Όταν τα τρολ τραγουδάνε Gnarls Barkley.Crazy…

*edit 1-10-19:
2 χρόνια μετά το άρθρο,το 2018, η αμαρτωλή ΑΕΠΙ έκλεισε αλλά:
1ον Τα λεφτά που έφαγαν δεν πρόκειται να βρεθούν,οι απίστευτες εργατοώρες των δημοσίων λειτουργών (πάνω από 48.000 εισαγγελικές απαγορεύσεις,αμέτρητα αιτήματα προς της Ε.Α. κλπ που συνεπάγεται αντίστοιχες φορές και αμέτρητες ώρες που κάποιος εισαγγελέας ή αστυνομικός ασχολήθηκε) με τις οποίες οι απατεώνες αυτοί χρέωσαν τους έλληνες πολίτες δεν πρόκειται να τους χρεωθούν.
2ον Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε προλάβει να δημιουργήσει ένα τερατούργημα.Κάτι τρεις φορές χειρότερο από την ΑΕΠΙ.
Σύστησε αρχικά τον ΟΠΙ (Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας) και στην συνέχεια την ΕΔΠΠΙ (Επιτροπή Διαδικτυακής Προσβολής Δικαιωμάτων Πνευματικής Ιδιοκτησίας).
Που μάλιστα στεγάζονται στον ίδιο διαδικτυακό χώρο.
Γιατί να τα τρώνε οι ιδιώτες,ας τρώνε και αυτοί που διορίζουμε…
(Όποιος διαβάσει τι λένε και αντιληφθεί άλλο λόγο ύπαρξης τους από τον παραπάνω κερδίζει όλα τα τεύχη του περιοδικού ΠΙΣΤΑ με χειρόγραφα -όχι του Ιησού από τον Βελόπουλο- αυτόγραφα όλων των καλλιτεχνών).
Υ.Γ.
(Τώρα μιλάνε για αναδιάρθρωση αυτών των δυο δημιουργημάτων της προηγούμενης κυβέρνησης αλλά στην Ελλάδα αυτό -σχεδόν πάντα- δεν σημαίνει τίποτα).

Αρχικό κείμενο:
Τα τρολ είναι μυθικά πλάσματα, μέρος της Νορβηγικής παράδοσης.
Τεράστια και φοβερά (στις περισσότερες τοπικές παραδόσεις), με τρομακτική όψη, άκρως επικίνδυνα για τους ανθρώπους
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%BF%CE%BB

Βασικά, κάθε χώρα/τόπος έχει αντίστοιχες δοξασίες.
Στην Ελλάδα για παράδειγμα, κάτι αντίστοιχο είναι οι γνωστοί μας
Καλλικάντζαροι. Ένα εξαιρετικό πόνημα για τους οποίους μπορείτε να διαβάσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:
Βασιλης Προκοπίδης-Ποιοι είναι οι 18 Καλλικάντζαροι (makpress.blogspot.com)

Τα Τρολ λοιπόν όπως και τα αντίστοιχα μυθικά πλάσματα κάθε τόπου υπήρχαν ανέκαθεν στην λαϊκή παράδοση, από αρχαιοτάτων χρόνων.

Με το να περιγράφονται εμφανισιακά δίνουν (συνήθως) μορφή στους άγνωστους φόβους των ανθρώπων, που είναι το πρώτο βήμα για να τους κατανικήσουν.

Με το να ζουν συνήθως απομονωμένα στην νύχτα, σε σκοτεινές σπηλιές ή κάτω από την γη, παρέχεται μέσα από τους μύθους η απαραίτητη αίσθηση ασφάλειας στους ανθρώπους.
Πως όσο τρομακτικά και να είναι δύσκολα θα βρεθούν αντιμέτωποι με αυτά.

Εκτός κι αν πιστεύεις σε δεισιδαιμονίες και είσαι και εξερευνητής σπηλαίων.
Εκεί θα έχουμε θέμα… 🙂

Ενώ με τα διάφορα αποτρεπτικά μέσα (χτύπημα καμπάνας, σταυρός, ράντισμα με αγιασμένο νερό, το να τα εκθέσεις στο φως) κλπ γίνονται παράδειγμα πως το «καλό» νικάει το «κακό»…

Ο όρος λοιπόν μεταφέρθηκε και στην διαδικτυακή κουλτούρα, μέσω της αγγλικής λέξης trolling. Όπου trolling, το σύρσιμο του δολώματος στο νερό κατά το ψάρεμα.

