Tag Archives: Μακεδονία

Αντί σχολίου, προς homo erectus…

head-932772_640

Με αφορμή κάποια σχόλια σχετικά με το τελευταίο άρθρο μου που φιλοξένησε/αναδημοσίευσε το Makpress (http://makpress.blogspot.com/2018/06/blog-post_165.htmlθα σχολιάσω υπό μορφή άρθρου και έχω να πως πως κάποιοι πραγματικά δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν!

Το να δείχνεις λοιπόν την πραγματικότητα, που τονίζει την διαχρονική ανεπάρκεια μας σαν πολίτες και γενικά σαν χώρα, σε κάνει νεοταξίτη και Συριζαίο.

Λες και είδε κανένας να γράφεται πουθενά (ή έστω να υπονοείται, τώρα ή παλιότερα) πως έχουν δίκιο να ζητάνε να λέγονται Μακεδονία και Μακεδόνες.

Το να δείχνεις όμως πως δεν υπάρχει κάποια πλευρά που να είναι ικανή (με ένα βιβλίο που ήταν το ίδιο και για τη δικτατορία και για τους διψασμένους για δημοκρατία πολίτες και πολιτικούς) δεν χαϊδεύει αυτιά, όπως έμαθαν όλοι και ενοχλεί την πλειοψηφία.
Γιατί τα κάναμε (και σε αυτό) μπάχαλο σαν λαός και σαν χώρα κατ επέκταση αλλά παρόλα αυτά, σαν μονάδες είμαστε «οι γαμάω» και δεν μας αναλογεί ποσοστό συμμετοχής.

Γιατί εμείς δεν φταίμε για τίποτα. Γιατί έτσι!

Και για να ξέρουμε τι λέμε και να μην μοιράζονται συγχωροχάρτια στους εαυτούς μας και τους ανίκανους πολιτικούς και όσους κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο.

Τα Σκόπια (με το όνομα Μακεδονία) δεν ήταν απλά ένα τοπωνύμιο μιας χώρας.
Δεν ήταν καν μια απλή επαρχία μιας χώρας.
Ήταν (από το ’44) ξεχωριστή (όπως όλες) Δημοκρατία μιας ομοσπονδίας κρατών με την επωνυμία Γιουγκοσλαβία.

Και σαν τέτοια συναλλασσόταν για δεκαετίες με όλα τα κράτη.
Όποιος θέλει να καταλάβει τη διαφορά και να καταλάβει πόσο λάθος το αντιμετωπίζαμε από την αρχή, καλώς.
Όποιος δεν θέλει, δικαίωμα του.
Όποιος πάλι δεν μπορεί, πρόβλημα του.

Η πραγματικότητα όμως είναι πως ποτέ δεν τους αντιμετωπίσαμε όπως έπρεπε και όχι απλά τους αφήσαμε να κάνουν ανενόχλητοι παιχνίδι εκτός των συνόρων τους για δεκαετίες (γιατί δεν μπορούσαμε να δούμε πέρα από τη μύτη μας, εμείς και κατ επέκταση οι πολιτικοί που μας εκπροσωπούσαν) αλλά και με δικές μας πράξεις (π.χ τα βιβλία μας) τους δίναμε όπλα να λένε πως αναγνωρίζονται έτσι και από εμάς.

Ακόμη και τότε που πιστεύαμε πως δεν υπάρχει πρόβλημα ή πως δεν θα υπάρξει πρόβλημα.

Γιατί αυτοί είμαστε.

Σιγά μη βρέξει πολύ, τι να μαζεύω τα φύλλα μπροστά από το σπίτι μου…Τι να καθαρίζουμε τα φρεάτια…
Σιγά μη χιονίσει, τι να ξοδεύομαι για αλυσίδες…Τι να τα κάνουμε τα εκχιονιστικά….
Σιγά μη με τρακάρουν/τρακάρω, τι να την κάνω την ασφάλεια…Τι να ψάξω σαν κράτος τα ανασφάλιστα…
Σιγά μη κάνει ψοφόκρυο στην Ελλάδα, σιγά μη ζητήσω έγκαιρα αλάτι να βρίσκεται…Σιγά μη φροντίσω να μη παγώσουν οι αλατιέρες…

Όπως ξεκινά και το τραγούδι του Αγγελάκα:
Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό…

Να πέφτω από τα σύννεφα διαρκώς
όταν πέφτουνε και με πλακώνουν σαν βαρίδι
οι συνέπειες των πράξεων μου
και των πράξεων αυτών που στέλνω
να με εκπροσωπήσουν συνεχώς.

