Τσαφ τσουφ και λαμπερά καθρεφτάκια…

Στην Ελλάδα, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη πλάκα είναι οι φαντασμαγορικές παραστάσεις που στήνει το κράτος προς τους ιθαγενείς, με τα εγκαίνια και τις παρουσιάσεις.
Που ακόμη και οι Ινδιάνοι ιθαγενείς, μετά από μια-δυο φορές θα καταλάβαιναν τον εμπαιγμό, αν τους ανταλλάσσαμε με κάποιο μαγικό τρόπο με τον εδώ πληθυσμό.

Σου φέρνουν να δεις ένα -αγορασμένο εδώ και χρόνια- βαγόνι του μετρό Θεσσαλονίκης στη ΔΕΘ, σου μιλάνε για επεκτάσεις που ολοκληρώνονται στα ανατολικά και την αλλαγή που θα φέρουν σε όλη την πόλη οι επεκτάσεις προς τα δυτικά, αλλά μετά το πάνε σε μια αποθήκη γιατί δεν θα μπεις μέσα προτού περάσουν 2 χρόνια και μάλιστα στη μισή διαδρομή γιατί στην υπόλοιπη, από Συντριβάνι μέχρι σταθμό, θα κατεβαίνεις και θα πηγαίνεις με τα πόδια για να βλέπεις από κοντά και τις εργασίες στα αρχαία στο σταθμό Βενιζέλου.

(που παίζει να σε πιάνουν τόσο κορόιδο ώστε να πληρώνεις έξτρα εισιτήριο για την περιήγηση και συνδρομή γυμναστηρίου για την πεζοπορία)

Σου φέρνουν να δεις ένα ταχύτατο τρένο που σου λένε πως μπορεί να κάνει την απόσταση Θεσσαλονίκη-Αθήνα σε 3,5 ώρες, αλλά μετά το στέλνουν πίσω, όπως ήταν προγραμματισμένο, επειδή θα περάσουν μερικά χρόνια μέχρι να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο δίκτυο που στο μεγαλύτερο του μέρος στήθηκε την εποχή Τρικούπη–Κουμουνδούρου–Ζαίμη (την εποχή δηλαδή που στις ΗΠΑ ξεκινούσαν ήδη την επέκταση του μετρό της Νέας Υόρκης).

Το μόνο που δεν έχουν φέρει ποτέ, στον πολίτη-ψηφοφόρο που συντηρεί δεκαετίες όλους αυτούς, είναι έναν κανονικό καθρέπτη.
Γιατί δεν θέλουν να ρισκάρουν τη μια στο εκατομμύριο περίπτωση που δει πόσο κορόιδο είσαι, τρομάξει συνειδητοποιώντας το και ξυπνήσει.

Υ.Γ.
Λέω κανονικό καθρέπτη, γιατί και αυτά που κάνουν καθρέπτες είναι απλά δεν μπορεί να το δει αυτός που έχουν ως κοινό τους, επειδή θαμπώνεται (το «νούμερο»…) από τα μεγέθη και τα νούμερα που του παρουσιάζουν τα «νούμερα»…
Και καταλήγεις να σε κυβερνούν πραγματικά νούμερα, χωρίς ουσία και υπόσταση…