Στον συνδυασμό λοιπόν των δυο σημασιών έρχεται να περιγράψει το άτομο που εμφανίζεται από το πουθενά σε μια διαδικτυακή παρέα, χωρίς συνήθως να είναι μέλος της από παλιά και χωρίς κανείς να ξέρει ποιος είναι στην πραγματικότητα, με σκοπό να εκνευρίσει τους υπόλοιπους και να καταστρέψει την συζήτηση τους.

Να δημιουργήσει πρόβλημα. Να τους κάνει κακό.
Να διαταράξει την διαδικτυακή «οικογενειακή γαλήνη τους» και μετά να εξαφανιστεί έτσι ξαφνικά όπως εμφανίστηκε, σαν τα μυθικά Τρολ και τους Καλικάντζαρους…

Τι συμβαίνει λοιπόν όταν εμφανίζεται στην πραγματικότητα ένα Νορβηγικό τρολ που δεν είναι κακό και δεν φοβάται το φως, ούτε το σταματούν τα πατροπαράδοτα μέσα άμυνας και αποφασίζει να τα βάλει με μια ολόκληρη σκοτεινή απρόσωπη «ανθρώπινη» βιομηχανία και την ρητορεία της;

Την εκθέτει ανεπανόρθωτα!

Αυτό έκανε και ο Peter Sunde Kolmisoppi.
Ο συνιδρυτής του περίφημου The Pirate Bay.
https://en.wikipedia.org/wiki/Peter_Sunde

Ο άνθρωπος που το 2009, επί Σουηδικού εδάφους, καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης ενός έτους και στο να πληρώσει 905.000 ευρώ εξαιτίας της δραστηριότητας του.

Σε μια δίκη όπου οι «χωρίς πρόσωπο» βιομηχανίες θεάματος και μουσικής, η showbiz γενικά, ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίστηκαν το χιλιοειπωμένο, πως ο διαμοιρασμός αντιγράφων μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση τους και που ζητούσαν να καταλογιστούν ως απώλειες τους τεράστια ποσά, τελείως αυθαίρετα και χωρίς την παραμικρή τεκμηρίωση.

Ποσά που οι απανταχού εταιρίες προστασίας της εν λόγω βιομηχανίας με πρόσχημα τους καλλιτέχνες (που πολλές φορές τους χρησιμοποιούν και εν αγνοία τους), ζητούν/απαιτούν με περισσή ευκολία.

Όπως έγινε και με τον Max Peezay (έναν hip-hop καλλιτέχνη που κατά τύχη ανακάλυψε πως τον είχαν συμπεριλάβει στην μήνυση). Υπόθεση που βγάζει πολύ λίγα αποτελέσματα αν την ψάξει κανείς στο διαδίκτυο.
https://torrentfreak.com/why-i-pulled-out-of-the-pirate-bay-trial-an-artists-perspective-130405/

Για να δημιουργούν στους άσχετους με το θέμα την εντύπωση πως έχουμε να κάνουμε με επικίνδυνους κακοποιούς, με κακά δαιμόνια που αν τα αφήσουμε θα καταστρέψουν τον κόσμο μας.

Χωρίς να εξηγούν, πως στο καλό τα κέρδη των πελατών τους αυξάνουν με τόσα «παράνομα» αντίγραφα που διαμοιράζονται…
Και δεν το λένε οι φήμες αλλά οι ίδιες οι εταιρείες, μέσα από την επίσημη διεθνή τους ομοσπονδία!
http://www.ifpi.org/facts-and-stats.php

Με κατάληξη να έχουν περάσει τους δικούς τους παράλογους όρους σε παγκόσμιο επίπεδο, πετυχαίνοντας την χωρίς όριο εκμετάλλευση μιας δημιουργίας, σε οποιαδήποτε μορφή.

Κι αυτό είναι μια συζήτηση που τα παράσιτα-εισπράκτορες τους δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να ξεκινήσει ουσιαστικά, γιατί τότε θα χάσουν τους «πελάτες» για το συμφέρον των οποίων υποτίθεται πως εργάζονται και δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης.

