Ας σώσουν κάνα δάσος με μουσική υπόκρουση από Μίκη Θεοδωράκη.

Ιδέα!
Να γίνει νόμος του κράτους ΠτΔ και πολιτικοί (από υπουργοί και πάνω) να θάβονται βαθιά στα βουνά. Τυχαίες τοποθεσίες μέσω GPS.

Θα αποκτήσουν τα δάση, έστω με έμμεσο τρόπο, αντιπυρικές ζώνες και οδούς εύκολης πρόσβασης για πυροσβέστες/πυροσβεστικά.

Δεν μπορούν που δεν μπορούν (οι λόγοι έχουν αναλυθεί εκτενώς από αυτό το μπλογκ και αναφέρονται αμέσα ή έμμεσα σχεδόν σε κάθε άρθρο) να «σώσουν» τη χώρα εν ζωή, ας σώζουν κάνα δάσος μετά θάνατον.

Αν ο τέως είχε πεθάνει πριν δύο χρόνια μπορεί και να είχε σώσει το δάσος του Τατοΐου.

Θα πάψουν και οι αντιδικίες και τα προβλήματα με τα ονόματα οδών στις πόλεις που θα μείνουν για άλλες κατηγορίες ανθρώπων. Για αθλητές,  καλλιτέχνες, συγγραφείς, ποιητές και επιστήμονες.

Έτσι για παράδειγμα δεν θα υπάρχουν και κάποιοι σε κάποια Αποκεντρωμένη Διοίκηση (όπως αυτή της Μακεδονίας – Θράκης) να κρατάνε καβάντζα δρόμους για τους πολιτικούς και να απορρίπτουν ακόμη και αιτήμα που υπερψηφίζεται από τέσσερις δήμους όπως αυτό για μετονομασία της οδού Λαγκαδά σε Λεωφόρο Μίκη Θεοδωράκη.

(Με αστείες δικαιολογίες -το 2023 που όλα σχεδόν γίνονται, ακόμη και στην Ελλάδα, ηλεκτρονικά- πως «συχνές αλλαγές δημιουργούν διοικητικά προβλήματα».)

Όταν όμως είναι να πάρει ένας τεράστιος σε μήκος δρόμος γεμάτος οικοδομές, σπίτια, καταστήματα και δημόσιες δομές όνομα πολιτικού δεν χρησιμοποιούν τέτοιες εγκυκλίους αφού αφορά στα αφεντικά τους.
Τότε οι της κάθε αποκεντρωμένης δεν συγκεντρώνονται και επικεντρώνονται στο πως να πούνε όχι όπως τώρα.

Εκεί λοιπόν που ονοματοδοτούν λεωφόρους και πλατείες να το κάνουν για τους δρόμους που οδηγούν στα μνήματα.

Αντιπυρική τέως βασιλικής οικογένειας, αντιπυρική οικογένειας Παπανδρέου, Αλέξη Τσίπρα (γιατί όχι και αυτή οικογενειακή στο μέλλον), οικογένειας Μητσοτάκη…ατελείωτη η λίστα «σωτήρων των δασών».

Άφήστε που θα πηγαίνουν νοσταλγοί, κομματόσκυλα και κομματοπρόβατα να τις προσέχουν και να τις φροντίζουν, όλοι για τους λόγους τους, εθελοντικά.

Υ.Γ.
Αργότερα ο νόμος θα μπορούσε να συμπεριλάβει και τους εκκλησιαστικούς αξιωματούχους.

Advertisement

Δήμος(ιο πρωτάθλημα) γελοίων δημάρχων

Φωτογραφία από Peter Dargatz από το Pixabay

Σημ: Ξεκινώντας με αυτό που θα μπορούσε να είναι το υστερόγραφο, προτού κάποιος γλείφτης της δημαρχιακής καρέκλας σκεφτεί να υπονοήσει πως υπάρχουν κομματικές προτιμήσεις πίσω από το παρακάτω άρθρο παραθέτω ενδεικτικά στο τέλος του μερικά από αυτά με τη σκληρή κριτική στον προηγούμενο αλλά και τα εύσημα που του απέδωσα στη μοναδική φορά που έκανε κάτι καλό.
(Κάτι καλό που ο σημερινός θεώρησε.. καλό να παρατήσει στην τύχη του).

Όλα τελικά είναι κομμάτια του ίδιου παζλ και όλα, όσο ωραία και να φαντάζουν αρχικά και ως μεμονωμένα κομμάτια, καταλήγουν να σχηματίζουν την ίδια δυστοπική εικόνα του σήμερα που δεν αλλάζει στο αύριο.

Τέτοιο κομμάτι είναι και αυτό από την είσοδο στην Τριανδρία μέχρι την Γρηγορίου Λαμπράκη.

Όπου τα θετικά σχόλια που εισέπραξε (και από εμένα) ο Δήμος Θεσσαλονίκης για την διάνοιξη -επιτέλους- της Αγίου Δημητρίου μάλλον τελειώνουν με δική του αποκλειστική ευθύνη.

Εκτός και αν τα εύσημα για το έργο τα πάρουν οι κάτοικοι της περιοχής που καλούνται να πληρώσουν μέχρι και 150 χιλιάδες ευρώ γιατί λέει η ιδιοκτησία τους αποκτά αξία.

Αυτό προτάσσει ως φαιδρή δικαιολογία η διοίκηση του Δήμου για την χρηματοδότηση του έργου που θα γίνει όπως φαίνεται από τους κατοίκους.

Γι αυτό και η τόσο μεγάλη ταχύτητα.

(Προς στιγμήν μας ξεγέλασε και θεωρήσαμε πως ο δήμος έδειξε πως αρχίζει να συμβαδίζει με την σύγχρονη εποχή αλλά πιο πιθανό είναι να φτάσει το μετρό ως προαστιακός στις παρυφές της Χαλκιδικής παρά να αγγίξει ο Δήμος Θεσσαλονίκης της παρυφές του 21ου αιώνα.)

Αν έπρεπε να βρει ο δήμος τα χρήματα εκεί που τα βρίσκουν συνήθως οι δημόσιοι φορείς και όχι να τα βρουν οι δημότες από την τσέπη τους θα έπρεπε να γίνει δουλειά, να ιδρώσουν κώλοι σε γραφεία, να πονοκεφαλιάσουν διάφοροι ώστε να συνταχθούν αιτήσεις για χρηματοδότηση κλπ.

Αλλά (για να επιστρέψουμε στην προκλητική αιτιολόγηση) και αξία να αποκτά μια ιδιοκτησία βρε ηλίθιε (δεν βρίζω ποτέ, και σε αυτή την περίπτωση το ηλίθιε δεν είναι βρισιά, είναι ξεκάθαρο συμπέρασμα) εσύ που σκέφτηκες και το είπες ως δικαιολογία και το πρότεινες στον δήμαρχο (γιατί δεν θέλω να σκεφτώ πως αυτό ήταν δική του ιδέα, ακόμη και να τον κάνει τελείως βλάκα η αποδοχή της), την χάνει με το ποσό που χρεώνεται τον ιδιοκτήτη.

Και αυτό (η αξία) μόνο στην περίπτωση που θελήσει κάποια στιγμή να την πουλήσει. Διαφορετικά τι να την κάνει την αξία;
Να προβάλει την ματαιοδοξία του;

Σπίτι είναι, δεν είναι κινητό του χιλιάρικου ή πανάκριβο αξεσουάρ που συμπληρώνει την εμφάνιση του.

Φυσικά με τον διαγωνισμό γελοιότητας (παρά τα υψηλά στάνταρ που έθεσε ο προηγούμενος όπου κάποιος αισιόδοξος, για να μη πω αιθεροβάμων, θα σκεφτόταν πως αυτό το ιδιότυπο πρωτάθλημα θα σταματούσε) από δήμαρχο σε δήμαρχο αν υπήρχε η δυνατότητα από τους κατοίκους να πάνε κάπου αλλού θα έμενε ο δήμος με καμιά δεκαριά χιλιάδες κατοίκους – ψηφοφόρους.

Τότε δεν θα είχε ανάγκη και ο δήμος για έργα και οι άχρηστοι δεν θα χρειαζόταν να κουράζονται για να φαίνονται άριστοι. Τουλάχιστον μέχρι να τους ξεμπροστιάζουν τέτοιες ειδήσεις.

Φυσικά αυτό δείχνει και την ένδεια σε αντιπολιτευτική δυναμική που το υφιστάμενο σύστημα δημιουργεί αφού εκεί είτε κάνουν το πρώτο βήμα κομματικά στελέχη είτε «ξεπέφτουν» αυτά που απέτυχαν σε μεγαλύτερες εκλογικές αναμετρήσεις ή που τα κόμματα τους θεωρούν λίγους για να επανδρώσουν άλλα ψηφοδέλτια, αφού όπως είναι δομημένο αποτρέπει την ουσιαστική ενασχόληση σε άτομα που θα μπορούσαν να προσφέρουν συνδυαστικά και δημιουργικά από κάθε πλευρά ενός δημοτικού συμβουλίου.

