Δήμος(ιο πρωτάθλημα) γελοίων δημάρχων

Φωτογραφία από Peter Dargatz από το Pixabay


Σημ: Ξεκινώντας με αυτό που θα μπορούσε να είναι το υστερόγραφο, προτού κάποιος γλείφτης της δημαρχιακής καρέκλας σκεφτεί να υπονοήσει πως υπάρχουν κομματικές προτιμήσεις πίσω από το παρακάτω άρθρο παραθέτω ενδεικτικά στο τέλος του μερικά από αυτά με τη σκληρή κριτική στον προηγούμενο αλλά και τα εύσημα που του απέδωσα στη μοναδική φορά που έκανε κάτι καλό.
(Κάτι καλό που ο σημερινός θεώρησε.. καλό να παρατήσει στην τύχη του).

Όλα τελικά είναι κομμάτια του ίδιου παζλ και όλα, όσο ωραία και να φαντάζουν αρχικά και ως μεμονωμένα κομμάτια, καταλήγουν να σχηματίζουν την ίδια δυστοπική εικόνα του σήμερα που δεν αλλάζει στο αύριο.

Τέτοιο κομμάτι είναι και αυτό από την είσοδο στην Τριανδρία μέχρι την Γρηγορίου Λαμπράκη.

Όπου τα θετικά σχόλια που εισέπραξε (και από εμένα) ο Δήμος Θεσσαλονίκης για την διάνοιξη -επιτέλους- της Αγίου Δημητρίου μάλλον τελειώνουν με δική του αποκλειστική ευθύνη.

Εκτός και αν τα εύσημα για το έργο τα πάρουν οι κάτοικοι της περιοχής που καλούνται να πληρώσουν μέχρι και 150 χιλιάδες ευρώ γιατί λέει η ιδιοκτησία τους αποκτά αξία.

Αυτό προτάσσει ως φαιδρή δικαιολογία η διοίκηση του Δήμου για την χρηματοδότηση του έργου που θα γίνει όπως φαίνεται από τους κατοίκους.

Γι αυτό και η τόσο μεγάλη ταχύτητα.

(Προς στιγμήν μας ξεγέλασε και θεωρήσαμε πως ο δήμος έδειξε πως αρχίζει να συμβαδίζει με την σύγχρονη εποχή αλλά πιο πιθανό είναι να φτάσει το μετρό ως προαστιακός στις παρυφές της Χαλκιδικής παρά να αγγίξει ο Δήμος Θεσσαλονίκης της παρυφές του 21ου αιώνα.)

Αν έπρεπε να βρει ο δήμος τα χρήματα εκεί που τα βρίσκουν συνήθως οι δημόσιοι φορείς και όχι να τα βρουν οι δημότες από την τσέπη τους θα έπρεπε να γίνει δουλειά, να ιδρώσουν κώλοι σε γραφεία, να πονοκεφαλιάσουν διάφοροι ώστε να συνταχθούν αιτήσεις για χρηματοδότηση κλπ.

Αλλά (για να επιστρέψουμε στην προκλητική αιτιολόγηση) και αξία να αποκτά μια ιδιοκτησία βρε ηλίθιε (δεν βρίζω ποτέ, και σε αυτή την περίπτωση το ηλίθιε δεν είναι βρισιά, είναι ξεκάθαρο συμπέρασμα) εσύ που σκέφτηκες και το είπες ως δικαιολογία και το πρότεινες στον δήμαρχο (γιατί δεν θέλω να σκεφτώ πως αυτό ήταν δική του ιδέα, ακόμη και να τον κάνει τελείως βλάκα η αποδοχή της), την χάνει με το ποσό που χρεώνεται τον ιδιοκτήτη.

Και αυτό (η αξία) μόνο στην περίπτωση που θελήσει κάποια στιγμή να την πουλήσει. Διαφορετικά τι να την κάνει την αξία;
Να προβάλει την ματαιοδοξία του;

Σπίτι είναι, δεν είναι κινητό του χιλιάρικου ή πανάκριβο αξεσουάρ που συμπληρώνει την εμφάνιση του.

