Με τζόκερ το 51

Συμβάν στις 23 Δεκεμβρίου του 2023

Πως λέει το τραγούδι…
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν.

Μόνο που τα… χεράκια κάποιων το μόνο που κάνουν είναι να ψηφίζουν και να ελπίζουν ως δια μαγείας να αλλάξουν τα πράγματα από αυτούς που επιλέγουν να στηρίζουν με κλειστά μάτια και κλειστό στόμα, οτιδήποτε και αν αυτοί που ψηφίζονται κάνουν ή δεν κάνουν.

Χεράκια που δεν λύνουν και δένουν, μόνο δένουν και κρατάνε στάσιμα τα πάντα σε αυτή τη χώρα που ο 21ος αιώνας την συναντάει μόνο στο ημερολόγιο.

Αρκεί να υπάρχει ένα κόμμα να μας «σκεπάσει» στοργικά κάτω από τις φτερούγες του και να νιώθουμε πως ανήκουμε κάπου για να αποκτούμε το βολικό άλλοθι πως το «καθήκον» μας τελειώνει με τη ψήφο μας, αντιμετωπίζοντας -βολικά- ως αυθεντίες και ως τους μοναδικούς σωτήρες μας αυτούς που επιλέγουμε, θεωρώντας καταστροφή για τον τόπο οποιονδήποτε άλλο «απειλεί» να πάρει την εξουσία από το δικό μας μαντρί.

Το πολύ πολύ, αν μας απογοητεύσει κάποια στιγμή σε αξεπέραστο βαθμό να επιλέξουμε τις φτερούγες από κανένα άλλο… πουλί όπως για παράδειγμα εκείνο της χούντας ή να ψάχτούμε να σφάξουμε κάθε πουλί -και κάθε ελπίδα να πετάξουμε προς κάτι καλύτερο- με κανένα σφυροδρέπανο.

Με αυτά της φωτογραφίας (πληθυντικός γιατί δεν είναι μόνο αυτό το μοναδικό περιστατικό) να είναι τα απόνερα του «…απλά η κακιά στιγμή… ένοχος μόνο ο σταθμάρχης και ευθύνη πολιτική καμιά…όλα καλώς καμωμένα στην διερεύνηση…οι άλλοι θα είναι χειρότεροι γι αυτό ας μην δυσφημούμε δημόσια τους τωρινούς μήπως και ξανάρθουν οι προηγούμενοι…» κοκ.

Απόνερα που είναι στάσιμα και τίποτα δεν μπορεί να τα διώξει, όσο επικίνδυνα και να είναι για τη ζωή των πολιτών, με ευθύνη μας ως σύνολο.

Απόνερα της ενισχυμένης χαμηλής πολιτικής ποιότητας που αναπτύσσει στο συλλογικό ασυνείδητο το εκάστοτε ποσοστό που ψηφίζει μια κυβέρνηση.

Ένα χρόνο μετά το χειρότερο (από όλες τις απόψεις) σιδηροδρομικό δυστύχημα, ακόμη και μέσα στην Αττική, μια ανάσα από το σπίτι των βουλευτών των κομμάτων και της κυβέρνησης, αντί για αυτοματοποιημένες διαδικασίες που θα αποτρέπουν τρένα να συναντιούνται, «παίζουν» με ασυρμάτους.

Ακόμη και σήμερα, το σημαντικότερο προσόν ενός εργαζομένου στον ΟΣΕ είναι να έχει καλή ακοή για να ακούει τα σήματα ασυρμάτου.

Ή για να μπορεί να πέφτει με το αφτί στις ράγες σαν πιονέρος στην Άγρια Δύση. Ακόμη πιο αξιόπιστο σύστημα το τελευταίο για μια ανίκανη έστω για τα αυτονόητα χώρα και κοινωνία.