Και αν ξεφεύγει από κανένα είτε αφομοιώνεται είτε καταντά διακοσμητικό και εξαίρεση.

Σύστημα που μέσω των ατόμων που το υπηρετούν τυφλά θεωρούν τα του Δήμου λιγότερο σημαντικά ενώ όσο πιο κοντά στον μικρόκοσμο μας κάτι τόσο πιο μεγάλη αξία πρέπει να έχει και τόσο μεγαλύτερη προσοχή πρέπει να του δίνουμε.

Ποια αντιπολιτευτική παράταξη έψαξε και έκανε γνωστό τον τρόπο χρηματοδότησης από την αρχή που ανακοινώθηκε το έργο από τη δημοτική αρχή, προτού φτάσουμε δηλαδή σε αυτό το σημείο που έχουν ήδη χρεωθεί τα ποσά και ο κόσμος πέριξ της διανοίξεως δεν νιώθει ανοιξιάτικη θαλπωρή βλέποντας την εξέλιξη πίσω από τα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες του αλλά παγωμάρα και βρίσκεται σε δρόμο χωρίς εύκολο γυρισμό;

Όποιος απαντήσει καμία πιθανότατα κερδίζει free pass διαδρομών εκτός συστήματος αν και χωρίς πρακτική αξία εφόσον και αυτός είναι κομμάτι από το συνολικό παζλ που μπορεί να αλλάξει μόνο αν η αλλαγή είναι «πυρηνική» και όχι επιδερμική.

Ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο, ούτε στις δημοτικές (και βουλευτικές) εκλογές του 2023 ούτε σε πέντε χρόνια, ούτε το 2032.

Ίσως το 2123 αν α) από τώρα γίνει κατανοητό σε αρκετούς το σύστημα ως όλον και πως όλοι -θέλοντας και μη- ανήκουμε στην εικόνα και πραγματικότητα που αυτό δημιουργεί αφού β) πρώτα αντιληφθούν πως όλα, όσο άσχετα κι αν φαντάζουν μεταξύ τους, συνδέονται και γ) στη συνέχεια ξεκινήσουν να βιώνουν τον μοναδικό τρόπο που αυτό μπορεί να αφήσει την θέση του σε κάτι ποιοτικότερο.

Τα άρθρα για τα οποία κάνω λόγο στην αρχή:
1) https://365meres.wordpress.com/2014/12/18/o-mpoutaris-oi-gaidaroi-kai-ta-provata/
2) https://365meres.wordpress.com/2014/04/08/mpoutaris-to-pio-systimiko-troll/
3) https://365meres.wordpress.com/2018/11/26/posi-skepsi-ithele-diladi/

Μια από τις χειρότερες φάρες…

Φωτογραφία από Andy Leung από το Pixabay

Μια από τις χειρότερες φάρες είναι εκείνοι οι ΑΡΔ που το παίζουν δημοσιογράφοι και τα αφεντικά τους που θυμούνται τους αθλητές μόνο όταν πουλάνε εκδούλευση σε πολιτικούς και πολιτειακούς παράγοντες που θέλουν να κλέψουν από τη δόξα τους.

Πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες που ούτε καν ήξεραν για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σκοποβολής (οι Ολυμπιακοί έχουν άλλη κάλυψη και αίγλη) και την επιτυχία της Άννας Κορακάκη ώστε να παρευρεθεί κάποιος και για μια ακόμη φορά ξεμπροστιάστηκαν.

Το ίδιο έπαθαν και οι «ορντινάτσες» τους που πληρώνονται με χρήματα των πολιτών που για να μην είναι ικανοί να ενημερώνονται εκτός των κεντρικών MME έχασαν την ευκαιρία να ενημερώσουν αυτούς που τους πληρώνουν ώστε να τους προσφέρουν λίγη άκοπη δημοσιότητα.

Λογικό, γιατί κακής ποιότητας πολιτικοί/πολιτειακοί παράγοντες δεν γίνεται (για πολλούς λόγους) να επιλέγουν υψηλής ποιότητας υπαλλήλους.

Το θέμα όμως είναι αν πάρει μετάλλιο και στους Ολυμπιακούς να κάνει πράξη την δήλωση της και να προσπεράσει όλη αυτή την γελοία κουστωδία που θα περιμένει τότε για λίγη ετερόφωτη δημοσιότητα.

Αυτή να προσπεράσει τα μικρόφωνα των ΑΡΔ και τους κλόουν της πολιτείας και ο απλός κόσμος να τους πετάξει ληγμένα γιαούρτια και να τους διώξει.

Ούτε οι συστημικοί Ρουβίκωνες ούτε κανένα άλλο μαγαζάκι που λειτουργεί υπό την διεύθυνση της επιχείρησης που στήνει και την κεντρική τέντα με το τσίρκο της Βουλής.

Ο απλός κόσμος.

Ανάρτηση Άννας Κορακάκη:

Βρήκαμε τον Highlander

Αλίευση από: https://www.facebook.com/nikos.anagnostopoulos.3348/posts/1806753832842376

Βρήκαμε τον Highlander!

Στην πορεία του στον χρόνο βρέθηκε και στην Ελλάδα όπου πέθανε (προσωρινά, για τα μάτια του κόσμου) μια φορά το 1826.
Μετά από εκατό χρόνια, σε μια δραματική καμπή της ιστορίας τον εκτέλεσαν στο Γουδί (και ξαναπέθανε) το 1922.

Μόνο που συνέβη σε κάποιο παράλληλο σύμπαν γιατί στο δικό μας δεν εκτελέστηκε κανένας που διατέλεσε δύο φορές πρωθυπουργός.
Ο Δημήτριος Γούναρης έγινε τρεις φορές, οι Νικόλαος Στράτος και Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης από μία.
Θα μου πείτε, Χαϊλάντερ είναι αυτός, τον χωροχρόνο τον έχει για πρωινό.
Τέτοιες λεπτομέρειες δεν τον πτοούν.*

Σαν Έλληνας δηλαδή γεννήθηκε σίγουρα μια φορά στη Δημητσάνα, το 1771.
Αν γεννήθηκε και πριν εδώ δεν έχουμε στοιχεία όπως δεν γνωρίζουμε και πότε ήταν αυτή που προηγήθηκε της εκτέλεσης του.**

Η πρώτη πρώτη γέννηση του όμως έλαβε χώρα στα Χάϊλαντς της Σκωτίας (εξού και το Highlander) το 1518 με το όνομα Connor MacLeod.

Στη Σκωτία πέθανε για πρώτη φορά το 1536 και μετά, η επόμενη καταγεγραμμένη εμφάνιση του είναι στην Ελλάδα, όπως προκύπτει από την πινακίδα που τοποθέτησε ο δήμος Θεσσαλονίκης.

Μετέπειτα δεν απασχόλησε την ιστορία τόσο ώστε να καταγραφεί κάπου.
Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που στα μέσα της δεκαετίας του 1980 εμφανίστηκε και πάλι με το αρχικό του όνομα, αυτή τη φορά όμως στη Νέα Υόρκη.

Σήμερα τα ίχνη του έχουν χαθεί.
Όχι όμως και η ηλιθιότητα των κοινών θνητών που έφτιαξαν αυτή την πινακίδα. Ηλιθιότητα που είναι είναι εξίσου αθάνατη με τον Χαϊλάντερ.


*Εδώ δεν πτόησαν αυτόν που έδωσε το ΟΚ για να τοποθετηθεί το κείμενο στην πινακίδα.
**Το πότε γεννήθηκαν αυτοί που εκτέλεσαν την ιστορία με αυτή την πινακίδα μπορούμε να το βρούμε.

Ράδιο…φονικός Διαμαντόπουλος

Το να συμφωνείς ή να διαφωνείς προσωπικά με τις θέσεις ή την οπτική κάποιου είναι φυσιολογικό.

Να θες να τον ακούσεις ακόμη πιο φυσιολογικό γιατί η πολυφωνία είναι ζωτικός παράγοντας στην διεύρυνση του γνωστικού ορίζοντα και τη γέννεση σκέψης μέσω του φωτισμού και περιοχών που ίσως αγνοούμε, όπως ο ήλιος είναι απαραίτητος πέρα από τον φωτισμό του κόσμου μας και για την φωτοσύνθεση που μας επιτρέπει να ζούμε ποιοτικότερα.

