Reunion στα χρόνια της πανδημίας….

(Μεσημεράκι,μέσα στην απόλυτη ησυχία….)

-(Ντριιιιιιιν…..ντριιιιιιιν….)
-(Φωνή νυσταγμένου) Έλα ρε……
-Καλά ρε,κοιμάσαι τέτοια ώρα;
-Τι να κάνω ρε Νίκο,εμείς δουλεύουμε σαν τρελοί…Γύρισα,έφαγα,άραξα να δω τηλεόραση να περάσει η ώρα και με πήρε ο ύπνος.
–Γιατί δεν έστειλες έξι να βγεις με τον σκύλο μια βόλτα;
-Μη βλέπεις που οι άλλοι κάθονται,ο δικός μου σκύλος έχει δουλειά.Ευκαιρία είναι εξάλλου τώρα με την πανδημία να αρχίσει να φέρνει κι αυτός κάνα φράγκο στο σπίτι αντί να αράζει όλη τη μέρα και να γλείφει τ’αρχίδια του.Τον δίνω που λες με ένα δεκαρικάκι την ώρα σε μερικούς γείτονες γιατί αυτοί δεν έχουν και έχαναν αυτή την επιλογή εξόδου.
-Έλα ρε!
–Κοινωνικό έργο επιτελώ φίλε! Αφού ακόμη κι όταν είναι να τον πάω σε αυτόν που τον έβγαλε τώρα στέλνω στο 13033 τέσσερα,παροχή βοήθειας σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη κι ας μένει δυο ορόφους πιο πάνω.
–Χαχαχαχαχαχα…..Λοιπόν για το βράδυ ισχύει ο,τι είπαμε έτσι;
-Παιδιά είμαστε…Αφού έχω ρεπό αύριο εννοείται πως είμαι μέσα.
Με τους άλλους όμως τι έγινε,μίλησες;
–Συνθηματικά γιατί δεν έχουν Linux και μπορεί να τους παρακολουθούν τον μέσεντζερ μέσα από τα Windows από την πολιτική προστασία.Είναι μεγάλο μούτρο αυτός ο Χαρδαλιάς.
-Μεγάλο δεν λες τίποτα.Πως όμως συνθηματικά;
-Με τραγούδια,μέσα από αυτή τη βλακεία το Tik Tok.Έπαιζαν τα τραγούδια κι εγώ αντί για lip sync ανοιγόκλεινα το στόμα χωρίς φωνή μεταφέροντας το σχέδιο.
–Σατανά……!!! Και τι τραγούδι έπαιζες;
-Ένα παλιό ριδμ εν μπλουζ.Λοιπόν,όλοι είναι μέσα στο κόλπο,μόνο την Αθηνά δεν βρήκα και η Βαγγελιώ δεν ξέρω αν το είδε όλο πριν το διαγράψω γιατί δεν ήταν συνέχεια μπροστά,κάτι έφτιαχνε.
-Ναι ξέρω,έκανε σπιτικά πατατάκια,το ανέβασε και στο φατσοβιβλίο.
-Αν δεν λήξει σύντομα η απαγόρευση,να ανοίξουν τα μαγαζιά να πάει κάνα Σάρωθρο για κρασάκι θα λαλήσει φίλε…
–Δεν θα είναι η μόνη (γέλια κι από τις δυο πλευρές του ακουστικού)…Καλά…Θα τις στείλω εγώ από αυτά τα email που αυτοκαταστρέφονται.
-….Και με την Αθηνά;
–Ε,δουλεύει κι αυτή σαν τρελή όπως κι εγώ.Μην ανησυχείς όμως.Επικοινώνησα χθες μαζί της.Πήρα τηλέφωνο σαν πιθανό κρούσμα στο νοσοκομείο και αντί για την διεύθυνση μου σε αυτή που το σήκωσε έλεγα σκέτο Βιζυηνού και στο αν έχω πυρετό έλεγα 49.