Φυσικά ο Σουηδός δικαστής παρέλειψε να ζητήσει οικονομικό-τεχνικά στοιχεία για την πορεία αυτής της βιομηχανίας στο σύνολο της.
Όπως και ξέχασε να ρωτήσει πως τεκμηριώνουν ότι κάποιος θα πλήρωνε για ένα αντίγραφο, αν δεν μπορούσε να το αποκτήσει δωρεάν και με ποιο τρόπο το τιμολογούν.

Όπως και ο εκάστοτε εισαγγελέας που εγκρίνει διώξεις, αρκείται στα λεγόμενα τους με αποτέλεσμα να εκθέτει μέχρι και την ίδια την αστυνομία, με περιπτώσεις όπως αυτή με ελληνική ιστοσελίδα.

Που αν και μια κουτσουλιά μπροστά στο The Pirate Bay, σύμφωνα με τα λεγόμενα των «κάνουμε ότι γουστάρουμε και δεν μας ελέγχει κανείς» τοπικών εκπροσώπων (;) αυτής της βιομηχανίας, ζημίωσε τις εταιρίες με μισό δισεκατομμύριο ευρώ και το ελληνικό κράτος με 250 εκ
http://makpress.blogspot.com/2015/10/h_21.html

Κάπου 100 φορές πάνω από όσα ζητούσαν οι εταιρείες από το The Pirate Bay
και 250 φορές παραπάνω από όσα τους επιδικάστηκαν.

(Κι αυτούς τους αστείους που αναγκάζουν το κράτος να ξοδεύει εργατοώρες, κανένας εισαγγελέας δεν τους έχει ελέγξει ή καλέσει να δώσουν εξηγήσεις)

Όλο αυτό λοιπόν το απίστευτα γελοίο σκηνικό, ήρθε τώρα να το ξεφτιλίσει και να το τρολάρει στα όρια του, αυτός που το συγκεκριμένο σύστημα προσπάθησε να λυγίσει ώστε να παραδειγματίσει/εκφοβίσει την κοινή γνώμη.

Πως;

Με ένα Raspberry Pi των 35 ευρώ και λίγες γραμμές κώδικα.
Και μια οθονίτσα LCD για να δείχνει την πρόοδο του εγχειρήματος του.

Τι έκανε λοιπόν αυτό το με σάρκα και οστά απίστευτο και καθόλου κακό τρολ;

Διάλεξε το τραγούδι που έκανε γνωστούς τους Gnarls Barkley, το Crazy (και δεν νομίζω η επιλογή να ήταν τυχαία, ίσα ίσα που ταιριάζει απόλυτα με την περίσταση και σαν τίτλος αλλά και όσον αφορά τον στίχο) και έβαλε το προγραμματάκι που έφτιαξε, να δημιουργεί 100 αντίγραφα του το δευτερόλεπτο!

Για όσους δεν το έχουν ακούσει, κομματάρα!

Που σημαίνει 6.000 το λεπτό, 360.000 την ώρα, 8.640.000 την μέρα.
Τα αντίγραφα του τραγουδιού δεν αποθηκεύονται μόνιμα, όμως πάρα πολύ εύκολα θα μπορούσαν να αποθηκευτούν και σε κάποιο σκληρό.

Με την τιμή αντίγραφου στο 1.25 $ (από τις απαιτήσεις των εταιρειών στην δίκη του) την στιγμή που μιλάμε έχει ξεπεράσει τα 252 εκατομμύρια αντίγραφα και θα ζημίωνε (πάντα σύμφωνα με τις απαιτήσεις της) την μουσική βιομηχανία με πάνω από 326.000.000

Οπότε, για πόσο ακόμη να άντεχαν οι καημένοι οι μουσικοί, με τόσα έσοδα χαμένα προτού βγουν να παίζουν στους δρόμους για ένα πιάτο φαΐ…

Ουπς….Για μισό λεπτό….Αυτό δεν είναι ότι κάνουν και τώρα; Δεν εκτίθενται δημόσια για να κερδίζουν τα προς το ζην; Χμ…………..

Έλα όμως που η πλειοψηφία τους έχει πειστεί από τα παράσιτα πως είναι λογικό να θέλει να βγάζει χρήμα από τον αέρα, από το τίποτα.
Και που χωρίς σκέψη γίνονται βέλη στην φαρέτρα της απρόσωπης βιομηχανίας.
Σε μια εποχή που μπορεί να ολοκληρώνει την παραγωγή ενός δίσκου χωρίς καθόλου μουσικούς, για τους οποίους υποτίθεται πως κόπτεται.