Να είσαι όμως δημοσιογραφικός σταθμός και να απολύεις τον δημοσιογράφο για να μην εκθέσει (και εκτεθεί φυσικά, θετικά ή αρνητικά) ένα γεγονός με την προσωπική του δημοσιογραφική-ανθρώπινη, προσωπική ματιά είναι φυσικό μόνο αν εξυπηρετείς -συνολικά ως μέσο- πληρωμένη γραμμή/δημοσιογραφία.

Υπάρχουν ΜΜΕ που το δηλώνουν ευθαρσώς, υπάρχουν μέσα που το δηλώνουν εμμέσως πλην σαφώς, πως είναι φερέφωνα (κόμματος ή ομάδας) και απευθύνονται εξαρχής σε κοινό που αφήνει δίπλα στο ηχείο την κομματική/οπαδική του ταυτότητα.
Δικαιολογημένα και αυτά, δικαιολογημένοι και οι ακροατές/τηλεθεατές/αναγνώστες τους.

Όταν όμως σταθμός που θέλει να δηλώνει (πλέον) πάνω από κόμματα και κυβερνήσεις δείχνει Γκεμπελικό πρόσωπο όπως έκανε το Ράδιο Θεσσαλονίκη μέσω του διευθυντή-ιδιοκτήτη του Στέφανου Διαμαντόπουλου στη περίπτωση του Κωνσταντίνου Τσακίρη, τότε δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.

Μάλιστα, πέρα από σκοτεινή απόφαση που παραπέμπει σε άλλες εποχές και πρακτικές, προσβάλει όλους τους πολίτες της Θεσσαλονίκης που δεν φοράνε κανενός τις παρωπίδες και μπορούν να είναι δυνητικά ακροατές του Ράδιο Θεσσαλονίκη.

Προσβάλει τους πάντες γιατί θεωρεί πως δεν έχουν την αντιληπτική ικανότητα να ξεχωρίσουν μια σωστή από μια λάθος θέση και δεν τους αφήνει να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα, ακόμη και μέσα από ένα αιρετικό (ας το πούμε έτσι χάριν συζήτησης αφού δεν το διαβάσαμε, ακούσαμε, είδαμε για να ξέρουμε) ρεπορτάζ.

Το Ράδιο Θεσσαλονίκη, με το να διώξει τον Κωνσταντίνο Τσακίρη για να μην ακουστεί ένα ρεπορτάζ, προσβάλει την ίδια την πόλη στην οποία εκπέμπει και που την χρησιμοποιεί στο δεύτερο συνθετικό του.

Δημοσιογράφος που χαρακτηρίστηκε αναρχικός, σαν την ταμπέλα φασίστας που κολλάνε κάποιοι με περισσή ευκολία σε ανθρώπους όταν θέλουν να τους σιωπήσουν με φασιστικό τρόπο.

Με τη διαφορά πως δεν υπάρχει δημοκρατικότερο από το να είσαι αναρχικός με την ορθή έννοια της μη αποδοχή μονόπλευρης-παγιωμένης οπτικής, μη αναγνώριση πολιτικής αυθεντίας σε κανέναν και τίποτα, διαρκής κριτική σε οτιδήποτε στραβό το σύστημα παράγει, αγάπη για την απλή μορφή της δημοκρατίας, απέχθεια και μηδενική ανοχή απέναντι στη βία ως μέσο επιβολής κλπ.

Με την παραπάνω έννοια και όχι αυτή του μπαχαλάκια με την βοήθεια (ακούσια ή εκούσια, αγνά παραπλανημένη ή παραπλανητικά αγνή) του οποίου αλλοίωσαν σχεδόν από την αρχή στη συνείδηση της κοινής γνώμης τον όρο και έκαναν ευκολότερη τη χρήση παρωπίδων και προκατασκευασμένων, κονσερβοποιημένων θέσεων, σκέψεων, απόψεων που κρατάνε άκοπα το πλήθος σε κάθε είδους μαντρί.

Και αν τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο τον χαρακτήρισαν ελαφρά τη καρδία απλό παραγωγό (γιατί ως τέτοιο τον είχαν δηλωμένο για να παράγουν ζωντανές διαφημίσεις παρακάμπτοντας με τρικ τον νόμο) αλλά και αναρχικό με την κακή, επικρατούσα έννοια για να τον μειώσουν και να του αφαιρέσουν πέρα από τη φωνή του και την αξιοπιστία αυτής με την προσφιλή μέθοδο της λασπολόγησης του στα ερτζιανά της πόλης εκμεταλλευόμενοι το verba volant, όποιος θα επιχειρούσε κάτι τέτοιο για αυτό το μπλογκ (ή να του κολλήσει κομματική ταμπέλα) απλά θα με διασκέδαζε με τις δεκάδες φορές που θα τον γελοιοποιούσα ανατρέχοντας στα 193 (με αυτό) άρθρα που έχω γράψει, κάνοντας χρήση του scripta manent.

Προσωπικά λοιπόν, ως ανεξάρτητος, αυτόνομος, σεβόμενος σε απόλυτο βαθμό τον εαυτό μου ως ακροατή/τηλεθεατή/αναγνώστη πολίτης-μονάδα αυτής της πόλης δηλώνω (όση σημασία και δύναμη μπορεί να έχει αυτό) πως δεν πρόκειται να ακούσω να ακούσω/επισκεφτώ/χρησιμοποιήσω ποτέ ξανά, κανένα από τα ειδησεογραφικά και μη ραδιόφωνα και άλλα μέσα/εταιρείες που ανήκουν στον Όμιλο εταιρειών ΡΑΔΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Α.Ε. ή που έχει συμμετοχή ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας δημοσιογράφος και τα οποία -σύμφωνα με επίσημα/δημόσια στοιχεία- είναι:
Ράδιο Θεσσαλονίκη 94.5
Ερωτικός FM 94.8
rthess.gr
thessnews.gr
gooddeals.gr

Υ.Γ.
Το πρώτο βίντεο-σχόλιο του Κωνσταντίνου Τσακίρη:

H απάντηση του σε όσα ειπώθηκαν στον αέρα μετά το πρώτο βίντεο:

Έτη φωτός πίσω σε ενημέρωση…

«Εργασίες συντήρησης στη περιφερειακή» γράφουν τα site της πόλης και –όποτε κι αν συμβαίνει αυτό- μέσα στην είδηση απλά αναπαράγουν το δελτίο τύπου όπως σήμερα (26/11/2020) «από το ύψος του κόμβου Κ12 (Χ.Θ. περίπου 21+800) έως τον κόμβο Κ10 (Χ.Θ. περίπου 17+000)» χωρίς καμιά άλλη πληροφορία για το σημείο.

(Δεν χρειάζεται καμία παράθεση για του λόγου το αληθές, όποιο site και να ανοίξετε και όποια παρόμοια είδηση από το πρόσφατο παρελθόν και να δείτε το αποδεικνύει ξεκάθαρα.)

Γιατί; Γιατί δεν έχουν ιδέα (και σιγά μη καθίσουν να ψάξουν) ώστε να δώσουν στον αναγνώστη τους να καταλάβει που ακριβώς θα γίνουν τα έργα.
Το υποτιθέμενο «καθήκον» της ενημέρωσης (που θεωρείται λειτούργημα) σταματά στο copy paste από το email στη φόρμα του ιστοτόπου που εργάζονται.

Επίπεδο δημοσιογραφίας έτη φωτός (και το έτος φωτός μονάδα μέτρησης της απόστασης είναι και εκφράζει καλύτερα από τα χιλιόμετρα της ξερής αναδημοσίευσης την κατάσταση) μακριά από τα όποια πρότυπα βάσης θα έπρεπε να ακολουθούν.

Ευγενική προσφορά λοιπόν σε όποιο site και συντάκτη επιθυμεί να ξεχωρίσει (στο μέλλον) από το σωρό σε παρόμοιες ειδήσεις:
Κατάλογος κόμβων της περιφερειακής Θεσσαλονίκης από τη Wikipedia

Με τη ματιά μιας bridge superzoom…

Η φωτογραφία σε ανοιχτό χώρο,από άποψη ποιότητας θέλει -ιδανικά- να γίνεται όταν έχουμε ψυχρό καιρό και καθαρή ατμόσφαιρα χωρίς θολούρα και υγρασία.

Αυτό γιατί όταν έχει ζέστη ο θερμός αέρας που βρίσκεται χαμηλά ανεβαίνει γρήγορα προς τα πάνω δημιουργώντας χορευτικά και στροβιλισμούς που αλλοιώνουν την πορεία του φωτός όπως αυτό μεταφέρεται μέσα από τον φακό στον αισθητήρα.

Αυτό γίνεται πιο έντονο όσο πιο μακριά στοχεύεις γιατί το φως έχει να διανύσει μεγαλύτερη απόσταση.
Γι αυτό για παράδειγμα η καλύτερη εποχή για να φωτογραφίζεις πράγματα που βρίσκονται πολύ μακριά δεν είναι το καλοκαίρι.
Αυτό φυσικά δεν σε εμποδίζει να δοκιμάσεις και καλοκαίρι τις δυνατότητες της φωτογραφικής σου μηχανής όσον αφορά το οπτικό ζουμ που διαθέτει.