Τρελάθηκε η άλλη στο τηλέφωνο.Τι σαράντα εννιά κύριε μου;Έχετε σαράντα εννιά πυρετό και ζείτε να μιλάτε στο τηλέφωνο; Άρχισα να φωνάζω κι εγώ,θα βγω στα κανάλια,είναι εκεί η τάδε,δώστε μου την γιατρό να συνεννοηθούμε και έγινε η δουλειά.
-(Τρανταχτά γέλια….) Και,εντάξει; Μπορεί;
-Ναι,μέσα κι αυτή με τα χίλια…Να ξεσκάσει λίγο…
–Ε ναι ρε φίλε,δεν πάει άλλο αυτή η δουλειά…Τρεισήμισι χρόνια καραντίνα,όλα κλειστά,κάπου έλεος δηλαδή!
-Τι να πεις…..Λοιπόν,πάω να κάνω ένα ντουσάκι μέχρι να μου φέρει ο γείτονας τον σκύλο και γύρω στις δέκα τα λέμε….
-Ο.Κ…..
–Ααααααααα! ΠΕΡΙΜΕΝΕ!
-Τι;
-Δεν πιστεύω να μας πουλήσει ο…..κλειδοκράτορας και να γίνουμε σαν διαδήλωση.
-Όχι ρε,ο Λάκης; Ούτε μια στο εκατομμύριο.
Αυτός από τις επτά θα χωθεί μέσα και θα αρχίσει να ετοιμάζει…Από χθες πήγε δήθεν για καθαριότητες και συντήρηση και έβαλε χοντρό μαύρο χαρτόνι στα τζάμια,όλα τζετ…
-Αυτό θα έλειπε…Τόσο τσίπουρο του πήγε ο Owl….
–Εγγύηση φίλε ο Λάκης,έφερε και φρέσκα κρέατα το παιδί από τη Χαλάστρα με κίνδυνο να τον τσακώσουν.
-Έλα ρε,μπράβο του!! Ο.Κ τότε! Τα λέμε το βράδυ.
-Να προσευχηθούμε να πάνε όλα καλά!
–ΕΜΕΙΣ;;;;;;;;;
-Τρόπος του λέγειν ρε…(γέλια….)
-Α…..είπα κι εγώ…Τον βάρεσε η καραντίνα στο κεφάλι…(γέλια….)
–Τσάγια….
-Τσάγια….

(Πολύ αργότερα,ενώ έξω είναι πίσσα σκοτάδι και δεν περπατάει ούτε γάτα στο δρόμο….)
(Ιιιιιιιιιιιικκκκκκκκκκκκ)
-Γειααααα σας!
-Γειά σου Μαράκι… (ΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜ) -Καλώς την Μαρία…
–ΒΑΛΤΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ ΛΙΓΟ W-40 ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ.ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ ΜΟΥ ΠΕΦΤΕΙ Ο ΔΙΣΚΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΟΥ.
-ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΕΙΣ;
-Είπα στον Σάκη!
–Δεν είναι εκεί ρε…
-Να βάλουμε λίγο ελαιόλαδο τότε…
–Σώπα ρε χουβαρντά…Τρία χρόνια αμάζευτες οι ελιές στον κόσμο,δεν βάζουμε λίγο χρυσάφι καλύτερα;
–Βάλτε κάτι τέλος πάντως γιατί αν μου πέσει κι άλλη φορά δίσκος θα σας τα δίνω από το πάτωμα και θα θυμηθείτε τον στρατό.
–Εμείς δεν πήγαμε στρατό…
-Ευκαιρία να μάθετε κυρία Αρχοντούλα μας…
-Γελάσαμε κύριε Γιώργο μας…

-Έλα παιδιά,ήσυχα,κάντε χώρο να καθίσει κι η Μαρία…Κάτσε Μαράκι….
-Ο Φώντας δεν ήρθε ακόμη….Ούτε ο Άκης με τον Στέλιο….
-Λέτε να έπεσαν σε μπλόκο;
-Και οι τρεις; Τόσο γκαντεμιά…Μπα…Δεν νομίζω…
–Παιδιά!!!
-Τι;
–Βρήκα το W-40! (Δυνατά χειροκροτήματα και ΖΗΤΩΩΩΩ από όλους σχεδόν…)
–Ρε είστε τρελοί; Άμα είναι να ανοίξουμε τις πόρτες να τους πούμε εδώ είμαστε,πιάστε μας.
(Ξαφνική αμήχανη σιωπή πέφτει για λίγο στο μαγαζί…)