Μια χώρα και κοινωνία που η καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση κυβέρνηση της παρά τη «θυσία» (όπως είπαν κάποιοι γελοίοι ΑΡΔ) 57 ανθρώπων που θα γινόταν ο λόγος να αλλάξουν τα πράγματα αδυνατεί ακόμη και σήμερα να διασφαλίσει πως μια ιδιωτική εταιρεία που έχει αναλάβει ένα νευραλγικό ΜΜΜ λειτουργεί χωρίς να παίζουμε καθημερινά με τις πιθανότητες, πότε θα συμβεί ένα ακόμη δυστύχημα.

(Ότι το ίδιο ακριβώς θα συνέβαινε -και ως αποτέλεσμα και ως εξέλιξη- με οποιοδήποτε άλλο κόμμα στην κυβέρνηση δεν θα χρειαζόταν να το επισημαίνω όμως μεγάλος αριθμός πολιτών μοιάζει να χρειάζεται «οδηγίες χρήσης» για να διαβάσει ένα κείμενο, πόσο μάλλον να παρακολουθήσει ένα μπλογκ που δεν έχει παρεκκλίνει στο ελάχιστο όσα χρόνια καταλήγει στο «Δημοσίευση».)

Ευτυχώς δεν έχουμε κανένα «τρελό» σε διάρθρωση δίκτυο.
Το μόνο που μας γλιτώνει είναι αυτό.

Πάλι καλά θα πει κανείς που «παίζονται» ζωές με ασυρμάτους και δεν τους έδωσαν να χρησιμοποιούν γουόκι τόκι.

(Εδώ εξαφάνισε ο ιδιώτης επενδυτής του ΟΣΕ τρία ολόκληρα βαγόνια κάτω από τη μύτη του κράτους, αυτόν τον έλεγχο θα φοβόταν…)

Αν και τι 2 χλμ εμβέλεια, τι 20…

Στην Ελλάδα αυτών των πολιτικών, του καθρεπτισμού μας (των πολιτών) ως ψηφοφόρων, αν είναι να πιάσεις το Τζόκερ ανεβαίνοντας σε τρένο και να σε πάνε τέσσερις (αν σε βρουν) μπορεί να το πετύχεις ακόμη και αν παίξεις κάτι εκτός κλήρωσης, όπως το 51.

Σε μια χώρα που ακόμη και σήμερα κοροϊδεύουν την κοινή γνώμη με λέξεις που κάνουν τον κόσμο να πιστεύει κάτι άλλο, βαφτίζοντας τηλεδιοίκηση οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με σήματα καπνού.
Μόνο και μόνο για το εντυπωσιακό της λέξης.

Όταν στην εποχή που ζούμε, με το τόσο αστεία απλοϊκό σιδηροδρομικό δίκτυο και με εικόνα από άλλα κράτη θα έπρεπε να έχουμε και να ονομάζουμε τηλεδιοίκηση στο σύνολο του δικτύου αυτό -και μόνο αυτό- που εν τη ρύμη του λόγου του είπε κάποιος υπεύθυνος:

«…Δεν θα άφηνε το ίδιο το σύστημα να κάνει αυτό το λάθος, σε καμία περίπτωση, γιατί θα ήταν αναγκασμένος εκ των πραγμάτων να κάνει αυτήν τη χάραξη που λέμε εμείς εκ των πραγμάτων, οπότε θα κλειδώνανε όλα. Θα ήταν όλα κλειδωμένα, αυτόματα…»

Ψιλά γράμματα για τους παρωπιδοφόρους οπαδούς – ψηφοφόρους της αντιπολίτευσης και για τους παρωπιδοφόρους φοβισμένους ψηφοφόρους της κυβέρνησης που χωρίς καμία ποιοτική διαφορά εναλλάσσονται σε αυτές τις θέσεις (ως παρουσία και ως άποψη), ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα, συντηρώντας με τη στάση τους και την νοοτροπία τους αυτή τη στασιμότητα ακόμη και στα πιο σημαντικά.

Υ.Γ.
Είδηση και αφορμή για το άρθρο: https://www.thestival.gr/eidiseis/koinonia/apokalypsi-sok-apofeychthike-nea-sygkro/