Έτσι αποφάσισα να κάνω κι εγώ όσον αφορά το επίγειο ζουμ.
Έκανα και λίγο γυμναστική ανεβαίνοντας δυο φορές στη ταράτσα αφού ξέχασα το κλειδί κάτω από το προηγούμενο βράδυ και μιας και ο στόχος δεν ήταν η ποιότητα δεν με ενόχλησε η θολούρα που έχει κατσικωθεί στην ατμόσφαιρα της πόλης από τους νοτιάδες.

Σήκωσα την κάμερα χωρίς να κάτσω να ασχοληθώ πολύ με τις ρυθμίσεις (για βέλτιστα αποτελέσματα κλπ) αφού ο στόχος ήταν μόνο να δω μέχρι που φτάνει να στοχεύσει το ζουμ της και μπροστά μου και δεξιά είδα το στρόγγυλο κτήριο του παιδαγωγικού του ΑΠΘ ενώ αριστερά τις κολώνες με τους προβολείς του Καυτανζογλείου.

Μου έκανε και όλο αυτό σαν ένα είδος φωτογραφικής προπόνησης με εκπαιδευτικό στόχο οπότε είπα ανάμεσα από αυτά τα δυο θα ζουμάρω.

Η πρώτη φωτογραφία είναι χωρίς καθόλου ζουμ και χωρίς να έχω ιδέα τι υπάρχει μπροστά,πέρα από εκεί που έβλεπα με τα μάτια μου.
(Ό,τι βλέπει ο καθένας δηλαδή κοιτώντας αυτή τη φωτογραφία).

Που δεν μπορώ να μη σχολιάσω πως και στο άλλο άκρο,με τον φακό της τραβηγμένο τελείως μέσα σώμα της μηχανής η ευρύτητα οπτικού πεδίου που δίνει με τα 20mm του είναι επίσης εντυπωσιακή.

Όπως ξεκίνησα λοιπόν να εκτείνω το βαρελάκι με τους φακούς προς τα έξω άρχισα να διακρίνω κάτι περίεργο στον βάθος που στην αρχή το πέρασα για υπερυψωμένο υδραγωγείο.

Χάρηκα να πω την αλήθεια που βρήκα με τη μια κάτι ιδιαίτερο για να έχω ως σημείο αναφοράς και συνέχισα μέχρι να χρησιμοποιήσω όλο το x60 οπτικό ζουμ για να κάνω την τελευταία φωτογραφία.

Μετά,όταν κατέβηκα κάτω άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο να βρω που στο καλό είναι αυτό που φωτογράφισα.

Αφού δεν το βρίσκω και έχω σκάσει ρωτάω τον φίλο μου τον Βασίλη τον Προκοπίδη που έχει το Makpress σαν πιο ψαγμένο στα της πόλης.
Ο οποίος μου απαντάει λίγο αργότερα πως είναι το ραντάρ προσέγγισης του αεροδρομίου Μακεδονία,απέναντι από το κτήμα Χρηστίδη,στο Πλαγιάρι!

Το ΠΟΙΟ; Που είναι ΠΟΥ;

Ε,δεν γινόταν να μη το ψάξω λίγο παραπάνω και ορίστε η απόσταση που μου έδωσε η Google:
17,93 χλμ σε ευθεία γραμμή!

Όλα τους αποκλειστικά και μόνο από το σύστημα φακών που φοράει η Panasonic Lumix FZ82.

Υ.Γ.
Δεν έχω μαγαζί,δεν κερδίζω τίποτα (ούτε affiliate links θα βρει κανείς εδώ,ούτε τίποτα) αλλά αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει λένε,πολύ περισσότερο όταν και να θέλεις δυσκολεύεσαι να γίνεις υπερβολικός με αυτό που βλέπεις.

Που για αυτό το είδος και σε αυτό το επίπεδο τιμής (και έχοντας ζυγίσει τους περιορισμούς και τα μειονεκτήματα) και μέχρι και τα +500 ευρώ δεν υπάρχει κάποια άλλη (κάμερα εννοώ) να μπει ανάμεσα μας.

Τι να κάνει άραγε αυτή η ψυχή;

KODAK Digital Still Camera

Αλήθεια,τι να κάνει άραγε αυτή τη στιγμή ο Μπουτάρης;

Γιατί ενώ ο Ζέρβας,που,απέναντι σε έναν που αποτελεί τον ορισμό του συστημικού (https://365meres.wordpress.com/2019/03/08/mporeis-dystyxws-oxi/) και που βολεύτηκε παρά την αποτυχία του να επιβεβαιώσει τον τίτλο του φαβορί,δεν του πήγαν όλα ζερβά και από σπόντα κατέληξε στη θέση δεν ξεκίνησε καλά και του αφιέρωσα άρθρο (https://365meres.wordpress.com/2020/02/17/apolithoma-etvn-56/)
δείχνει να άλλαξε δρόμο,να πήγε πίσω από τα φώτα και τις μικροκομματικού τύπου κλασικές πρακτικές και να κάνει σιγά σιγά πραγματάκια για την εικόνα -σε πρώτη φάση και θέλω να πιστεύω πως δεν θα μείνουμε εκεί- της πόλης.

Τι να κάνει λοιπόν ο πρώην δήμαρχος;
Το μόνο γνήσιο ελληνικό τρολ στην ιστορία της πολιτικής σκηνής που κατέκτησε δημαρχιακό θώκο;

Ίσως να μην μετακόμισε στο σπίτι του.
Μπορεί να μένει ακόμη εκεί που έμενε και σαν δήμαρχος και να αράζει απαλλαγμένος από την ευθύνη να περάσει μια εικόνα που δεν ήταν δική του στα ΜΜΕ της Αθήνας.
(σημ. Αυτό κι αν δεν ήταν ενδεικτικό για τι τρολ μιλάμε.Τον λάτρευαν οι ξένοι που δεν τον ζούσαν κι όταν τους τον απομυθοποιούσες με χειροπιαστά παραδείγματα σε κοιτούσαν σαν χάνοι και προσπαθούσαν να καταλάβουν αν τους τρολάρεις ή μιλάς σοβαρά.)

Μπορεί λοιπόν αυτό το ήσυχο Κυριακάτικο πρωινό που γράφονται αυτές οι γραμμές να χαλαρώνει πίνοντας το καφεδάκι του και χαζεύοντας τη θέα προς τη θάλασσα πίσω από το παράνομο παράθυρο που άνοιξε,με ένα μειδίαμα να σχηματίζεται στο πρόσωπο του όταν σκέφτεται τι δηθενιές πουλούσε μέσω των ΜΜΕ.

Μετά θα κατέβει για μια βόλτα και θα αναπολεί τις εποχές που μπορούσε να λέει ζώα τους πολίτες αλλά αυτός να παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο και σε ράμπες ΑΜΕΑ.
Πηγή με φωτογραφικές αποδείξεις:
https://365meres.wordpress.com/2014/12/18/o-mpoutaris-oi-gaidaroi-kai-ta-provata/

Φτάνοντας στον Λευκό Πύργο ίσως να ανηφορίσει προς την ΧΑΝΘ όπου μπροστά από τη ΔΕΘ θα του κοπεί η ανάσα από τα γέλια όσο θα σκέφτεται πόσο εύκολα μοίραζε τρολάρισμα,με το τελεφερίκ που θα ξεκινούσε από εκεί,την δημοτική συγκοινωνία που θα περνούσε και από εκεί και τόσα άλλα…

Όπως και να το δεις πάντως,ο Μπουτάρης άφησε όντως το ιδιαίτερο στίγμα του.

Μετά τον γελοία ακατάλληλο για δημόσια θέση Παπαγεωργόπουλο (αποτέλεσμα της έλλειψης πολιτικής ποιότητας των πολιτών να γεννήσουμε κάτι καλό),ένα αθεράπευτο ναρκισσιστή που άφησε τα ποντίκια να φάνε τα πάντα και να κρύψουν τα σκουπίδια τους κάτω από το χαλί
(https://365meres.wordpress.com/2014/04/08/mpoutaris-to-pio-systimiko-troll/)
μέχρι που αυτό δεν χωρούσε περισσότερα και έκανε την αηδία για τα συστημικά πρόσωπα να ξεχειλίσει και ως μόνο τρόπο αυθόρμητης αντίδρασης του νηπιακής ωριμότητας πολιτικού σώματος να οδηγήσει στη ψήφο-τρολάρισμα που έβγαλε τον Μπουτάρη,ο τελευταίος ήταν η νομοτελειακή κατάληξη.