–Λοιπόν…Εντάξει,ένα αυθόρμητο λάθος ήταν,δεν θα ξαναγίνει…
-Άντε,χαλαρώνουμε λίγο….Ελάτε να τσουγκρίσ….Να σηκώσουμε ποτήρια!
-Έλα,στην υγεία μας….Στην υγεία μας….Να πεθάνει ο κορωνοϊός!!!
-Βάλε ρε Λάκη και λίγο ράδιο.Χαμηλά,να παίζει απλά για ατμόσφαιρα…
–Χαμηλά όμως…
-Ναι βρε Άννα μου,μη φοβάσαι…Πιο χαμηλά από όσο μιλάμε.
–Εντάξει η πόρτα παίδες! Ανοιγοκλείνει χωρίς θόρυβο! Δείτε…!
–ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ…………
-Ωραία………….Κάνε φάρο το μαγαζί να δουν κάτι που αναβοσβήνει από χιλιόμετρα!
-Στείλε και σήματα ήχου με τύμπανο!Πας καλά…..;
–Θυμήθηκε που ήταν στο ναυτικό στο ραντάρ…
-Εντάξει,μη βαράτε,ξεχάστηκα….λέει και πάει να κλείσει την πόρτα όταν συναντά αντίσταση και ξεπροβάλει ένα φουντωτό κεφάλι.

-ΕΛΑ ΡΕ ΦΩΝΤΑ! -Καλώς τον Φώντα! -Που είσαι ρε Φώντα…
–Γιατί λαχανιασμένος;
-Άστε…Το άφησα το αυτοκίνητο στο ζωολογικό κήπο να πηγαίνω δέντρο δέντρο και τοίχο τοίχο στις σκιές και να προσποιηθώ πως κάνω τζόκινγκ αν έπεφτα σε μπλόκο…
-Και κατέβηκες από το δάσος…
–Ναι…Και με το που φτάνω στο δεύτερο στενό πετυχαίνω κάτι πεινασμένα
-Σκυλιά!
-Τι σκυλιά,μια οικογένεια αγριογούρουνα!
-…………….Ωχ…….. -Πω πω…. –Και για πες……
–Έφερνα πιτάκια και γλυκά για όλους μας αλλά τους πέταξα τα κουτιά για να γλιτώσω κι ήρθα σπριντ όλη την κατηφόρα.Αφού δεν κουτρουβαλιάστηκα είχα άγιο….
-Έλα,κάτσε να βρεις την ανάσα σου…-Βάλτε ένα ποτήρι και στον Φώντα….
–Νερό πρώτα δώστε του…
-Νερό λέει…..Βάλε βρε τσιπουράκι να χαλαρώσω…Τι γίνεται παιδιά; Όλοι καλά; Τα νέα σας…

(Εκεί που είχαν ανάψει οι κουβέντες,οι συζητήσεις,τα πηγαδάκια και τα χαχανητά….)
–ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ!
-(ΜΠΑΜΜΜΜ) ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ!
-Χαχαχχαχα Πάει το καραφάκι με το τσίπουρο…Έλα ρε Άκη,άργησες!
–Πάλι έριξες ρε Λάκη;
-Με τρόμαξε έτσι αθόρυβα που μπήκε.

–Κάνει θόρυβο η πόρτα τρομάζεις,δεν κάνει θόρυβο η πόρτα σε τρομάζουμε.
Δεν σε πιάνουμε από πουθενά σήμερα…
-Γιατί φοβάμαι μη μας πιάσουνε ρε έξυπνε!
–Χαλάρωσε ρε φίλε…Μην είσαι τσίτα,δεν θα μας πιάσουνε…
-Έλα άραξε,πιες ένα τσιπουράκι made by Κώστας…
-Χορηγός ο Κώστας!
–Μέγας χορηγός!

