Επειδή πολλά λέγονται από εχθές που βγήκε η απόφαση της αφαίρεσης των 3 βαθμών (και από) τον Ηρακλή και επειδή όλα είναι ρευστά σε μια χώρα και σε ένα άθλημα που διοικούνται από κλόουν (η απόφαση που αφορά τόσες ομάδες έπρεπε να έχει βγει εδώ και δυο μήνες και όχι τελευταία αγωνιστική την ώρα που οι ίδιοι γελοίοι δεν έχουν αποφασίσει ακόμη που θα γίνει και πως θα γίνει, με θεατές ή όχι, ο τελικός κυπέλλου) σκέφτηκα να μη γράψω ακόμη κάτι.
Πολιτικό προσωπικό (ξένους και δικούς μας), διοίκηση ποδοσφαίρου και διοίκηση ιδρυτικού.
Που όλοι τους πρόθυμα θα τρέξουν να τα ρίξουν σε ΕΠΟ και επιτροπές για να πουλήσουν το δικό τους παραμύθι και να προσπαθήσουν να κρύψουν πίσω από ένα τέταρτο (ξεκάθαρα faux bijou αστέρι αυτό) όσα θα έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν.
Αστέρι που κάποιοι συνοπαδοί διακρίνω πως είναι έτοιμοι να αγοράσουν πανάκριβα, ξεπουλώντας όλα όσα μας έκαναν να ξεχωρίζουμε και να έχουμε κερδίσει την αναγνώριση κάθε υγιώς σκεπτόμενου φιλάθλου-οπαδού.
Γιατί μόνο ως ξεπούλημα μπορεί να θεωρηθεί η εξίσωση των προηγούμενων καταστάσεων και γεγονότων με τη σημερινή. Μόνο ως παράλογο ξεπούλημα λογίζεται η εκτός πραγματικότητας σκέψη να μπουν στην ίδια τροπαιοθήκη με τις πραγματικές αδικίες, δικές μας μαλακίες.
Τα τρία αστέρια που έχει ο Ηρακλής (1980, 2011, 2017) είναι βαμμένα χρυσά, τοποθετημένα στον ουρανό της ομάδας μας, όχι από εμάς αλλά από το ίδιο το άδικο που βιώσαμε και το δίκιο που δεν βρήκαμε ποτέ και δεν τα κατεβάζω για να τα βάλω δίπλα σε ένα -ενδεχόμενο, ανάλογα με τις εξελίξεις- ψεύτικο τέταρτο, για κανένα λόγο.
Αλλά τέταρτο αστέρι για καθαρά δικές μας ασθένειες και μαλακίες (μεταφορικά και κυριολεκτικά) δεν πρέπει να «χαρίσουμε» σε κανέναν αποτυχημένο ως άλλοθι.
#Ηρακλής_restart