Όπως μας ενημερώνει η AI της Google, Gemini:
Ή θέλει 394 μέρες για να διανύσει 2 χιλιόμετρα.
Την απόσταση δηλαδή ανάμεσα στα δύο σημεία που είναι σημειωμένα στην φωτογραφία του τίτλου.
Μέχρι τη στιγμή που χρειάζεται 14-15 λεπτά για να διανύσει μια απόσταση 2.8 χιλιομέτρων.
Πότε;
Όταν αποφασίσουν να τον βάλουν σε ένα τροχοφόρο και να τον μεταφέρουν από τα γραφεία μιας εταιρείας εμπλεκόμενης σε πολύνεκρο δυστύχημα εκεί που κρατικοί δικαστικοί λειτουργοί κάνουν θεωρητικά όλα όσα πρέπει για να πέσει φως στην υπόθεση.
Τριακόσιες ενενήντα τέσσερις μέρες μετά το ατύχημα και οι δικαστικές αρχές μόλις χθες (2/4/24) έστειλαν την αστυνομία να πάρει τους σκληρούς δίσκους με τις συνομιλίες της μοιραίας βραδιάς.
Πως συμβαίνει σε ένα αεροπορικό ατύχημα που αμέσως ψάχνουν να ανακτήσουν τα μαύρα (πορτοκαλί) κουτιά, τον καταγραφέα δεδομένων πτήσης και τον καταγραφέα των συνομιλιών στο κόκπιτ…
Ε, καμία σχέση!
Αν παραλληλίζαμε τις περιπτώσεις θα ήταν σαν να έπαιρναν οι αρχές ένα στικάκι με τις ομιλίες των πιλότων, ευγενική χορηγία του εμπλεκόμενου και 14 σχεδόν μήνες μετά να έψαχναν να βρουν και το αρχικό ηχητικό αρχείο.
Μετά κάποιοι απορούν (γνήσια η προσχηματικά, ανάλογα αν είναι απλά αγαθοί ή εθελόδουλα στην ψήφο τους ανθρωπάκια) που η πλειοψηφία της κοινής γνώμης βλέπει προσπάθεια συγκάλυψης και μιλάνε για θεωρίες συνωμοσίας.
Που με όλα αυτά χίλιες φορές να υπάρχει προσπάθεια συγκάλυψης γιατί θα δείχνει μια κάποια ικανότητα των εμπλεκομένων.
Γιατί αν δεν υπάρχει τότε μιλάμε για απίστευτα επικίνδυνα πρόσωπα που δεν έχουν την παραμικρή ικανότητα να κάνουν έστω τα αυτονόητα.
Για μωρούς σε θέσεις ευθύνης που υποπίπτουν διαδοχικά σε αδιανόητες παραλείψεις που ούτε μωρά παιδιά δεν θα έκαναν.
Γιατί μόνο ανεγκέφαλοι δεν θα έστελναν αμέσως την αστυνομία να συλλέξει τα αποθηκευτικά μέσα.
Δεν το έκαναν με τις κάμερες και χάθηκε το υλικό, δεν το έκαναν ούτε με τα ηχητικά. Ειδικά όταν από τις πρώτες μέρες είχαν κυκλοφορήσει παραποιημένα αποσπάσματα στα ΜΜΕ.
Για να μην πούμε πως μήνες μετά δεν είχαν ανοίξει ούτε αυτό που τους ειχαν στείλει με την ηλίθια δικαιολογία περί προσωπικών δεδομένων όταν δεν αφορούσε προσωπικές συνομιλίες.
Να το παραλληλίσουμε ξανά για τους «ζω στο συννεφάκι μου» με αεροπορικό δυστύχημα για να δουν πόσο γελοία είναι η σχεδόν πεισματική παραμονή τους σε αυτό;
Παίρνουν οι αρχές τις συνομιλίες των πιλότων μετά από ένα δυστύχημα όμως δεν τις ακούνε γιατί επικαλούνται -γελοιοδώς- πως εμπίπτουν στον νόμο περί προσωπικών δεδομένων.
Λες και ακόμη και για τέτοιες περιπτώσεις δεν ζητάνε με βούλευμα άρση του απορρήτου, απλά κοιτάνε το στικάκι και σκέφτονται «τι να λένε άραγε…».
«Κλείνει η παρένθεση«.
Γιατί μόνο ηλίθιοι θα έχαναν 30 φορτηγά χώμα που αφαιρέθηκε από το σημείο και θα το απέκλειαν ως μη σημαντικό από τα στοιχεία.
Γιατί μόνο ανίκανοι δεν θα είχαν διασφαλίσει την μεταφορά σε συγκεκριμένο σημείο όλων των αντικειμένων από το σημείο της τραγωδίας.
Όπως όλα όσα φορτώθηκαν σε κίτρινα βαγόνια και δεν βρίσκονται εκεί που είναι οι σκελετοί των βαγονιών και οι μηχανές των τρένων.
Μόνο απόλυτα ανεπαρκείς και ανίκανοι.
Παντελώς ηλίθιοι κρατικοί λειτουργοί με παντελώς ηλίθιους εργαζόμενους σε κρατικές και ιδιωτικές εταιρείες.
Ή… απλά σε διατεταγμένη αποστολή.