-Ο Χρύσανθος που είναι βρε Ακη,δεν ήρθε μαζί σου; (Γέλια από όλους.Σχεδόν….)
-Όχι δεν μπορούσε….Σας στέλνει χαιρετίσματα. (Ξανά γέλια από -σχεδόν- όλους…)
-Ποιος είναι βρε παιδιά ο Χρύσανθος….Πείτε μου κι εμένα…Δεν τον θυμάμαι….
-Πιο μετά Σμαράγδα μου.Είναι μεγάλη ιστορία ο Χρύσανθος.
–Τι να πω…Θα μου πείτε όμως…
–Μην πεις,πιες τώρα και θα σου πούμε μετά αλλά κρυφά από την Κατερίνα…
-ΕΕΕΕΕΕ.……….!
-Θα τον πάρουμε τηλέφωνο κι αν συμφωνεί σου λέμε κι εσένα…

(Κι ενώ η ώρα περνάει,τα σουβλάκια,τα μπιφτέκια και τα καραφάκια πάνε κι έρχονται από όλους προς όλους και το κέφι έχει ανάψει,πάντα προσεχτικά,χωρίς πολύ θόρυβο…)

-Ρε παιδιά…Ο Στέλιος δεν φάνηκε…Να τον πάρουμε ένα τηλέφωνο…
Μήπως το μετάνιωσε,να μην ανησυχούμε τουλάχιστον…
-Του έστειλα μήνυμα ρε σεις πριν δέκα λεπτά…Έρχεται μου απάντησε,κάτι του έτυχε αλλά τώρα πρέπει να είναι κοντά στα νεκροταφεία.

-Που λέτε,έβαλα αυτή τη καινούργια την συνδρομητική με τις παλιές βιντεοταινίες της δεκαετίας του 80.
-Ελα,για πες,καλή;
-Καλή,αναμνήσεις φουλ αλλά θα ήθελα να φτάνει το 800άρι του κράτους να βάλω και αυτή με τις παλιές ξένες σειρές…
-Εγώ έχω κατεβάσει και έχω κάνει subscribe στην TsiApp και μου λέει με προσωπικό μήνυμα τις εξελίξεις κάθε βράδυ ο ίδιος ο Τσιόδρας κι αν πετύχεις τα κρούσματα μπαίνεις σε κλήρωση για ταξίδι.
-Αντοχή κι αυτός ο άνθρωπος βρε παιδιά….Ήρωας….
-Ταξίδια με κλειστά τα σύνορα;
-Ε,για μετά.Έχω κερδίσει 15 ταξίδια μέχρι τώρα!
-Εγώ έχω λιώσει να παίζω playstation.Να ναι καλά το eshop που φέρνει τα παιχνίδια με drone στο μπαλκόνι.
-Κι εγώ παραγγέλνω διάφορα.Χτυπάς τη κάρτα στο ενσωματωμένο POS και το αφήνει.
-Εμένα μου την άφησαν στην εξώπορτα της πολυκατοικίας την παραγγελία…
Κλασικοί κούριερ….Χτύπησαν και την έκαναν…
-Τι αγόρασες;
-Ένα όργανο γυμναστικής.
-…………………Drone έχουν,όχι ούφο βρε ούφο! (Γέλια,πειράγματα….)

–Α ρε τυχεροί….Αραχτοί σχεδόν 4 χρόνια να πέφτει η οχτακοσαρούμπα κι εμείς έχουμε ξεσκιστεί να δουλεύουμε,ε Αθηνούλα;
-Μαρτύριο περνάμε Χάρη μου…
–Τι λέτε ρε…. –Βρε άντε από δω…. –Ρε μας δουλεύουν που δουλεύουν; -Με τον πόνο μας παίζετε τώρα,για να καταλάβουμε;
–Βλέπετε πως γυαλίζει το μάτι μας εσείς οι δυο…Άκου μαρτύριο…!

