Φιλότιμο υπάρχει, ικανότητα δεν υπάρχει.

Στον ΣΚΑΪ παίζει Υπάρχει και φιλότιμο.
Με τον Μαυρογιαλούρο…
Ταινία του 1966.

Αυτή μπορεί να είδαν στο σινεμά οι χουντικοί και έκαναν το πραξικόπημα ένα χρόνο μετά.

Στο θολωμένο τους μυαλό πίστευαν οι ηλίθιοι πως αυτοί ως υποσύνολο διαφέρουν από όλα τα υπόλοιπα υποσύνολα.

Ενώ όλοι μαζί συνολικά δημιουργούσαν και διατηρούσαν το πολιτικό σύνολο που για ένα μόνο πράγμα ήταν άξιο αναφοράς.

Για την έμπνευση που έδωσε στο δίδυμο Γιαννακόπουλου – Σακελλάριου να γράψουν το θεατρικό έργο Ανώμαλη προσγείωση που ανέβηκε πρώτη φορά το 1950 παρακαλώ, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν.

Ανέβηκε αλλά δεν ακούμπησε, αφού αυτόν εδώ τον λαό δεν μπόρεσε να τον διδάξει με τα θεατρικά του μέσω του γέλιου ο Αριστοφάνης, θα τον δίδασκε κάτι το έργο δυο νεαρών θεατρικών συγγραφέων;

Μια… καλλιτεχνική πραγματεία που 16 χρόνια μετά, το 1966 δηλαδή που έγινε ταινία ήταν ήδη διαχρονική ως προς τα συμπεράσματα της.

Ταινία που δεν πρόλαβε να δει ο Γιαννακόπουλος που είχε πεθάνει 3 χρόνια πριν, το 1963.

Που αν με κάποιο τρόπο «επέστρεφε» σήμερα θα διαπίστωνε πως μπορούσε να το γράψει το 2023 και να είναι το ίδιο επίκαιρο όπως ήταν 73 χρόνια πριν.

Θα χαιρόταν αρχικά να έβλεπε και στη μικρή οθόνη (που ίσως δεν είχε δει ποτέ του όσο ζούσε) αγαπημένους του ηθοποιούς (που οι περισσότεροι δεν ζουν πλέον) να το έχουν μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη αλλά θα καταλάβαινε και κάτι που θα τον έκανε τελικά να νιώθει χαρμολύπη.

Πως ούτε καν ως «αθάνατη» ταινία, με τη δύναμη που δίνει ο ήχος και η εικόνα σε μια οθόνη δεν μπορούσε να κάνει τους θεατές να κοιτάξουν να δουν και πέρα από το επιφανειακό που προσφέρει γέλιο.

Να κοιτάξουν και να δουν πιο βαθιά, το πως μπορούν να γίνουν πολίτες που να μην είναι απλά καλοί άνθρωποι αλλά να είναι ικανά πολιτικά όντα που να μην έχουν κάνει διαχρονικές έννοιες το Γκρούεζας και Μαυρογιαλούρος.

Το δεύτερο ως το καλύτερο που μπορεί να αναδειχθεί μέσα από το σύστημα στην πολιτική σκηνή.
Ηθικό μεν άνθρωπο αλλά ανίκανο ως πολιτικό ον.

Κάτι που ο ήρωας της ταινίας κατάλαβε για τον εαυτό του (αλλά και το σύνολο) μέσα σε 91 κινηματογραφικά λεπτά.

Κάτι που η κοινωνία δεν πρόκειται όπως φαίνεται να αντιληφθεί ούτε σε 91 χρόνια.

Υ. Γ.
Κι αν δεν αντιληφθεί πως κάτι φταίει με αυτή για να μη μπορεί τόσες δεκαετίες να παράξει (σημ. όποιος διαφωνεί με το -άξει, συμφωνώ με τον Σαραντάκο και τους Κύπριους μιας και η γλώσσα είναι ζωντανή και όχι απολίθωμα να την κοιτάμε μόνο) κάτι που να πάψει να κάνει τόσο διαχρονική αυτή την ταινία, δεν πρόκειται να περάσει σε άλλο επίπεδο σκέψης και να ανέβει επίπεδο.

Κι αν δεν ανεβάσει επίπεδο στη σκέψη δεν θα μπορέσει να ξεκινήσει να «ανεβάζει» το δικό της, ανώτερο έργο ώστε κάποια στιγμή να μείνουμε μόνο με την αγαπημένη ελληνική ταινία που στο μέλλον να μοιάζει προϊόν εμπνευσμένης μυθοπλασίας.

Εσύ τι θες;
https://365meres.wordpress.com/2023/06/24/pleei-se-pelagh-eutyxias-gia-thn-nikh-tou/

https://365meres.wordpress.com/2023/05/20/polites-pou-na-dhmiourgoun-tzimakous-kai-oxi-psarianous/