Παρότι έκανε μπαμ από μακριά,σαν να καθόταν πάνω σε μια φωτεινή σημαδούρα στη μέση του Θερμαϊκού,η πόλη που για δεκαετίες έπλεε λάθος δεν μπόρεσε να την αποφύγει,αυτός πήδηξε πάνω της και στρογγυλοκάθισε στον θρόνο της.

Όπου σαν ένα μοναδικό υβρίδιο καλικάντζαρου και τρολ ήταν μια όαση απόκοσμης δροσιάς που κυριαρχούσε σαν εικόνα πάνω και από την εικόνα της πόλης που τον υπηρετούσε αντί να την υπηρετεί και έδενε απόλυτα με την μπόχα από τους γεμάτους σκουπίδια κάδους που μάζευαν όποτε τύχαινε και την βρωμιά και εγκατάλειψη που κυριαρχούσε παντού…

Καλά να είναι λοιπόν όπου και να είναι γιατί ίσως να ήταν και αναγκαία η παρουσία του,πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο μπορεί να βρισκόταν στη θέση του,μετά τον φτερωτό γιατρό με τα γρήγορα πόδια και το αργό μυαλό.

Έδωσε πιστεύω σε όλους ένα μάθημα στο που μπορεί να καταλήξει μια πόλη όταν οι πολίτες δεν έχουν φροντίσει για την δική τους εκπαίδευση και με την ψήφο τους οδηγούν αργά αλλά σταθερά το μέρος που ζούνε πάνω σε ύφαλο.

Όπως απαραίτητος ήταν και ο ΣΥΡΙΖΑ:
(Τα γάτο-χρυσόψαρα, οι κλόουν και το τσίρκο…)

Εύχομαι ο σημερινός να μην επιτρέψει στον εαυτό του να επιστρέψει στην αρχική εικόνα που δημιούργησε και στο τέλος της θητείας του να τον θυμόμαστε και να του αποδώσουμε τα εύσημα για κάτι περισσότερο από μια κατεδάφιση ή μια συντήρηση.

Γιατί απέναντι στον προηγούμενο δεν χρειάζεται να προσπαθήσει και ιδιαίτερα κάποιος για να δείξει καλύτερος όμως η πόλη χρειάζεται πολλές στοχευμένες δράσεις για να γίνει καλύτερη κι αυτό είναι που πρέπει να μετράει στο μυαλό όλων.

Να μην καταλήξει σαν τον Μπουτάρη,που το μόνο ουσιαστικά θετικό του έργο για την καθημερινότητα ήταν τα πασαλάκια,όπως στο δρόμο μας που μέσα σε μια μέρα έγινε ανθρώπινος όπως δείχνει η φωτογραφία

KODAK Digital Still Camera

από εκεί που τα προηγούμενα χρόνια γινόταν ο κακός χαμός και μόνο από τύχη δεν κόλλησε κάποιο ασθενοφόρο,να ζήσουμε την απόλυτη ξεφτίλα σαν πόλη,να πεθάνει άνθρωπος με μια κλινική και τρία νοσοκομεία σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου.

KODAK Digital Still Camera

(σχετικό μου άρθρο:
https://365meres.wordpress.com/2018/04/25/o_pio_ilithios_dimos_sti_xora/)

(σημ.1 Προτού πει κανένας…φρέσκος αναγνώστης την εξυπνάδα του,έχω αυτοκίνητο αλλά δεν με ενοχλεί που δεν το παρκάρω όπως ο Λούκι Λούκ το άλογο του και δεν μπορώ να βγω στο μπαλκόνι και να πηδήξω πάνω του αφού ο δρόμος δεν το επιτρέπει.)

(σημ.2 Καλό θα ήταν να γίνει μια επίβλεψη στους δρόμους που έχουν μπει ώστε να τοποθετηθούν ξανά κάποια που έφυγαν από τη θέση τους -όπως και στον δικό μας- και να πάψουν τα κενά που προσφέρουν ιδιότυπες,ατομικές θέσεις στάθμευσης καθ όλη τη διάρκεια της μέρας.)

Υ.Γ.
Σίγουρα θα ήθελε μεγάλη προσπάθεια από κάποιον να μιμηθεί τον Μπουτάρη και να προσβάλει για παράδειγμα ασύστολα ένα ζωντανό κομμάτι της πόλης,έναν ολόκληρο μικρόκοσμο της Θεσσαλονίκης,με λόγια (αποκαλώντας συλλήβδην όσους τον αποτελούν αλήτες) αλλά και πράξεις (παραστάσεις του δήμου σε δικαστήρια ως μάρτυρας κατηγορίας) εκτός μέτρου.

Δεν θέλει όμως την παραμικρή προσπάθεια για να υποπέσει στο λάθος των ξύλινων δηλώσεων -και κλασικών πρακτικών- για το θεαθήναι αν δεν σκοπεύει να στηρίξει με διαρκείς πράξεις ουσίας διάφορα δίκαια αιτήματα προς το κράτος που εδρεύει -και σε αρκετές περιπτώσεις κωφεύει- στην Αθήνα.

Όπως αυτά του (παρά τα προβλήματα από τα λαμόγια και την έλλειψη σοβαρού νομοθετικού πλαισίου και ελέγχου από το κράτος που επέτρεπαν σε αυτά να κινούνται ελεύθερα σε κάθε ερασιτεχνικό σωματείο φέρνοντας τα κοντά ή στο χείλος της καταστροφής) ζωντανού οργανισμού της πόλης που λέγεται Γ.Σ. ΗΡΑΚΛΗΣ.

Reunion στα χρόνια της πανδημίας….

(Μεσημεράκι,μέσα στην απόλυτη ησυχία….)

-(Ντριιιιιιιν…..ντριιιιιιιν….)
-(Φωνή νυσταγμένου) Έλα ρε……
-Καλά ρε,κοιμάσαι τέτοια ώρα;
-Τι να κάνω ρε Νίκο,εμείς δουλεύουμε σαν τρελοί…Γύρισα,έφαγα,άραξα να δω τηλεόραση να περάσει η ώρα και με πήρε ο ύπνος.
–Γιατί δεν έστειλες έξι να βγεις με τον σκύλο μια βόλτα;
-Μη βλέπεις που οι άλλοι κάθονται,ο δικός μου σκύλος έχει δουλειά.Ευκαιρία είναι εξάλλου τώρα με την πανδημία να αρχίσει να φέρνει κι αυτός κάνα φράγκο στο σπίτι αντί να αράζει όλη τη μέρα και να γλείφει τ’αρχίδια του.Τον δίνω που λες με ένα δεκαρικάκι την ώρα σε μερικούς γείτονες γιατί αυτοί δεν έχουν και έχαναν αυτή την επιλογή εξόδου.
-Έλα ρε!
–Κοινωνικό έργο επιτελώ φίλε! Αφού ακόμη κι όταν είναι να τον πάω σε αυτόν που τον έβγαλε τώρα στέλνω στο 13033 τέσσερα,παροχή βοήθειας σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη κι ας μένει δυο ορόφους πιο πάνω.
–Χαχαχαχαχαχα…..Λοιπόν για το βράδυ ισχύει ο,τι είπαμε έτσι;
-Παιδιά είμαστε…Αφού έχω ρεπό αύριο εννοείται πως είμαι μέσα.
Με τους άλλους όμως τι έγινε,μίλησες;
–Συνθηματικά γιατί δεν έχουν Linux και μπορεί να τους παρακολουθούν τον μέσεντζερ μέσα από τα Windows από την πολιτική προστασία.Είναι μεγάλο μούτρο αυτός ο Χαρδαλιάς.
-Μεγάλο δεν λες τίποτα.Πως όμως συνθηματικά;
-Με τραγούδια,μέσα από αυτή τη βλακεία το Tik Tok.Έπαιζαν τα τραγούδια κι εγώ αντί για lip sync ανοιγόκλεινα το στόμα χωρίς φωνή μεταφέροντας το σχέδιο.
–Σατανά……!!! Και τι τραγούδι έπαιζες;
-Ένα παλιό ριδμ εν μπλουζ.Λοιπόν,όλοι είναι μέσα στο κόλπο,μόνο την Αθηνά δεν βρήκα και η Βαγγελιώ δεν ξέρω αν το είδε όλο πριν το διαγράψω γιατί δεν ήταν συνέχεια μπροστά,κάτι έφτιαχνε.
-Ναι ξέρω,έκανε σπιτικά πατατάκια,το ανέβασε και στο φατσοβιβλίο.
-Αν δεν λήξει σύντομα η απαγόρευση,να ανοίξουν τα μαγαζιά να πάει κάνα Σάρωθρο για κρασάκι θα λαλήσει φίλε…
–Δεν θα είναι η μόνη (γέλια κι από τις δυο πλευρές του ακουστικού)…Καλά…Θα τις στείλω εγώ από αυτά τα email που αυτοκαταστρέφονται.
-….Και με την Αθηνά;
–Ε,δουλεύει κι αυτή σαν τρελή όπως κι εγώ.Μην ανησυχείς όμως.Επικοινώνησα χθες μαζί της.Πήρα τηλέφωνο σαν πιθανό κρούσμα στο νοσοκομείο και αντί για την διεύθυνση μου σε αυτή που το σήκωσε έλεγα σκέτο Βιζυηνού και στο αν έχω πυρετό έλεγα 49.