(Εκείνη την ώρα ακούγεται να χτυπάει κάποιος ένα τζάμι και αμέσως μετά μπαίνει ένας αναψοκοκκινισμένος Στέλιος)

-Γεια….σ…..ας….παι….δια….
–Στέλιο! Τι έγινε; Σε πέτυχαν τα αγριογούρουνα;
-Ποια αγριογούρουνα…Έπεσα σε μπλόκο…
-!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! -!!!!!!!!!!!!! -!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
–ΚΑΙ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
-Ε,τι και….Για να είμαι εδώ…Τους ξέφυγα! Αφήστε να κάτσω,τα έπαιξα λέμε…….

-Ωωωωχχχχ…….Πάω που λέτε να βάλω πρώτη από το φανάρι να ξεκινήσω να ανηφορίσω κι ακούω σειρήνα από πίσω μου.
Ψυχραιμία λέω από μέσα μου αγόρι μου,νόμιμος είσαι!

-Που πάτε κύριε μου λέει ένας δίπλα στο παράθυρο μου,πάνω από τη μηχανή που καθόταν.Ήταν κι ένα περιπολικό πιο πίσω….
–Μετακίνηση για παροχή βοήθειας τους απαντάω κι έχω έτοιμο και το χαρτί με την υπεύθυνη δήλωση και την ηλεκτρονική συνταγή για το παυσίπονο αλλά και το κινητό για να πάρω τον Γιώργο σαν γιατρό για επιβεβαιώση.
-Να δούμε λίγο μου λέει και κατεβαίνει από τη μηχανή.
Ανεβάστε το τζάμι και βάλτε πάνω του την βεβαίωση μαζί και την ταυτότητα σας μου λέει.

Την κοιτάει,γυρνάει στους άλλους πίσω,έχουμε θέμα τους λέει,γυρνάει σε εμένα:
-Κύριε μου δεν το ξέρετε πως οι μετακινήσεις μεταξύ δήμων απαγορεύονται αυστηρά το Σαββατοκύριακο από τις 11 το βράδυ και μέχρι τις 8 το πρωί;

Πωωωω,πως την πάτησα έτσι σκέφτομαι από μέσα μου,έχασα τις μέρες….
Γυρνάει ξανά στους άλλους,πες στο κέντρο τους λέει να στείλουν γερανό,γυρνάει σε εμένα,κύριε μου  έχουμε αφαίρεση πινακίδων και θα πρέπει να σας συλλάβουμε με την αυτόφωρη διαδικασία για άσκοπη μετακίνηση και…
Με το που ακούω να σας συλλάβουμε πατάω γκάζι και χώνομαι ευθεία Ευαγγελίστρια στα στενά.
Όχι που θα κάτσω να με πάτε αυτόφωρο κουφάλες σκέφτομαι και να χάσω το φετινό reunion…Τους βλέπω από πίσω,παρατάω το αμάξι σε ένα αδιέξοδο,έβαλα και συναγερμό τρέχοντας,ανεβαίνω στα σκαλάκια που βγάζουν στον κεντρικό,που πάνε τώρα….κρύβομαι απέναντι στο αλσάκι.

Πετιέται ο άλλος με την μηχανή,από τα σκαλάκια ρε σεις,το διανοείστε,λες και είχε στο κατόπι serial killer και βγαίνει στο δρόμο,ένα λεπτό μετά φτάνει και το περιπολικό που έκανε αναστροφή,φέγγει ο μηχανάκιας με το φως δεξιά αριστερά,φέγγουν και με τον προβολέα από το περιπολικό κι έρχονται κι άλλες μηχανές σε χρόνο dt.
Εγώ εντωμεταξύ αγκαλιά με ένα θάμνο όλη την ώρα να μην αναπνέω,ακούνε όμως θόρυβο,πλησιάζουν….λέω τον ήπιαμε…και τελικά με έσωσε ένας σκαντζόχοιρος και οι μισοί έφυγαν Βυζουκίδου και οι άλλοι πήγαν Αγίου Δημητρίου προς τον Ηρακλή…
Περίμενα να χαθούν τα φώτα και βγήκα…Και να μαι!
(Επιφωνήματα ακούγονται από όλους….)

