Tag Archives: παζλ

Δήμος(ιο πρωτάθλημα) γελοίων δημάρχων

Φωτογραφία από Peter Dargatz από το Pixabay


Σημ: Ξεκινώντας με αυτό που θα μπορούσε να είναι το υστερόγραφο, προτού κάποιος γλείφτης της δημαρχιακής καρέκλας σκεφτεί να υπονοήσει πως υπάρχουν κομματικές προτιμήσεις πίσω από το παρακάτω άρθρο παραθέτω ενδεικτικά στο τέλος του μερικά από αυτά με τη σκληρή κριτική στον προηγούμενο αλλά και τα εύσημα που του απέδωσα στη μοναδική φορά που έκανε κάτι καλό.
(Κάτι καλό που ο σημερινός θεώρησε.. καλό να παρατήσει στην τύχη του).

Όλα τελικά είναι κομμάτια του ίδιου παζλ και όλα, όσο ωραία και να φαντάζουν αρχικά και ως μεμονωμένα κομμάτια, καταλήγουν να σχηματίζουν την ίδια δυστοπική εικόνα του σήμερα που δεν αλλάζει στο αύριο.

Τέτοιο κομμάτι είναι και αυτό από την είσοδο στην Τριανδρία μέχρι την Γρηγορίου Λαμπράκη.

Όπου τα θετικά σχόλια που εισέπραξε (και από εμένα) ο Δήμος Θεσσαλονίκης για την διάνοιξη -επιτέλους- της Αγίου Δημητρίου μάλλον τελειώνουν με δική του αποκλειστική ευθύνη.

Εκτός και αν τα εύσημα για το έργο τα πάρουν οι κάτοικοι της περιοχής που καλούνται να πληρώσουν μέχρι και 150 χιλιάδες ευρώ γιατί λέει η ιδιοκτησία τους αποκτά αξία.

Αυτό προτάσσει ως φαιδρή δικαιολογία η διοίκηση του Δήμου για την χρηματοδότηση του έργου που θα γίνει όπως φαίνεται από τους κατοίκους.

Γι αυτό και η τόσο μεγάλη ταχύτητα.

(Προς στιγμήν μας ξεγέλασε και θεωρήσαμε πως ο δήμος έδειξε πως αρχίζει να συμβαδίζει με την σύγχρονη εποχή αλλά πιο πιθανό είναι να φτάσει το μετρό ως προαστιακός στις παρυφές της Χαλκιδικής παρά να αγγίξει ο Δήμος Θεσσαλονίκης της παρυφές του 21ου αιώνα.)

Αν έπρεπε να βρει ο δήμος τα χρήματα εκεί που τα βρίσκουν συνήθως οι δημόσιοι φορείς και όχι να τα βρουν οι δημότες από την τσέπη τους θα έπρεπε να γίνει δουλειά, να ιδρώσουν κώλοι σε γραφεία, να πονοκεφαλιάσουν διάφοροι ώστε να συνταχθούν αιτήσεις για χρηματοδότηση κλπ.

Αλλά (για να επιστρέψουμε στην προκλητική αιτιολόγηση) και αξία να αποκτά μια ιδιοκτησία βρε ηλίθιε (δεν βρίζω ποτέ, και σε αυτή την περίπτωση το ηλίθιε δεν είναι βρισιά, είναι ξεκάθαρο συμπέρασμα) εσύ που σκέφτηκες και το είπες ως δικαιολογία και το πρότεινες στον δήμαρχο (γιατί δεν θέλω να σκεφτώ πως αυτό ήταν δική του ιδέα, ακόμη και να τον κάνει τελείως βλάκα η αποδοχή της), την χάνει με το ποσό που χρεώνεται τον ιδιοκτήτη.

Και αυτό (η αξία) μόνο στην περίπτωση που θελήσει κάποια στιγμή να την πουλήσει. Διαφορετικά τι να την κάνει την αξία;
Να προβάλει την ματαιοδοξία του;

Σπίτι είναι, δεν είναι κινητό του χιλιάρικου ή πανάκριβο αξεσουάρ που συμπληρώνει την εμφάνιση του.