Ο καλλιτέχνης ακόμη κι αν δίνει εντελώς δωρεάν ψηφιακά αντίγραφα των τραγουδιών του για διαφήμιση, έχει πολλούς άλλους άμεσους και έμμεσους τρόπους να κερδίσει χρήματα. Με βασική τις εμφανίσεις του. Ερμηνεύοντας πολλές φορές ζωντανά και τραγούδια άλλων καλλιτεχνών. Λέτε να τους δίνει μέρισμα από τα κέρδη του για την χρήση;
Χλωμό, έτσι;

Νιώθετε λοιπόν τίποτα τριγμούς στα θεμέλια της μουσικής βιομηχανίας γενικά;
Εγώ ναι!

Από το βάρος των εσόδων από τις τουρνέ μερικών από τους πιο «πειρατευμένους» καλλιτέχνες.
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_highest-grossing_concert_tours#2010s

Να το έχεις κατεβάσει, να το έχεις ακούσει χιλιάδες φορές κι όμως να πας να τους πληρώνεις 50 και 100 ευρώ για να τους δεις να το λένε ζωντανά…
Τρελό δεν είναι; Ή μήπως όχι;

Τρελό είναι να τους έχουν πείσει κάποιοι να κυνηγάνε αυτόν που θα τους πληρώσει τα 50, 100 ευρώ, γιατί κατέχει για ιδιωτική/προσωπική χρήση  και ψηφιακά αντίγραφα των τραγουδιών τους που δεν τους τα πλήρωσε και να αφήνουν κάποιους να τα κοστολογούν και να τα υπολογίζουν ως απώλεια εσόδων…

 

*edit 1-10-19:
(Για να το κάνουμε λιανά σε όσους στροφάρουν σαν χαλασμένο πικάπ)
Οι δημιουργοί λοιπόν (συνθέτες-στιχουργοί,γιατί αυτούς χρησιμοποιούν ως ηθικοπλαστικό προπέτασμα αυτοί που έχουν πείσει ηλίθιες κυβερνήσεις να τους επιτρέπουν να παρασιτούν επίσημα) θα μπορούσαν να έχουν έσοδα από εκεί που πρέπει και όχι με τέτοιο αδιαφανή τρόπο.
Να θυμίσω πως έχουν σταλεί εξώδικα από δημιουργούς,επειδή τους συμπεριλάμβαναν αυθαίρετα οι διάφορες ΑΕΠΙ-ΟΠΙ κλπ σε μηνύσεις χωρίς αυτοί να τις έχουν εξουσιοδοτήσει για κάτι τέτοιο.
Παίρνουν οι δημιουργοί (συνθέτες-στιχουργοί γιατί γι αυτούς πρέπει να μιλάμε στην ουσία) πνευματικά δικαιώματα όταν τραγουδάνε κάποιοι τα τραγούδια τους στις συναυλίες ή στα κέντρα διασκέδασης, ακόμη και άλλοι από εκείνους στους οποίους τα έδωσαν;

Θες λοιπόν «κράτος» να φροντίσεις για τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών;
1) Κατάργησε-πάψε τις πάνω από 20 εταιρείες,ομάδες,επιτροπές κλπ που λειτουργούν.
2) Δημιούργησε μια σωστή εταιρεία που θα τους δίνει ποσοστά από τα έσοδα στις live εκτελέσεις των τραγουδιών τους, ενώ ο κάθε τραγουδιστής να κερδίζει μόνο από τις εμφανίσεις του.
Που μπορεί να πει ο,τι τραγούδι θέλει.
(εννοείται,δημιουργοί-τραγουδιστής θα κερδίζουν και από το συμβόλαιο για τη δημιουργία του δίσκου,αλλά εφάπαξ)

(Συνέχεια αρχικού κειμένου):
Η μεγάλη, η πραγματική όμως φασαρία γίνεται για τις ταινίες.
Ακόμη κι αν στην περίφημη δίκη του Sunde πρωτοστάτησε το τμήμα της μουσικής βιομηχανίας.
Εξάλλου οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην μουσική δεν είναι και τόσο ξένες με αυτές του Hollywood. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι λίγο πολύ από πίσω…

Οι λόγοι που έγινε/γίνεται αυτό είναι καθαρά επικοινωνιακοί και έχει να κάνει με τους αριθμούς. Άπειρα κατεβάσματα (λόγω μικρού μεγέθους του αντίγραφου) που δίνουν τεράστια ποσά με μικρό αντίτιμο ανά αντίγραφο.