Τρελάθηκε η άλλη στο τηλέφωνο.Τι σαράντα εννιά κύριε μου;Έχετε σαράντα εννιά πυρετό και ζείτε να μιλάτε στο τηλέφωνο; Άρχισα να φωνάζω κι εγώ,θα βγω στα κανάλια,είναι εκεί η τάδε,δώστε μου την γιατρό να συνεννοηθούμε και έγινε η δουλειά.
-(Τρανταχτά γέλια….) Και,εντάξει; Μπορεί;
-Ναι,μέσα κι αυτή με τα χίλια…Να ξεσκάσει λίγο…
–Ε ναι ρε φίλε,δεν πάει άλλο αυτή η δουλειά…Τρεισήμισι χρόνια καραντίνα,όλα κλειστά,κάπου έλεος δηλαδή!
-Τι να πεις…..Λοιπόν,πάω να κάνω ένα ντουσάκι μέχρι να μου φέρει ο γείτονας τον σκύλο και γύρω στις δέκα τα λέμε….
-Ο.Κ…..
–Ααααααααα! ΠΕΡΙΜΕΝΕ!
-Τι;
-Δεν πιστεύω να μας πουλήσει ο…..κλειδοκράτορας και να γίνουμε σαν διαδήλωση.
-Όχι ρε,ο Λάκης; Ούτε μια στο εκατομμύριο.
Αυτός από τις επτά θα χωθεί μέσα και θα αρχίσει να ετοιμάζει…Από χθες πήγε δήθεν για καθαριότητες και συντήρηση και έβαλε χοντρό μαύρο χαρτόνι στα τζάμια,όλα τζετ…
-Αυτό θα έλειπε…Τόσο τσίπουρο του πήγε ο Owl….
–Εγγύηση φίλε ο Λάκης,έφερε και φρέσκα κρέατα το παιδί από τη Χαλάστρα με κίνδυνο να τον τσακώσουν.
-Έλα ρε,μπράβο του!! Ο.Κ τότε! Τα λέμε το βράδυ.
-Να προσευχηθούμε να πάνε όλα καλά!
–ΕΜΕΙΣ;;;;;;;;;
-Τρόπος του λέγειν ρε…(γέλια….)
-Α…..είπα κι εγώ…Τον βάρεσε η καραντίνα στο κεφάλι…(γέλια….)
–Τσάγια….
-Τσάγια….

(Πολύ αργότερα,ενώ έξω είναι πίσσα σκοτάδι και δεν περπατάει ούτε γάτα στο δρόμο….)
(Ιιιιιιιιιιιικκκκκκκκκκκκ)
-Γειααααα σας!
-Γειά σου Μαράκι… (ΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜ) -Καλώς την Μαρία…
–ΒΑΛΤΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ ΛΙΓΟ W-40 ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ.ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ ΜΟΥ ΠΕΦΤΕΙ Ο ΔΙΣΚΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΟΥ.
-ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΕΙΣ;
-Είπα στον Σάκη!
–Δεν είναι εκεί ρε…
-Να βάλουμε λίγο ελαιόλαδο τότε…
–Σώπα ρε χουβαρντά…Τρία χρόνια αμάζευτες οι ελιές στον κόσμο,δεν βάζουμε λίγο χρυσάφι καλύτερα;
–Βάλτε κάτι τέλος πάντως γιατί αν μου πέσει κι άλλη φορά δίσκος θα σας τα δίνω από το πάτωμα και θα θυμηθείτε τον στρατό.
–Εμείς δεν πήγαμε στρατό…
-Ευκαιρία να μάθετε κυρία Αρχοντούλα μας…
-Γελάσαμε κύριε Γιώργο μας…

-Έλα παιδιά,ήσυχα,κάντε χώρο να καθίσει κι η Μαρία…Κάτσε Μαράκι….
-Ο Φώντας δεν ήρθε ακόμη….Ούτε ο Άκης με τον Στέλιο….
-Λέτε να έπεσαν σε μπλόκο;
-Και οι τρεις; Τόσο γκαντεμιά…Μπα…Δεν νομίζω…
–Παιδιά!!!
-Τι;
–Βρήκα το W-40! (Δυνατά χειροκροτήματα και ΖΗΤΩΩΩΩ από όλους σχεδόν…)
–Ρε είστε τρελοί; Άμα είναι να ανοίξουμε τις πόρτες να τους πούμε εδώ είμαστε,πιάστε μας.
(Ξαφνική αμήχανη σιωπή πέφτει για λίγο στο μαγαζί…)

–Λοιπόν…Εντάξει,ένα αυθόρμητο λάθος ήταν,δεν θα ξαναγίνει…
-Άντε,χαλαρώνουμε λίγο….Ελάτε να τσουγκρίσ….Να σηκώσουμε ποτήρια!
-Έλα,στην υγεία μας….Στην υγεία μας….Να πεθάνει ο κορωνοϊός!!!
-Βάλε ρε Λάκη και λίγο ράδιο.Χαμηλά,να παίζει απλά για ατμόσφαιρα…
–Χαμηλά όμως…
-Ναι βρε Άννα μου,μη φοβάσαι…Πιο χαμηλά από όσο μιλάμε.
–Εντάξει η πόρτα παίδες! Ανοιγοκλείνει χωρίς θόρυβο! Δείτε…!
–ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ…………
-Ωραία………….Κάνε φάρο το μαγαζί να δουν κάτι που αναβοσβήνει από χιλιόμετρα!
-Στείλε και σήματα ήχου με τύμπανο!Πας καλά…..;
–Θυμήθηκε που ήταν στο ναυτικό στο ραντάρ…
-Εντάξει,μη βαράτε,ξεχάστηκα….λέει και πάει να κλείσει την πόρτα όταν συναντά αντίσταση και ξεπροβάλει ένα φουντωτό κεφάλι.

-ΕΛΑ ΡΕ ΦΩΝΤΑ! -Καλώς τον Φώντα! -Που είσαι ρε Φώντα…
–Γιατί λαχανιασμένος;
-Άστε…Το άφησα το αυτοκίνητο στο ζωολογικό κήπο να πηγαίνω δέντρο δέντρο και τοίχο τοίχο στις σκιές και να προσποιηθώ πως κάνω τζόκινγκ αν έπεφτα σε μπλόκο…
-Και κατέβηκες από το δάσος…
–Ναι…Και με το που φτάνω στο δεύτερο στενό πετυχαίνω κάτι πεινασμένα
-Σκυλιά!
-Τι σκυλιά,μια οικογένεια αγριογούρουνα!
-…………….Ωχ…….. -Πω πω…. –Και για πες……
–Έφερνα πιτάκια και γλυκά για όλους μας αλλά τους πέταξα τα κουτιά για να γλιτώσω κι ήρθα σπριντ όλη την κατηφόρα.Αφού δεν κουτρουβαλιάστηκα είχα άγιο….
-Έλα,κάτσε να βρεις την ανάσα σου…-Βάλτε ένα ποτήρι και στον Φώντα….
–Νερό πρώτα δώστε του…
-Νερό λέει…..Βάλε βρε τσιπουράκι να χαλαρώσω…Τι γίνεται παιδιά; Όλοι καλά; Τα νέα σας…

(Εκεί που είχαν ανάψει οι κουβέντες,οι συζητήσεις,τα πηγαδάκια και τα χαχανητά….)
–ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ!
-(ΜΠΑΜΜΜΜ) ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ!
-Χαχαχχαχα Πάει το καραφάκι με το τσίπουρο…Έλα ρε Άκη,άργησες!
–Πάλι έριξες ρε Λάκη;
-Με τρόμαξε έτσι αθόρυβα που μπήκε.

–Κάνει θόρυβο η πόρτα τρομάζεις,δεν κάνει θόρυβο η πόρτα σε τρομάζουμε.
Δεν σε πιάνουμε από πουθενά σήμερα…
-Γιατί φοβάμαι μη μας πιάσουνε ρε έξυπνε!
–Χαλάρωσε ρε φίλε…Μην είσαι τσίτα,δεν θα μας πιάσουνε…
-Έλα άραξε,πιες ένα τσιπουράκι made by Κώστας…
-Χορηγός ο Κώστας!
–Μέγας χορηγός!

