλών γενιών και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε συνειδητοποιημένα είναι να επιταχύνουμε τις εξελίξεις ώστε να έρθει λίγο πιο κοντά η στιγμή εκείνη που στο πολύ απώτερο μέλλον, να έχουν κάποιοι την ικανότητα να πάνε λίγο παραπέρα και κάποιοι επόμενοι τους την δυνατότητα να βλέπουν τις αναφορές σε κόμματα και οπαδούς τους και τσίρκο και κλόουν και γάτο-χρυσόψαρα, μόνο στα βιβλία ιστορίας.

προσθήκη στις 8/1/2015
Το πόσο εύκολα πηδάνε από κόμμα σε κόμμα και από «ιδεολογία» σε «ιδεολογία» (ακόμη κι αν πρέπει να κάνουν άλμα από την μια πλευρά στην άλλη) οι υποψήφιοι «κλόουν» όσον αφορά τις εκλογές που έρχονται, αρκεί να έχουν μια θέση στο τσίρκο, δείχνει πόσο καλά γνωρίζουν πως απευθύνονται σε μια πλειοψηφία απόλυτα ανεπαρκών πολιτών.

Save

Advertisement