Μα να ανεβαίνω ξανά στα ψηλά ολοταχώς
γιατί του τυφλού πουλιού ο θεός του χτίζει φωλιά.
Και να ελπίζω σαν χαζός
κάθε φορά που μου χαϊδεύουνε τα αυτιά.

Γιατί οι άλλοι είναι βελανιδοφάγοι κι εγώ είμαι ο Χουλκ!

Φυσικά τότε που τα έγραφα (μια φορά, όπως πάντα) και «παρεξηγήθηκε» απαντώντας μου ο Νίκος Μέρτζος πως και καλά δεν ήταν έτσι (γιατί ίσως έδειχνε και την δική του ανεπάρκεια σαν κρατικός σύμβουλος, στο όποιο ποσοστό που του αναλογούσε, όσο ελάχιστο κι αν ήταν αυτό, με μια συνολική, συλλογική ανεπάρκεια που πληρώνουμε τώρα και που εδώ και λίγο καιρό πάει να ωραιοποιήσει με μια μικρή στροφή στον βολικό δήθεν ρεαλισμό) πάλι ήμουν ο κακός.

Τότε όμως δεν ήμουν νεοταξίτης και Συριζαίος, αλλά από την εντελώς άλλη πλευρά.

Λογικό, αφού η ψυχρή αποτύπωση της πραγματικότητας δεν κάνει διακρίσεις, ούτε είναι επιλεκτική, όπως ξεκινά από τη βάση και ανεβαίνει προς τα πάνω και δεν είναι σε καμιά περίπτωση τόσο ωραία όσο η ζεστασιά που νιώθουμε από μια γλώσσα που μας γλείφει το αυτί.

Καλύτερα λοιπόν κακός με όλους όταν πρέπει (και χουντικούς και δημοκράτες και ναζιστές και κομμουνιστές και με τους φίλους πολλές φορές)  και να καταλαβαίνουν λίγοι τι γράφω και ακόμη λιγότεροι να τα παραδέχονται, παρά το αντίθετο.

Γιατί απλά μου επιβεβαιώνει (θα έλεγα δυστυχώς αλλά δεν επηρεάζομαι από συναισθηματισμούς όταν αναλύω ένα θέμα) πως έχω δίκιο στα περί ανεκπαίδευτων πολιτών που μας σούρνω και του καθρεπτισμού αυτής μας της ανεπάρκειας στο πολιτικό σύστημα (και όχι μόνο, στα της κοινωνίας γενικότερα) αλλά και στον μόνο τρόπο με τον οποίο μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα.

Υ.Γ.

Αν τώρα, κάποιοι ενοχλήθηκαν γιατί απλά είναι χουντικοί και τους χαλάει από σπόντα την εικόνα, (ακόμη κι αν στόχος του άρθρου, όπως προκύπτει από τα γραφόμενα, ήταν ξεκάθαρα η περίοδος της Δημοκρατίας) ας σταματήσουν να σχολιάζουν σε ένα ανοικτό και δημοκρατικό μπλογκ σαν το makpress γιατί αυτό που υποστηρίζουν και θα επιθυμούσαν να έρθει στα πράγματα δεν υποστηρίζει τέτοιες καταστάσεις.

Advertisement

Ο Homo erectus και οι νεοέλληνες ψηφοφόροι.

politic

Οι άνω των 50 που από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και μετά έπεσαν από τα σύννεφα και φωνάζουν για την Μακεδονία, όταν πήγαιναν σχολείο να υποθέσω πως πήγαιναν απλά για τη βόλτα, έτσι;

Γιατί το να έχει το σχολικό βιβλίο της Γεωγραφίας της Β’ Γυμνασίου, από το 1969 μέχρι και το 1980 (!!!!!) χάρτη με τα Σκόπια ως Μακεδονία και αναφορές για βόρεια Μακεδονία δεν το λες και λεπτομέρεια.