Φυσικά με τον διαγωνισμό γελοιότητας (παρά τα υψηλά στάνταρ που έθεσε ο προηγούμενος όπου κάποιος αισιόδοξος, για να μη πω αιθεροβάμων, θα σκεφτόταν πως αυτό το ιδιότυπο πρωτάθλημα θα σταματούσε) από δήμαρχο σε δήμαρχο αν υπήρχε η δυνατότητα από τους κατοίκους να πάνε κάπου αλλού θα έμενε ο δήμος με καμιά δεκαριά χιλιάδες κατοίκους – ψηφοφόρους.

Τότε δεν θα είχε ανάγκη και ο δήμος για έργα και οι άχρηστοι δεν θα χρειαζόταν να κουράζονται για να φαίνονται άριστοι. Τουλάχιστον μέχρι να τους ξεμπροστιάζουν τέτοιες ειδήσεις.

Φυσικά αυτό δείχνει και την ένδεια σε αντιπολιτευτική δυναμική που το υφιστάμενο σύστημα δημιουργεί αφού εκεί είτε κάνουν το πρώτο βήμα κομματικά στελέχη είτε «ξεπέφτουν» αυτά που απέτυχαν σε μεγαλύτερες εκλογικές αναμετρήσεις ή που τα κόμματα τους θεωρούν λίγους για να επανδρώσουν άλλα ψηφοδέλτια, αφού όπως είναι δομημένο αποτρέπει την ουσιαστική ενασχόληση σε άτομα που θα μπορούσαν να προσφέρουν συνδυαστικά και δημιουργικά από κάθε πλευρά ενός δημοτικού συμβουλίου.

Και αν ξεφεύγει από κανένα είτε αφομοιώνεται είτε καταντά διακοσμητικό και εξαίρεση.

Σύστημα που μέσω των ατόμων που το υπηρετούν τυφλά θεωρούν τα του Δήμου λιγότερο σημαντικά ενώ όσο πιο κοντά στον μικρόκοσμο μας κάτι τόσο πιο μεγάλη αξία πρέπει να έχει και τόσο μεγαλύτερη προσοχή πρέπει να του δίνουμε.

Ποια αντιπολιτευτική παράταξη έψαξε και έκανε γνωστό τον τρόπο χρηματοδότησης από την αρχή που ανακοινώθηκε το έργο από τη δημοτική αρχή, προτού φτάσουμε δηλαδή σε αυτό το σημείο που έχουν ήδη χρεωθεί τα ποσά και ο κόσμος πέριξ της διανοίξεως δεν νιώθει ανοιξιάτικη θαλπωρή βλέποντας την εξέλιξη πίσω από τα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες του αλλά παγωμάρα και βρίσκεται σε δρόμο χωρίς εύκολο γυρισμό;

Όποιος απαντήσει καμία πιθανότατα κερδίζει free pass διαδρομών εκτός συστήματος αν και χωρίς πρακτική αξία εφόσον και αυτός είναι κομμάτι από το συνολικό παζλ που μπορεί να αλλάξει μόνο αν η αλλαγή είναι «πυρηνική» και όχι επιδερμική.

Ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο, ούτε στις δημοτικές (και βουλευτικές) εκλογές του 2023 ούτε σε πέντε χρόνια, ούτε το 2032.

Ίσως το 2123 αν α) από τώρα γίνει κατανοητό σε αρκετούς το σύστημα ως όλον και πως όλοι -θέλοντας και μη- ανήκουμε στην εικόνα και πραγματικότητα που αυτό δημιουργεί αφού β) πρώτα αντιληφθούν πως όλα, όσο άσχετα κι αν φαντάζουν μεταξύ τους, συνδέονται και γ) στη συνέχεια ξεκινήσουν να βιώνουν τον μοναδικό τρόπο που αυτό μπορεί να αφήσει την θέση του σε κάτι ποιοτικότερο.

