Σε δρόμο διπλής κατεύθυνσης, ο νικητής του Oscar για το καλύτερο σκηνικό και το καλύτερο σενάριο είναι ο/η οδηγός του συγκεκριμένου οχήματος.
Όχι απλά παρκάρισε ενώ απαγορεύεται, (σίγουρα μαζί με άλλους που ήταν σε ρόλο κομπάρσων και τα πήραν) αλλά το άφησε και έτσι!
Μακριά από το πεζοδρόμιο και λοξά όπως ακριβώς τον/την βόλεψε.
Που δεν χρειάζεται να απαγορεύεται, αρκεί η απλή λογική να αντιληφθείς πως αν παρκάρεις και από τις δυο μεριές σε τέτοιο δρόμο διπλής κατεύθυνσης δημιουργείς απίστευτα σκηνικά (ειδικά όταν βάζεις και τους κομπάρσους) που μέσα σε λίγη ώρα δίνουν υλικό για ταινία μεγάλης διάρκειας.
Φυσικά, όταν θυσιάζεσαι για την τέχνη και στοχεύεις στα Oscar παίζοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο, δεν το αφήνεις για λίγο αλλά για πολλές ώρες, ώστε με το σκηνικό που στήνεις να καλύψεις όλα τα είδη.
Κωμωδία, περιπέτεια, δράμα, θρίλερ, ακόμη και επιστημονικής φαντασίας.
Κωμωδία γιατί προσφέρει απλόχερα γέλιο αν το πάρεις χαλαρά.
Έστω μειδίαμα, αν ξεπεράσεις χωρίς πολλά προβλήματα το εμπόδιο.
Περιπέτεια γιατί δεν μπορεί να σκεφτεί ο εκάστοτε δεύτερος ρόλος τι τον περιμένει όταν ξεκινά να πάρει την στροφή. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν και οι κομπάρσοι μαζί με τον πρωταγωνιστή στην ίδια σκηνή.
Δράμα γιατί σκέφτεσαι μήπως αυτός που το οδηγούσε πέθανε πάνω στο τιμόνι.
Λίγα μέτρα από μια πολυκλινική…
Θρίλερ γιατί ποιος ξέρει τι έγινε και έμεινε το αυτοκίνητο έτσι μόνο του…
Ίσως τον ήρωα μας να τον απήγαγε η CIA λίγο προτού αποκαλύψει ένα μυστικό που θα συντάραζε τον κόσμο…
Επιστημονικής φαντασίας γιατί ίσως να μην είναι αυτοκίνητο αλλά καμουφλαρισμένη χρονοκάψουλα που ήρθε από το μέλλον και που ο χειριστής της σκέφτηκε πως έτσι θα ταιριάξει καλύτερα στο παρόν και δεν θα υποψιαστεί κανένας τι συμβαίνει αφού δημιούργησε μια εικόνα της καθημερινότητας που μοιάζει ίδια και απαράλλαχτη όσο πίσω στο παρελθόν κι αν πάει κάποιος να ανασύρει εικόνες από τον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου του…
Τόση δημιουργικότητα, τόσα πολλά σκηνικά και σενάρια με ένα μόνο αντικείμενο, αδιαμφισβήτητα του χαρίζουν το χρυσό αγαλματάκι για την Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2017…
Δεν συμφωνείτε;
Αυτά παθαίνεις όταν το κράτος είναι ένα τσίρκο όπου κλόουν (ψηφοφόροι) πληρώνουν για να βλέπουν άλλους κλόουν (κυβερνήσεις) να κάνουν διαρκώς τα ίδια πράγματα και δεν τους παίρνουν με τα σάπια ζαρζαβατικά όπως έκαναν παλιά, ούτε σαν αντίδραση της στιγμής.
Σε μια χώρα που αλλάζει κυβερνήσεις πιο γρήγορα από ότι αλλάζει προπονητή μια ομάδα που παλεύει για την σωτηρία της.
Κι αν το ποδόσφαιρο είναι ένας από τους καθρέπτες του επιπέδου μιας χώρας, είναι τόσο πιο γελοία η εικόνα μας πολιτικά, που τα κόμματα που μόλις παραιτούνται από την κυβέρνηση, αμέσως μετά ζητούν ξανά την ψήφο σου!
Σκέψου το λίγο. Σαν να παραιτείται ο προπονητής μιας ομάδας που κινδυνεύει και αμέσως μετά να είναι και πάλι υποψήφιος για να αναπληρώσει την θέση του προπονητή που έχει μείνει ορφανή με την παραίτηση του.
Ενώ οι οπαδοί της ομάδας και οι φίλοι του ποδοσφαίρου γενικά συζητούν τις εξελίξεις και σκέφτονται να στηρίξουν ακόμη κι αυτόν που μόλις παραιτήθηκε. Είτε μόνος του, είτε επειδή μόλις πριν λίγες μέρες τον έκραζαν για την εικόνα της ομάδας, είτε γιατί δεν τον πήγαιναν τα υπόλοιπα μέλη του ποδοσφαιρικού τιμ που αυτός επέλεξε!
Με τις κλασικές ηλιθιότητες για να χαϊδέψουν τα αυτιά σου περί δημοκρατίας που δεν έχει αδιέξοδα…..μπλα μπλα μπλα….μπλα μπλα μπλα…..Την ώρα που κάνουν αυτό ακριβώς.
Σε άγουν και σε φέρουν σε ένα αδιέξοδο όπου πάντα καταλήγεις σε πρόωρες εκλογές που σε ξαναφέρνουν στο ίδιο αδιέξοδο με πριν.
Κι όπως συνωστίζεσαι στο αδιέξοδο, αυτοί πατάνε πάνω στο συγκεντρωμένο, παγιδευμένο πλήθος και δραπετεύουν πολιτικά και είσαι τόσο λίγος σαν πολιτικό ον που σου φορτώνουν και την ευθύνη για το που κατέληξες.