Και μετά από μερικά χρόνια πήγαιναν και ψήφιζαν κι ήταν όλοι, γενιές ολόκληρες, πέρα βρέχει με τους πολιτικούς που επέλεγαν και δημιουργούσαν.

Κάτι που (για το συγκεκριμένο ζήτημα) πάει σίγουρα και πιο πίσω, αρκεί να έχει χρόνο και τρόπο κάποιος να το ψάξει.
(Και που για κάθε άλλο ζήτημα, δεν χρειάζεται καν να το ψάξει, όρεξη να έχει να παραθέτει παραδείγματα)

Κι ύστερα, τη δεκαετία του 90 άρχισαν να πέφτουν και γι αυτό το θέμα -κλασικά- από τα σύννεφα.

Το γελοιότερο δείγμα πολιτών (σαν πολιτικά όντα) στον πλανήτη, κατοικεί στο μέρος που γέννησε τον δυτικό πολιτισμό.

Ιστορικά απόγονοι εκείνων των ανθρώπων, αλλά ποιοτικά-πολιτικά, ακόμη και ο εξαφανισμένος Homo Erectus είναι πιο πάνω από εμάς.

Υ.Γ.
Όταν ρίξουμε τον εγωισμό μας και αφού καταλάβουμε πως είναι εντελώς ξεχωριστό θέμα το αν είναι κάποιος καλός άνθρωπος και το αν είναι καλός πολίτης, αποδεχτούμε πως δεν είναι θέμα προσώπων το που βρισκόμαστε αλλά θέμα προσώπου συνολικά σαν κοινωνία και πως τίποτα δεν γίνεται ξαφνικά ή τυχαία αλλά είναι η φυσιολογική συνέχεια των πραγμάτων, μόνο τότε παίζει να ξεκινήσουμε να μην είμαστε πρόθυμοι να πιστέψουμε τον κάθε σύγχρονο Homo sapiens Έλληνα πολιτικό που εμφανίζεται για να μας χαϊδεύει τα αυτιά και τη καρδιά (και ενίοτε την τσέπη) για να μας κρατάει μέσα στο πολιτικό τσίρκο σαν πελάτες, ώστε η φυλή του, που εκτός του κλειστού αυτού συστήματος θα είχε εξαφανιστεί, να καταφέρνει να επιβιώνει και να μας κρατάει πίσω εξελικτικά.

Μπρος τουρισμός και πίσω ρέμα…

τουρισμός,υποδομες,πολιτικοι

Επειδή από την μια γκρινιάζουν κάποιοι για τα μπαζωμένα ρέματα τώρα που έπιασαν οι βροχές κι επειδή από την άλλη θέλουμε να ανεβάσουμε και τον τουρισμό μας  και να φέρνουμε τουρίστες όλο τον χρόνο…
(άσχετα αν στην καινούργια καμπάνια του υπουργείου για το 2015 έδειχναν εικόνες από την Αυστραλία και ούτε μια από την Μακεδονία)
http://taxalia.blogspot.gr/2014/11/gods-myths-heroes.html

Απλά λίγη έξυπνη διαφήμιση χρειάζεται πως προσφέρουμε οικολογικό-εναλλακτικό τουρισμός εντός οικιστικών περιοχών.

Θα έρχονται για παράδειγμα από παντού εραστές του κανόε καγιάκ και θα περιμένουν με τα νοικιασμένα από τα ξενοδοχεία κανό τους το μπαζωμένο ρέμα να κατεβάσει το νερό της βροχής (σαν τους σέρφερ που περιμένουν το μεγάλο κύμα) για να πραγματοποιήσουν την διαδρομή τους στην τεχνητή πίστα με τα σπίτια, τους μαντρότοιχους, τους στύλους της ΔΕΗ κι αν είναι εντός μεγάλων πόλεων θα αυξάνει και η δυσκολία της πίστας με το να χρειάζεται να αποφεύγουν επιπλέοντες κάδους, παρασυρμένα οχήματα κλπ…