Τα άρθρα για τα οποία κάνω λόγο στην αρχή:
1) https://365meres.wordpress.com/2014/12/18/o-mpoutaris-oi-gaidaroi-kai-ta-provata/
2) https://365meres.wordpress.com/2014/04/08/mpoutaris-to-pio-systimiko-troll/
3) https://365meres.wordpress.com/2018/11/26/posi-skepsi-ithele-diladi/

Advertisement

Βιαστές παιδιών και βιασμός της λογικής

Πρέπει να είσαι πραγματικά πολιτικά αφελής για να θεωρείς πως επειδή ένας παιδεραστής έψαχνε κάλυψη στο να βγάζει σέλφι με ψηφοθηρικά τζάνκι (πολιτικούς) και να κάνει και δουλίτσες με διαβατήριο αυτές οριοθετεί την παραβατικότητα στα στεγανά ενός κόμματος.

Που θα πήγαινε δηλαδή να προσκολληθεί αν όχι σε πρόσωπα (και ένα συντηρητικό στην ταμπέλα κόμμα) εξουσίας; Στο κόμμα των αγροτών;

Και από ποιόν θα επιζητούσε «ηθικό άλλοθι»;

Από όσους απεχθάνονται (ή αδιαφορούν, μέσα σε αυτούς και εγώ) για τις κλασικές κοινωνικές εκδηλώσεις και δεν πιστεύουν πως μας χαρακτηρίζουν σαν άτομα οι ψευδεπίγραφοι, τυπικοί καθωσπρεπισμοί τους ή από όσους ζουν και αναπνέουν μέσα από τον συντηρητισμό της σκέψης τους και δεν θα τολμούσαν να φανταστούν τον δικό του εγκληματικό εξτρεμισμό αφού «πήγαινε εκκλησία κάθε Κυριακή, άναβε κεράκια, έκανε φιλανθρωπίες» κλπ κλπ…

Όμως στη σαπίλα της κοινωνίας δεν υπάρχουν στεγανά.
Όπου η βουλή στο σύνολο της δεν μπορεί να ξεφεύγει από αυτή.

Και καλύτερο παράδειγμα δεν υπάρχει από τον νόμο κάτω από τον οποίο δικάζονται και οι βιαστές/παιδεραστές.

Νόμο του Ποινικού Κώδικα που αφαιρεί την επιβαρυντικότητα από την επαναληπτικότητα ενός εγκλήματος, όπως εξηγείται στο αιτιολογικό του

«Καταργείται το κατά συνήθεια τελούµενο έγκληµα ως διακεκριµένη µορφή αξιόποινης πράξης, καθώς έγινε δεκτό ότι η ύπαρξη «σταθερής ροπής» στην τέλεση ενός εγκλήµατος υποδεικνύει µείωση των δυνατοτήτων του δράστη να αντισταθεί στην τέλεση της αξιόποινης πράξης, που θα έπρεπε να οδηγεί σε µείωση και όχι σε επαύξηση της ποινικής κύρωσης»
(https://makpress.blogspot.com/2022/10/blog-post_12.html)

Ποιος έφερε αυτό το άρθρο στη Βουλή;
Ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κυβέρνηση, το 2019.

Η πολιτική ιστορία διδάσκει (για όποιον θέλει να διδαχθεί και δεν ονειροβατεί κάτω από ιδεολογικές ταμπέλες) το παρακάτω:

«Όταν το σύστημα θέλει να πετύχει εύκολα ακραία αντικοινωνικά πράγματα που καμία άλλη κυβέρνηση δεν θα τολμούσε, περιμένει να πάρει αριστερό κόμμα την εξουσία. Θα τα περάσει άνετα και αθόρυβα κάτι που επιτρέπει μετά στους άλλους, όταν επιστρέψουν, να τα εφαρμόσουν».

Σε αυτό μπαίνει άνετα και ο νόμος χάδι στους κατ’ εξακολούθηση εγκληματίες που ήρθε κάτω από μια δήθεν προοδευτική αντίληψη και που ρίχνει στα μαλακά Πέτρους, Στάθηδες, Λιγνάδηδες και κάθε τέρας σαν τον τελευταίο, που δεν θα είναι το τελευταίο, ακρίβως γιατί έχουν τη στήριξη (ακόμη και όταν δεν φαίνεται) όλου του συστήματος, όπως αυτό είναι δομημένο.