Έτσι δημιουργούν και αυτοματοποιημένους συνειρμούς στην κοινή γνώμη. Του στιλ, αν το αντίγραφο ενός τραγουδιού δημιουργεί τέτοιες απώλειες και προβλήματα, τότε τι απώλειες δημιουργεί το αντίγραφο μιας ταινίας που έχει και απείρως μεγαλύτερο κόστος παραγωγής;

Μήπως τώρα νιώθετε τίποτα τριγμούς στα θεμέλια της βιομηχανίας θεάματος;
Εγώ ναι!

Από το βάρος των εσόδων από το τελευταίο Star Wars.
Αλλά και τα ασύλληπτα έσοδα (μόνο από την προβολή τους στους κινηματογράφους)
ταινιών όπως οι παρακάτω:
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_highest-grossing_films#Highest-grossing_films

Θα βρεθούν τώρα κάποιοι να μιλήσουν για παράπλευρες απώλειες κλπ
(Οι επικοινωνιολόγοι της βιομηχανίας και των παρασιτικών εταιριών-εισπρακτόρων που ζουν από όλο αυτό, αλλά και όσοι εντυπωσιάζονται εύκολα και μένουν σε όσα τους σερβίρουν).

Που σε πρώτη ανάγνωση ακούγεται λογικό όμως δεν αντέχει σε δεύτερη σκέψη.
Παρά τα δακρύβρεχτα διαφημιστικά σποτάκια…

Γιατί δεν χάνει κανένας ταξιθέτης σε κινηματογράφο την δουλειά του, επειδή ο κυρ Μήτσος κατέβασε το ψηφιακό αντίγραφο μιας ταινίας και την είδε σπίτι του.
Δεν χάνει κανένας υπάλληλος σε αλυσίδα ενοικίασης ταινιών την δουλειά του, επειδή η κυρά Μαρία θα δει το ψηφιακό αντίγραφο μιας ταινίας online.

Και δεν την χάνει γιατί ούτε ο Μήτσος ούτε η Μαρία θα πάνε να τις δουν στον κινηματογράφο αν δεν τις κατεβάσουν από το ιντερνετ.
Αν θέλουν να πάνε στο σινεμά, θα πάνε είτε τις κατεβάσουν είτε όχι.
Αν θέλουν και ΑΝ μπορούν! Το ίδιο ισχύει και με τα τραγούδια.
Το ίδιο ισχύει παντού και πάντα με κάθε αντίγραφο.

Όπως δεν χάνει κανένας εργαζόμενος σε τηλεοπτικό σταθμό την δουλειά του γιατί η οικογένεια Παπαδόπουλου θα δει αντίγραφα-επεισόδια του Game of Thrones στο διαδίκτυο. Η πλειοψηφία θα τα ξανάβλεπε και στην τηλεόραση.

Όπως θα ξαναδούν για 538η φορά την Αλίκη στο ναυτικό για να γελάσουν με τον Μαλούχο να προσποιείται πως τραγουδά με γυναικεία φωνή και για 1023η φορά τον Χατζηχρήστο να υποδύεται τον Ζήκο, όταν και όποτε το κανάλι στο οποίο εργάζεται θα την προβάλει και δεν θα έχουν κάτι άλλο να κάνουν.
Μια απλή ματιά στις τηλεθεάσεις δίνει την απάντηση…

Κι αν δεν είναι τα ψηφιακά αντίγραφα υπεύθυνα τότε ποιος είναι, θα ρωτούσε κάποιος…

Είναι η εξέλιξη, που δημιουργεί ή καταργεί επαγγέλματα!

Τον κινηματογράφο της γειτονιάς που -τότε- δεν μας ένοιαζε αν καθόμαστε σε σκληρά καρεκλάκια και τον έτσι κι έτσι ήχο του και την μυρωδιά υγρασίας, τον αντικατέστησαν αίθουσες σαλόνια με διαστημική τεχνολογία που θες να βγάλεις τα παπούτσια σου πριν μπεις…

Τις βιντεοκασέτες τις αντικατέστησαν τα DVD, τα dvd τα αντικαθιστούν μέρα με την μέρα διαδικτυακές υπηρεσίες pay per view.
Το Netflix επίσημα πλέον και στην Ελλάδα

Ή ίδια η βιομηχανία που παράγει τα DVD σαν πρώτη ύλη, θα αντικατασταθεί κάποια στιγμή σχεδόν ολοκληρωτικά από αυτή που παράγει τα usb στικάκια. Όπως κι αυτή αντικατέστησε σχεδόν ολοκληρωτικά το βινύλιο.