–Μπράβο ρε θηρίο!
-Και με το αμάξι τι θα κάνεις;
Αν δεν το μαζέψουν θα πάω να το πάρω όταν περάσει το αυτόφωρο.
Μετά,μέχρι να γίνει η δίκη μπορεί να έχει περάσει τριετία και να έχει παραγραφεί.
(………………………………….)
(…………………………..)
(………………….)
-Τι καλά που ήταν μέχρι τώρα με το πρόστιμο μόνο.
-Ναι ρε και γκρινιάζαμε…
-Σε έπιαναν,σου έριχναν ένα πεντακοσάρι,έδινες από το 800αρι,μια η άλλη αλλά έλεγες δεν βαριέσαι…Τώρα με τις τηλεδίκες όμως πάνε αυτά…
–Την Μαρία να πάρεις!
-Εδώ είναι η Μαρία,τι του λες!
-Την άλλη συμμαθήτρια μας Μαρία,την δικηγόρο λέει!
-Α γεια σου!
–Ναι ναι…την Μαρία να πάρεις!Να σου κάνει και καλή τιμή.

(ΒΟΟΟΟΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΠ ΒΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΠ ΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΙΟΟΟΟΟΟΟΟ ΒΟΟΥΥΥΥΥΠ, χαλασμός Κυρίου στα ξαφνικά!)

-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ! ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΕΞΟΔΟ ΔΙΑΦΥΓΗΣ!
–Αυτό ήταν που τους ξέφυγες;
-Τους ξέφυγα ρε….1000%
–Έλα ηρεμήστε δεν είναι ώρα για νεύρα τώρα…
–Πως μας βρήκαν οι πούστηδες…
–Κάποιος μας κάρφωσε…
–Ρε μπας και το είπε κανένας και σε άλλους;

(ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΟ ΙΟΟΟΟΟΟΟΟ)

-ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΙΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΒΑΓΓΟΥ!
–Να δείτε που κάποιος το είπε σε κάποιον και δεν τον κάλεσε….
-……Και θύμωσε και μας έδωσε!
-Ή τον έστησαν παγίδα τον Στέλιο και τον πήραν στα μουλωχτά από πίσω…
–Ο,τι και να λέμε τώρα….

(ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟ)

-ΒΓΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΕΞΩ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΡΟΥΝΙΑ ΚΑΤΩ!
–Τουλάχιστον παιδιά προλάβαμε και φάγαμε και ήπιαμε και τα είπαμε…
-Εντάξει,μια χαρά γλεντήσαμε….
-Η αλήθεια να λέγεται…
–Άξιζε…. -Άξιζε….. -Ναι! -Ναι!
-Θα πιω κι εγώ ένα μονοκοπανιά για το γαμώτο!
-Πιες ρε Στελάκο…Γκαντεμιά ρε φίλε….
Πιάστε κι ένα σουβλάκι για τον Στέλιο!

ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟ)

-ΕΧΕΤΕ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΝΑ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΤΕ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΜΠΟΥΜΕ ΜΕΣΑ!
-Άντε να βγαίνουμε σιγά σιγά να τελειώνουμε…
-Και του χρόνου χωρίς μέτρα παιδιά!
-Τόσα χρόνια το λέμε αυτό!
–Και τι να κάνουμε να πεθάνουμε; REUNIONISTS FOR EVA, ρε!
-ΕΕΕΕΕ…….ΟΟΟΟΟΟΟΟΟ……ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ…….
-REUNIONISTS FOR EVA -REUNIONISTS FOR EVA -REUNIONISTS FOR EVA

(ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟ)
–Παιδιά….
-Πες ρε Στέλιο…..
-Την Μαρία τη συμμαθήτρια μας τη δικηγόρο να πάρουμε…

(Ομοιότητα με πρόσωπα και -κάποιες- καταστάσεις είναι ακριβώς έτσι LOL)

Υ.Γ.
Αφιερωμένο στο υπαρκτά πρόσωπα (και όλα όσα δεν χωρούσαν) της φανταστικής μου ιστοριούλας.