Και το κάνουν όχι γιατί αυτό που έχεις δεν είναι δημοκρατία….
Που δεν είναι γιατί είναι προφανές πως τίποτα γνήσιο δεν παίρνει επιθετικό προσδιορισμό (κοινοβουλευτική δημοκρατία, προεδρευόμενη δημοκρατία κοκ)
Το κάνουν γιατί εδώ δεν φροντίζουν να κρατάνε ούτε τα προσχήματα.
Κάτι που συμβαίνει στο εξωτερικό, όπου έχουν την στοιχειώδη σοβαρότητα να προσπαθούν για την διατήρηση μιας ισορροπίας ανάμεσα στις ευθύνες και τα δικαιώματα, ώστε να καλύπτονται τα μειονεκτήματα του συστήματος.
Γιατί μόνο σε μπανανίες έχουν γίνει τόσες φορές εκλογές.
Από το 1844 μέχρι σήμερα και αφαιρώντας 8 χρόνια (από το 1936 μέχρι το 1944) λόγω του Β’ ΠΠ και άλλα 10 χρόνια (από το ’64 μέχρι το ’74) λόγω της χούντας έχουμε 153 <<ελεύθερα>> χρόνια,
στα οποία έχουν γίνει 66 φορές εκλογές. Wikipedia.Κατηγορία:Ελληνικές βουλευτικές εκλογές
Από τα παραπάνω νούμερα προκύπτει πως στην Ελλάδα έχεις εκλογές κάθε 2,3 χρόνια.
Πόσο πιο νούμερο να καταντήσει αυτή η χώρα και πόσο πιο νούμερα οι πολίτες της;
Ξεπερνάει και το πιο κιτς νούμερο της πιο κιτς επιθεώρησης…
Ούτε ο Αριστοφάνης -αν ζούσε- δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει αυτά τα κωμικοτραγικά που βιώνουμε, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Θα ξεκινούσε να γράφει το καινούργιο του έργο αλλά κάπου στην πορεία θα πετούσε πάπυρους και γραφίδες, θα σήκωνε τα χέρια ψηλά και θα την έκανε για κάπου μακριά…
Όχι γιατί θα είχε χάσει το ταλέντο του στην κωμωδία, αλλά γιατί θα συνειδητοποιούσε ξαφνικά πως αυτός ο λαός και ειδικά ο σύγχρονος Έλληνας δεν διδάσκεται τίποτα, με κανένα τρόπο. Ούτε μέσα από το γέλιο και την σάτιρα.
Θα συνειδητοποιούσε επίσης πως ακόμη και η ιστορία αντιμετωπίζεται όπως όλα επιφανειακά, σαν απλή καταγραφή γεγονότων και όχι σαν δωρεάν σχολείο και πως αντί να πατάμε στους ώμους της για να δούμε μέσα από το παρελθόν το μέλλον και να το αλλάξουμε αν δεν μας αρέσει, χοροπηδάμε στο ίδιο σημείο σαν νευρόσπαστα.
Πολίτες-μαριονέτες επειδή κάποιοι επαγγελματίες κουκλοπαίχτες κλόουν-πολιτικοί, βασισμένοι στο παραπάνω έμαθαν να μας κουνάνε δεμένους με κλωστές από ξύλινα λόγια, υποσχέσεις που χαϊδεύουν αυτιά, καλλιέργεια αντιπαλότητας για δήθεν πολιτικές ιδεολογίες και ο,τι άλλο της στιγμής μπορούν να σκαρφιστούν για να πετύχουν την επαγγελματική τους επιβίωση και παραμονή τους στο τσίρκο όπου δίνουν τις παραστάσεις τους.
Τσίρκο που είναι ένα βήμα από το να προχωρήσει σε μια κοινή παράσταση όλων των ομάδων
που παίζουν σε αυτό, αφού χρησιμοποίησε κάθε ομάδα με προοπτική αυτόνομης, ήμι-αυτόνομης παρουσίας στην κεντρική σκηνή που θα μπορούσε να δημιουργηθεί.
Με το αποτέλεσμα της παρουσίας καθεμιάς εξ αυτών να παρουσιάζεται πολύ εύστοχα με την παρακάτω σκηνή των 24αρων δευτερολέπτων.
Δεν χρειάζεται να ξοδέψουμε πολύ χρόνο άλλωστε για να θυμηθούμε την Ν.Δ που διέγραφε όσους ψήφιζαν ΝΑΙ και μετά διέγραφε όσους ψήφιζαν ΟΧΙ ή τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝ.ΕΛ…
Σκηνή από μια αγαπημένη ελληνική ταινία που περιγράφει καλύτερα από κάθε άλλη αυτούς -από τους επαγγελματίες πολιτικούς- που ήταν/δήλωναν/το έπαιζαν αντί-μνημονιακοί.
Πριν και μετά την συνάντηση τους ως κυβέρνηση με την Ε.Ε…
Γιατί τώρα, μιας και χρησιμοποιήθηκε και η τελευταία μεγάλη ομάδα κλόουν που περίμενε να εισέλθει στην κεντρική σκηνή του τσίρκου και μιας και έγινε ακριβώς αυτό που περιέγραψα (άλλος που θα έψαχνε να το εξαργυρώσει θα έλεγε πως προφήτεψε) πως θα συμβεί με το που ανακοινώθηκαν οι εκλογές του Ιανουαρίου, στο άρθρο Τα γάτο-χρυσόψαρα, οι κλόουν και το τσίρκο…
είμαστε λίγο πριν το πρώτο βήμα που επίσης αναφέρω στο παραπάνω κείμενο…
365meres 