Ή και συνδυασμός αυτών…
Κάποιοι σε διατεταγμένη αποστολή που εκμεταλλεύτηκαν την ύπαρξη απίστευτου αριθμού ανίκανων.
Διαλέγετε και παίρνετε…
Υ.Γ.
Φυσικά κάποια αξιολύπητα -ως πολιτικά όντα- ανθρωπάκια δεν βλέπουν τίποτα λάθος σε οτιδήποτε κάνει ένα κόμμα που ψήφισαν.
Αυτά βλέπουν μόνο θεωρίες συνωμοσίας (πορτοκάλι και πράσινες τώρα, μπλε παλιότερα) την ώρα που δεν αντιλαμβάνονται (ή το κάνουν αλλά δεν τους νοιάζει αν είναι εγωμανή άτομα με αδυναμία παραδοχής ή δίποδα κομματόσκυλα) πως με τη στάση τους «συνωμοτούν» στη διαιώνιση όλων αυτών.
Των είτε ανίκανων, των είτε βρόμικων, είτε τον συνδυασμό όλων αυτών.
Γραναζάκια του συστήματος που μόνο ψηφίζουν και πετάνε κενές περιεχομένου ατάκες για «τα πράγματα που δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη».
Κενές περιεχομένου όχι γιατί αυτό δεν είναι μια πραγματικότητα (το έχω αναδείξει άλλωστε αμέτρητες φορές στα άρθρα μου) αλλά γιατί δεν κάνουν το παραμικρό ώστε αυτά να τα αρνητικά να αλλάξουν.
Κούφια λόγια με βάση τη πολιτική τους συμπεριφορά και την αφωνία τους σε οτιδήποτε αρνητικό κάνει το κόμμα που επιλέγουν να ψηφίσουν.
Ειδικά αυτοί που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους πως δεν είναι προσκολλημένοι σε κάποιο κόμμα που έχουν ψηφίσει ενώ την ίδια ώρα το στηρίζουν με λευκή επιταγή.
Σαν τον λευκό ήχο που μπορεί να επιλέγουν ώστε να κοιμούνται την ώρα που όλα αυτά λαμβάνουν καθημερινά χώρα στη χώρα.
Βόδια (ως πολιτική συμπεριφορά) που το μόνο που θα ήθελαν να αλλάξει στην καθημερινότητα είναι η γνωστή παροιμία για τον ύπνο και τα μωρά.
Ο ύπνος θρέφει τα παιδιά, θρέφει και τα μοσχάρια.
Γιατί είναι προτιμότερο να κάνουν πως κοιμούνται αντί να δουν και το δικό τους κομμάτι της ευθύνης μιας και όλοι μας μέλη του συνόλου είμαστε.
Γι αυτό αρνούνται να δουν (ή να παραδεχθούν πως το βλέπουν) πως η εξέλιξη είναι στις περισσότερες περιπτώσεις αν όχι στάσιμη, αρνητική και σίγουρα όχι θετική.
Όσες παθογένειες και κακώς κείμενα υπήρχαν σε όλα τα επίπεδα, σε κάθε τομέα, σε κάθε θεσμό, στην κοινωνία, παντού, συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα.
Και μάλιστα ακόμη πιο έντονα.
- Μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς πολίτες.
- Αμέτρητοι πλέον επαγγελματίες πολιτικοί με πλούτο χωρίς ουσιαστικό πόθεν, μόνο έσχες.
- Δυστοπικά πολλοί διεφθαρμένοι εργαζόμενοι σε υπηρεσίες – λειτουργήματα.
- Πλήθος βιαστών και παιδοβιαστών.
- Εκτόξευση εφηβικής βίας και εφηβικής εγκληματικότητας.
- Καθημερινότητα οι φόνοι για ασήμαντη αφορμή.
- Κατάρρευση των ΜΜΜ.
- Καταβαράθρωση της αξιοπιστίας των ΜΜΕ.
Ατελείωτη η λίστα.
Και εννοείται πως τίποτα δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο όταν οι περισσότεροι είναι σαν κι αυτούς και όχι μόνο δεν νιώθουν πως πρέπει να απολογηθούμε, όλοι, σαν σύνολο, για αυτό το χάλι αλλά το στηρίζουν κιόλας με το να κάνουν μηδενική ή επιλεκτική κριτική.
Είτε γιατί είναι ανίκανοι να δουν το προφανές.
Είτε γιατί είναι βολεμένοι και δεν τους νοιάζει για τους επόμενους που θα ακολουθήσουν και τι θα παραλάβουν.
Είτε γιατί είναι φανατικοί υποστηρικτές ενός κόμματος και μιας ιδεολογίας και (συνδυαστικά ή μη) φανατικοί εχθροί ενός άλλου ή μιας άλλης ιδεολογικής ταμπέλας.
Είτε γιατί δεν θέλουν και πάνω τους τη «ρετσινιά» της αποτυχίας.
Καταδικάζοντας και όσους είναι «παραδομένοι» γιατί κοιτάνε απλά να επιβιώνουν.
Γιατί όποιοι δεν είναι κάτι από τα παραπάνω δεν κοιτάνε τι ψήφισαν ή ποιο κόμμα κυβερνάει για να δουν αν θα κάνουν κριτική σε οτιδήποτε στραβό και λάθος συμβαίνει.
365meres 