Το πόσες εταιρίες που έφτιαχναν δίσκους βινυλίου το προέβλεψαν και πέρασαν στο νέο μέσο και πόσες έκλεισαν, είναι θέμα διορατικότητας των ανθρώπων που αποφάσιζαν.

Όπως θέμα διορατικότητας ήταν και πόσοι με βίντεο-κλαμπ ή δισκοπωλεία έβλεπαν πως η βιντεοκασέτες/κασέτες τελειώνουν και ψάχτηκαν αλλιώς προτού τους προλάβει κάποιος άλλος.

Δεν φταίνε οι Καλικάντζαροι αν κάποιες έκλεισαν, αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι.
Μια ακόμη φορά για να το καταλάβουμε…

Είναι η εξέλιξη που δημιουργεί ή καταργεί επαγγέλματα!

Τον παγοπώλη δεν τον άρπαξαν τα τρολ και τον εξαφάνισαν. Δεν του έσπαζαν τον πάγο οι σκανδαλιάρηδες καλικάντζαροι όποτε έβγαινε να τον μοιράσει, με αποτέλεσμα να χάσει την δουλειά του.

Τον αντικατέστησαν οι ψυγείο-καταψύκτες και τον έκαναν πωλητή τους, υπάλληλο στην γραμμή παραγωγής, εργαζόμενο στην αποθήκη της αλυσίδας ηλεκτρικών συσκευών ή μεταφορέα τους.

Τον υπάλληλο που στοίβαζε προϊόντα σε παλέτες δεν πήγαιναν τα τρολ και οι καλικάντζαροι να του τα ρίχνουν. Τον αντικατέστησαν  ρομποτικά παλετάϊζερ και τον έκαναν υπεύθυνο για την παρακολούθηση και εύρυθμη λειτουργία τους, σχεδιαστή τους, εγκαταστάτη τους ή κάτι άλλο τελείως διαφορετικό…

Προτείνω επίσης να αρχίσουμε να θρηνούμε από τώρα για την μέρα που θα πάψει να υφίσταται το επάγγελμα των διερμηνέων, όταν μια συσκευή στο μέγεθος bluetooth θα κάνει αυτόματα την τέλεια μετάφραση…

Για να επιστρέψουμε και να το κλείσουμε.
Κανένα αντίγραφο μιας ταινίας ή ενός τραγουδιού χωρίς πληρωμή που κάποιος έχει για ιδιωτική χρήση δεν στερεί την εργασία από κανένα!

Ούτε έσοδα από το κράτος, ούτε τίποτα. Και είναι τελείως παράλογο να προσπαθούν κάποιοι να το τιμολογήσουν. Το μόνο που κάνουν τα άνευ αντιτίμου αποκτώμενα αντίγραφα, είναι να δίνουν άλλοθι στο να συντηρούνται παράσιτα.

Παράσιτα με ταλέντο στο να πείθουν εταιρείες και κράτη πως ένα αντίγραφο τους στερεί κέρδη, ώστε να χρυσοπληρώνονται αλλά και να μην ελέγχονται για το κυνήγι μαγισσών που διεξάγουν.

Παράσιτα που πουλάνε πανάκριβο αέρα κοπανιστό και δεν αφήνουν τους άμεσα ενδιαφερόμενους να αλλάξουν εύκολα οπτική και να προσαρμοστούν πιο γρήγορα στα νέα δεδομένα.
Γιατί αν τους ξεφύγουν οι εταιρείες και (κυρίως) οι καλλιτέχνες, θα είναι άχρηστα και θα χάσουν την χήνα που κάνει τα χρυσά αυγά.

Παράσιτα, εταιρείες, κράτη που τα ξεφτιλίζει ένας Νορβηγό-Φινλανδός καλικάντζαρος με έναν υπολογιστή των 35 ευρώ, μια οθονιτσα LCD και λίγες γραμμές κώδικα…

Come on now, who do you, who do you, who do you, who do you think you are,
Ha ha ha bless your soul
You really think you’re in control

Well, I think you’re crazy
I think you’re crazy…

Crazy όντως…