Φυσικά με τον διαγωνισμό γελοιότητας (παρά τα υψηλά στάνταρ που έθεσε ο προηγούμενος όπου κάποιος αισιόδοξος, για να μη πω αιθεροβάμων, θα σκεφτόταν πως αυτό το ιδιότυπο πρωτάθλημα θα σταματούσε) από δήμαρχο σε δήμαρχο αν υπήρχε η δυνατότητα από τους κατοίκους να πάνε κάπου αλλού θα έμενε ο δήμος με καμιά δεκαριά χιλιάδες κατοίκους – ψηφοφόρους.

Τότε δεν θα είχε ανάγκη και ο δήμος για έργα και οι άχρηστοι δεν θα χρειαζόταν να κουράζονται για να φαίνονται άριστοι. Τουλάχιστον μέχρι να τους ξεμπροστιάζουν τέτοιες ειδήσεις.

Φυσικά αυτό δείχνει και την ένδεια σε αντιπολιτευτική δυναμική που το υφιστάμενο σύστημα δημιουργεί αφού εκεί είτε κάνουν το πρώτο βήμα κομματικά στελέχη είτε «ξεπέφτουν» αυτά που απέτυχαν σε μεγαλύτερες εκλογικές αναμετρήσεις ή που τα κόμματα τους θεωρούν λίγους για να επανδρώσουν άλλα ψηφοδέλτια, αφού όπως είναι δομημένο αποτρέπει την ουσιαστική ενασχόληση σε άτομα που θα μπορούσαν να προσφέρουν συνδυαστικά και δημιουργικά από κάθε πλευρά ενός δημοτικού συμβουλίου.

Και αν ξεφεύγει από κανένα είτε αφομοιώνεται είτε καταντά διακοσμητικό και εξαίρεση.

Σύστημα που μέσω των ατόμων που το υπηρετούν τυφλά θεωρούν τα του Δήμου λιγότερο σημαντικά ενώ όσο πιο κοντά στον μικρόκοσμο μας κάτι τόσο πιο μεγάλη αξία πρέπει να έχει και τόσο μεγαλύτερη προσοχή πρέπει να του δίνουμε.

Ποια αντιπολιτευτική παράταξη έψαξε και έκανε γνωστό τον τρόπο χρηματοδότησης από την αρχή που ανακοινώθηκε το έργο από τη δημοτική αρχή, προτού φτάσουμε δηλαδή σε αυτό το σημείο που έχουν ήδη χρεωθεί τα ποσά και ο κόσμος πέριξ της διανοίξεως δεν νιώθει ανοιξιάτικη θαλπωρή βλέποντας την εξέλιξη πίσω από τα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες του αλλά παγωμάρα και βρίσκεται σε δρόμο χωρίς εύκολο γυρισμό;

Όποιος απαντήσει καμία πιθανότατα κερδίζει free pass διαδρομών εκτός συστήματος αν και χωρίς πρακτική αξία εφόσον και αυτός είναι κομμάτι από το συνολικό παζλ που μπορεί να αλλάξει μόνο αν η αλλαγή είναι «πυρηνική» και όχι επιδερμική.

Ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο, ούτε στις δημοτικές (και βουλευτικές) εκλογές του 2023 ούτε σε πέντε χρόνια, ούτε το 2032.

Ίσως το 2123 αν α) από τώρα γίνει κατανοητό σε αρκετούς το σύστημα ως όλον και πως όλοι -θέλοντας και μη- ανήκουμε στην εικόνα και πραγματικότητα που αυτό δημιουργεί αφού β) πρώτα αντιληφθούν πως όλα, όσο άσχετα κι αν φαντάζουν μεταξύ τους, συνδέονται και γ) στη συνέχεια ξεκινήσουν να βιώνουν τον μοναδικό τρόπο που αυτό μπορεί να αφήσει την θέση του σε κάτι ποιοτικότερο.

Τα άρθρα για τα οποία κάνω λόγο στην αρχή:
1) https://365meres.wordpress.com/2014/12/18/o-mpoutaris-oi-gaidaroi-kai-ta-provata/
2) https://365meres.wordpress.com/2014/04/08/mpoutaris-to-pio-systimiko-troll/
3) https://365meres.wordpress.com/2018/11/26/posi-skepsi-ithele-diladi/

Σχολιάστε