Τώρα, αν γουστάρεις παθολογικά τις κομματικές ομπρέλες συνέχισε να νομίζεις πως το σύστημα ενδιαφέρεται ποιος βρίσκεται κάτω από αυτές.

Εξάλλου το μόνο που δολοφονείς και βιάζεις σαν πολίτης με το να βάζεις πολιτικές ζυγαριές ακόμη και σε γεγονότα που έχεις αδυναμία να αναλύσεις επαρκώς γιατί το ψάξιμο σου σταματάει σε ετοιματζίδικες ταμπέλες και ευκολόπεπτους πηχυαίους τίτλους που ικανοποιούν και τρέφουν την παγιδευμένη σε κομματικές παρωπίδες οπτική σου είναι το μέλλον, διατηρώντας το συστημικό, δυστοπικό παρόν.

Συνέχισε τώρα αν θες να τρως τον σανό σου και να νομίζεις πως τα κομμάτια του πολιτικού παζλ έχει σημασία που δείχνουν διαφορετικά και έχουν άλλα χρώματα αντί να ξεκινήσεις να αντιλαμβάνεσαι πως το αποτέλεσμα που παίρνεις είναι προϊόν όλων τους!

Εκτός φυσικά και αν σου αρέσει το παζλ όπως το σχηματίζουν.

Τότε, άντε γεια και καλές βοσκές.

Υ.Γ. (μεγάλο)
Κατηγόρησε μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ για τον νόμο χάδι στους βιαστές, κατηγόρησε μόνο τη ΝΔ γιατί ήταν βολικό άλλοθι για τον βιαστή, κατηγόρησε οτιδήποτε σου αρέσει να κατηγορήσεις ή κατηγόρησε τον εαυτό σου που επιτρέπεις σε αυτό το σύστημα να υπάρχει και ψάξε πως θα αλλάξει όλο αυτό.

Κι αν ξεκινήσεις να ψάξεις μην απογοητευτείς και τα παρατήσεις αν -ορθά- καταλήξεις στο συμπέρασμα πως δεν θα ζεις για να δεις την αλλαγή προς το καλύτερο.

Μπορεί να το συνειδητοποιήσεις τώρα, μπορεί όταν μετά από μια – δυο ακόμη κυβερνητικές θητείες γίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ ένα επίσημο, κλασικό κόμμα εξουσίας και αρχίσουν να το προτιμούν τα «καθωσπρέπει» τέρατα που κυκλοφορούν ανάμεσα μας.

Εξάλλου ο αρχηγός του που δεν ορκίστηκε (ωραίος σανός, βιολογικός) προτού αλέκτωρ λαλήσει ήταν πρώτο στασίδι πίστα κάθε Πάσχα σαν πρωθυπουργός.
Με το κεράκι του, το κουστουμάκι του, σωστός «νοικοκύρης»…

Να πεισμώσεις λοιπόν να συμβεί όσο γρηγορότερα γίνεται και να δώσεις ηθική ώθηση στους απογόνους σου να προσπαθήσουν το ίδιο για τους δικούς τους απογόνους.

Να κάνεις κάτι θετικό με το να γίνεις και εσύ (ως πολιτικό κομμάτι του συνολικού παζλ του συστήματος) αρνητικό παράδειγμα για τους μελλοντικούς πολίτες.

Μακριά από κόμματα και ιδεολογίες που καταρρέουν με την είσοδο στα σαλόνια της εξουσίας.

Μια πρώτη γεύση για την πορεία που ακολουθεί το σύστημα και το πως μπορείς να ξεκινήσεις να συμβάλλεις στο να αλλάξει κάποια στιγμή αυτό το σκηνικό στα παρακάτω άρθρα:
Γενικό:
1) Μωρότερος Μορύχου
Για τους όποιους -ακόμη- αναζητητές ακραίων λαοπλάνων:
2) Νέα σοδειά ψηφοκουτόχορτου + (Το Δίστομο και τα κλειστά faux-υπερπατριωτικά στόματα)
3) Ανάλυση:
Τα γάτο-χρυσόψαρα, οι κλόουν και το τσίρκο…