-Ο Χρύσανθος που είναι βρε Ακη,δεν ήρθε μαζί σου; (Γέλια από όλους.Σχεδόν….)
-Όχι δεν μπορούσε….Σας στέλνει χαιρετίσματα. (Ξανά γέλια από -σχεδόν- όλους…)
-Ποιος είναι βρε παιδιά ο Χρύσανθος….Πείτε μου κι εμένα…Δεν τον θυμάμαι….
-Πιο μετά Σμαράγδα μου.Είναι μεγάλη ιστορία ο Χρύσανθος.
–Τι να πω…Θα μου πείτε όμως…
–Μην πεις,πιες τώρα και θα σου πούμε μετά αλλά κρυφά από την Κατερίνα…
-ΕΕΕΕΕΕ.……….!
-Θα τον πάρουμε τηλέφωνο κι αν συμφωνεί σου λέμε κι εσένα…

(Κι ενώ η ώρα περνάει,τα σουβλάκια,τα μπιφτέκια και τα καραφάκια πάνε κι έρχονται από όλους προς όλους και το κέφι έχει ανάψει,πάντα προσεχτικά,χωρίς πολύ θόρυβο…)

-Ρε παιδιά…Ο Στέλιος δεν φάνηκε…Να τον πάρουμε ένα τηλέφωνο…
Μήπως το μετάνιωσε,να μην ανησυχούμε τουλάχιστον…
-Του έστειλα μήνυμα ρε σεις πριν δέκα λεπτά…Έρχεται μου απάντησε,κάτι του έτυχε αλλά τώρα πρέπει να είναι κοντά στα νεκροταφεία.

-Που λέτε,έβαλα αυτή τη καινούργια την συνδρομητική με τις παλιές βιντεοταινίες της δεκαετίας του 80.
-Ελα,για πες,καλή;
-Καλή,αναμνήσεις φουλ αλλά θα ήθελα να φτάνει το 800άρι του κράτους να βάλω και αυτή με τις παλιές ξένες σειρές…
-Εγώ έχω κατεβάσει και έχω κάνει subscribe στην TsiApp και μου λέει με προσωπικό μήνυμα τις εξελίξεις κάθε βράδυ ο ίδιος ο Τσιόδρας κι αν πετύχεις τα κρούσματα μπαίνεις σε κλήρωση για ταξίδι.
-Αντοχή κι αυτός ο άνθρωπος βρε παιδιά….Ήρωας….
-Ταξίδια με κλειστά τα σύνορα;
-Ε,για μετά.Έχω κερδίσει 15 ταξίδια μέχρι τώρα!
-Εγώ έχω λιώσει να παίζω playstation.Να ναι καλά το eshop που φέρνει τα παιχνίδια με drone στο μπαλκόνι.
-Κι εγώ παραγγέλνω διάφορα.Χτυπάς τη κάρτα στο ενσωματωμένο POS και το αφήνει.
-Εμένα μου την άφησαν στην εξώπορτα της πολυκατοικίας την παραγγελία…
Κλασικοί κούριερ….Χτύπησαν και την έκαναν…
-Τι αγόρασες;
-Ένα όργανο γυμναστικής.
-…………………Drone έχουν,όχι ούφο βρε ούφο! (Γέλια,πειράγματα….)

–Α ρε τυχεροί….Αραχτοί σχεδόν 4 χρόνια να πέφτει η οχτακοσαρούμπα κι εμείς έχουμε ξεσκιστεί να δουλεύουμε,ε Αθηνούλα;
-Μαρτύριο περνάμε Χάρη μου…
–Τι λέτε ρε…. –Βρε άντε από δω…. –Ρε μας δουλεύουν που δουλεύουν; -Με τον πόνο μας παίζετε τώρα,για να καταλάβουμε;
–Βλέπετε πως γυαλίζει το μάτι μας εσείς οι δυο…Άκου μαρτύριο…!

(Εκείνη την ώρα ακούγεται να χτυπάει κάποιος ένα τζάμι και αμέσως μετά μπαίνει ένας αναψοκοκκινισμένος Στέλιος)

-Γεια….σ…..ας….παι….δια….
–Στέλιο! Τι έγινε; Σε πέτυχαν τα αγριογούρουνα;
-Ποια αγριογούρουνα…Έπεσα σε μπλόκο…
-!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! -!!!!!!!!!!!!! -!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
–ΚΑΙ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
-Ε,τι και….Για να είμαι εδώ…Τους ξέφυγα! Αφήστε να κάτσω,τα έπαιξα λέμε…….

-Ωωωωχχχχ…….Πάω που λέτε να βάλω πρώτη από το φανάρι να ξεκινήσω να ανηφορίσω κι ακούω σειρήνα από πίσω μου.
Ψυχραιμία λέω από μέσα μου αγόρι μου,νόμιμος είσαι!

-Που πάτε κύριε μου λέει ένας δίπλα στο παράθυρο μου,πάνω από τη μηχανή που καθόταν.Ήταν κι ένα περιπολικό πιο πίσω….
–Μετακίνηση για παροχή βοήθειας τους απαντάω κι έχω έτοιμο και το χαρτί με την υπεύθυνη δήλωση και την ηλεκτρονική συνταγή για το παυσίπονο αλλά και το κινητό για να πάρω τον Γιώργο σαν γιατρό για επιβεβαιώση.
-Να δούμε λίγο μου λέει και κατεβαίνει από τη μηχανή.
Ανεβάστε το τζάμι και βάλτε πάνω του την βεβαίωση μαζί και την ταυτότητα σας μου λέει.

Την κοιτάει,γυρνάει στους άλλους πίσω,έχουμε θέμα τους λέει,γυρνάει σε εμένα:
-Κύριε μου δεν το ξέρετε πως οι μετακινήσεις μεταξύ δήμων απαγορεύονται αυστηρά το Σαββατοκύριακο από τις 11 το βράδυ και μέχρι τις 8 το πρωί;

Πωωωω,πως την πάτησα έτσι σκέφτομαι από μέσα μου,έχασα τις μέρες….
Γυρνάει ξανά στους άλλους,πες στο κέντρο τους λέει να στείλουν γερανό,γυρνάει σε εμένα,κύριε μου  έχουμε αφαίρεση πινακίδων και θα πρέπει να σας συλλάβουμε με την αυτόφωρη διαδικασία για άσκοπη μετακίνηση και…
Με το που ακούω να σας συλλάβουμε πατάω γκάζι και χώνομαι ευθεία Ευαγγελίστρια στα στενά.
Όχι που θα κάτσω να με πάτε αυτόφωρο κουφάλες σκέφτομαι και να χάσω το φετινό reunion…Τους βλέπω από πίσω,παρατάω το αμάξι σε ένα αδιέξοδο,έβαλα και συναγερμό τρέχοντας,ανεβαίνω στα σκαλάκια που βγάζουν στον κεντρικό,που πάνε τώρα….κρύβομαι απέναντι στο αλσάκι.

Πετιέται ο άλλος με την μηχανή,από τα σκαλάκια ρε σεις,το διανοείστε,λες και είχε στο κατόπι serial killer και βγαίνει στο δρόμο,ένα λεπτό μετά φτάνει και το περιπολικό που έκανε αναστροφή,φέγγει ο μηχανάκιας με το φως δεξιά αριστερά,φέγγουν και με τον προβολέα από το περιπολικό κι έρχονται κι άλλες μηχανές σε χρόνο dt.
Εγώ εντωμεταξύ αγκαλιά με ένα θάμνο όλη την ώρα να μην αναπνέω,ακούνε όμως θόρυβο,πλησιάζουν….λέω τον ήπιαμε…και τελικά με έσωσε ένας σκαντζόχοιρος και οι μισοί έφυγαν Βυζουκίδου και οι άλλοι πήγαν Αγίου Δημητρίου προς τον Ηρακλή…
Περίμενα να χαθούν τα φώτα και βγήκα…Και να μαι!
(Επιφωνήματα ακούγονται από όλους….)

–Μπράβο ρε θηρίο!
-Και με το αμάξι τι θα κάνεις;
Αν δεν το μαζέψουν θα πάω να το πάρω όταν περάσει το αυτόφωρο.
Μετά,μέχρι να γίνει η δίκη μπορεί να έχει περάσει τριετία και να έχει παραγραφεί.
(………………………………….)
(…………………………..)
(………………….)
-Τι καλά που ήταν μέχρι τώρα με το πρόστιμο μόνο.
-Ναι ρε και γκρινιάζαμε…
-Σε έπιαναν,σου έριχναν ένα πεντακοσάρι,έδινες από το 800αρι,μια η άλλη αλλά έλεγες δεν βαριέσαι…Τώρα με τις τηλεδίκες όμως πάνε αυτά…
–Την Μαρία να πάρεις!
-Εδώ είναι η Μαρία,τι του λες!
-Την άλλη συμμαθήτρια μας Μαρία,την δικηγόρο λέει!
-Α γεια σου!
–Ναι ναι…την Μαρία να πάρεις!Να σου κάνει και καλή τιμή.

(ΒΟΟΟΟΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΠ ΒΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΠ ΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΙΟΟΟΟΟΟΟΟ ΒΟΟΥΥΥΥΥΠ, χαλασμός Κυρίου στα ξαφνικά!)

-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ! ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΕΞΟΔΟ ΔΙΑΦΥΓΗΣ!
–Αυτό ήταν που τους ξέφυγες;
-Τους ξέφυγα ρε….1000%
–Έλα ηρεμήστε δεν είναι ώρα για νεύρα τώρα…
–Πως μας βρήκαν οι πούστηδες…
–Κάποιος μας κάρφωσε…
–Ρε μπας και το είπε κανένας και σε άλλους;

(ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΟ ΙΟΟΟΟΟΟΟΟ)

-ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΙΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΒΑΓΓΟΥ!
–Να δείτε που κάποιος το είπε σε κάποιον και δεν τον κάλεσε….
-……Και θύμωσε και μας έδωσε!
-Ή τον έστησαν παγίδα τον Στέλιο και τον πήραν στα μουλωχτά από πίσω…
–Ο,τι και να λέμε τώρα….

(ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟ)

-ΒΓΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΕΞΩ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΡΟΥΝΙΑ ΚΑΤΩ!
–Τουλάχιστον παιδιά προλάβαμε και φάγαμε και ήπιαμε και τα είπαμε…
-Εντάξει,μια χαρά γλεντήσαμε….
-Η αλήθεια να λέγεται…
–Άξιζε…. -Άξιζε….. -Ναι! -Ναι!
-Θα πιω κι εγώ ένα μονοκοπανιά για το γαμώτο!
-Πιες ρε Στελάκο…Γκαντεμιά ρε φίλε….
Πιάστε κι ένα σουβλάκι για τον Στέλιο!

ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟ)

-ΕΧΕΤΕ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΝΑ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΤΕ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΜΠΟΥΜΕ ΜΕΣΑ!
-Άντε να βγαίνουμε σιγά σιγά να τελειώνουμε…
-Και του χρόνου χωρίς μέτρα παιδιά!
-Τόσα χρόνια το λέμε αυτό!
–Και τι να κάνουμε να πεθάνουμε; REUNIONISTS FOR EVA, ρε!
-ΕΕΕΕΕ…….ΟΟΟΟΟΟΟΟΟ……ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ…….
-REUNIONISTS FOR EVA -REUNIONISTS FOR EVA -REUNIONISTS FOR EVA

(ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΒΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΠΠΠΠΠ ΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟ)
–Παιδιά….
-Πες ρε Στέλιο…..
-Την Μαρία τη συμμαθήτρια μας τη δικηγόρο να πάρουμε…

(Ομοιότητα με πρόσωπα και -κάποιες- καταστάσεις είναι ακριβώς έτσι LOL)

Υ.Γ.
Αφιερωμένο στο υπαρκτά πρόσωπα (και όλα όσα δεν χωρούσαν) της φανταστικής μου ιστοριούλας.

Μασκοφορεμένοι την βλακεία…

Επειδή η βλακεία/μόδα με τις μάσκες έχει χτυπήσει κόκκινο.
Ειδικά τις υφασμάτινες.
Που τις φοράει ο άλλος λέγοντας το κλασικό «Ε, από το τίποτα…»
Όχι μόνο δεν σε προστατεύει, αλλά τα αρνητικά της είναι και πιο επικίνδυνα.*
(Για χρήση σε μη ελεγχόμενο περιβάλλον πάντα)

-Σε παρασύρει πως προστατεύεσαι 24/7 και ασυναίσθητα πλησιάζεις τους γύρω σου σε σημείο συγχρωτισμού.
–Μόλις υγρανθεί από την αναπνοή γίνεται παγίδα για ο,τι μικροσωματίδιο αιωρείται.Έτσι σιγουρεύεις (κι ας μην το αντιλαμβάνεσαι) πως οτιδήποτε δεν περάσει θα κολλήσει πάνω της και θα το πάρεις μαζί σου.
Μετά θα την πιάσεις (δάχτυλα) για να την βγάλεις, θα την αφήσεις ασυναίσθητα (επιφάνεια) για ένα λεπτό κάπου όταν θα πας να την πλύνεις και το μόνο που θα έχεις καταφέρει είναι μεταφορά/διασπορά από ένα μέρος σε ένα άλλο.
–Την βγάζεις για να πάρεις κανονική ανάσα βάζοντας την στο λαιμό ή στο κεφάλι και την κάνεις συλλέκτη για να εισπνεύσεις μετά, αν όχι στελέχη του kovid19,δισεκατομμύρια (κυριολεκτικά) βακτηρίδια αλλά και ακάρεα που δεν έχουν θέση να κυκλοφορούν στο αναπνευστικό σου.

«..Available evidence shows that they are less protective than surgical masksand may even increase the risk of infection due to moisture, liquid diffusion and retention of the virus.
Penetration of particles through cloth is reported to be high.
In one study, 40–90% of particles penetrated the mask.
In a cluster randomised controlled trial,cases of influenza-like illness and laboratory-confirmed viral illness were significantly higher among health care workers using cloth masks compared to the ones using surgical masks…»
πηγή: European Center for Disease Prevention and Control
https://www.ecdc.europa.eu/sites/default/files/documents/Cloth-face-masks

Μετά θα κλείσει ο λαιμός σου ή θα βήχεις γιατί θα σου ερεθίζει (το λιγότερο) τον φάρυγγα και θα νομίσεις πως έχεις συμπτώματα του ιού αλλά απλά δεν θα ξέρεις πως οφείλεται στην έλλειψη μυαλού.

Και καταλήγοντας στο πρώτο, εφόσον διαθέτεις εγκέφαλο που η χρήση του δεν σταματά στην εντολή εισπνοή-εκπνοή, δεν την βλέπει καν ο κορωνοϊός που έρχεται προς το μέρος σου την υφασμάτινη μασκούλα σου.

Είναι σαν να περιμένεις οι πλανήτες του γαλαξία να μπλοκάρουν (και μάλιστα χωρίς την χρήση της βαρύτητας) μια μπάλα ποδοσφαίρου.
Σαν να πιστεύεις πως τα δίχτυα της ποδοσφαιρικής εστίας θα σταματήσουν τον αέρα από το να περάσει ανάμεσα τους.
Ούτε στο virtual στοίχημα (που έγινε μόδα τώρα με την διακοπή όλων των αθλητικών δραστηριοτήτων) δεν θα τολμούσαν να σε θεωρήσουν τόσο ηλίθιο ώστε να δώσουν τέτοιο στοιχηματισμό.

Τέτοια είναι τα μεγέθη των κενών της ύφανσης μιας βαμβακερής π.χ. μάσκας και του τυπά αυτού.
(Ίσως και πεντακόσια εκατομμύρια στελέχη του ιού να κάθονται άνετα στο κεφάλι μιας καρφίτσας κι εσύ θα τον σταματήσεις με μια υφασμάτινη μάσκα… LOL)
πηγή: https://microbiologysociety.org/why-microbiology-matters/what-is-microbiology/viruses.html

Την ειδικού τύπου μάσκα που σταματάει όντως τους ιούς, αν μάθεις ποτέ να την φοράς/βγάζεις σωστά, δεν αντέχεις να την φορέσεις για πάνω από μισή ώρα (κι αυτό με μικρής, μέτριας έντασης δραστηριότητα) χωρίς να χρειαστεί να πάρεις κανονική ανάσα και οξυγόνο και να παύσεις να εισπνέεις αυτό που θα έπρεπε να εκπνέεις.
Αν ήταν έτσι οι δύτες δεν θα φόραγαν μπουκάλες οξυγόνου αλλά μια σκέτη πλαστική μάσκα και θα έκαναν τα δελφίνια.

Που αφήνοντας το κολύμπι και γυρνώντας στον κορωνοϊό,αν δεν συνδυαστεί με αεροστεγή κάλυψη και των ματιών δεν θα τον «γευτείς» στο στόμα,ούτε θα τον δεις αλλά πάλι θα σου έρθει.

Γι αυτό μόνο η τήρηση απόστασης, το να μην επιτρέπεις στους γύρω σου να φταρνίζονται σαν καμήλες και το συχνό πλύσιμο των χεριών σε χωρίζουν, απομακρύνουν από αυτό το είδος των απειλών.

Όλα τα άλλα κάνουν κάποιον με στοιχειώδη λογική να νιώθει πως αν και η ηλιθιότητα είναι άπειρη σαν το σύμπαν, αυτή την εποχή το μεγαλύτερο ποσοστό της βρίσκεται δίπλα του.

*Η μάσκα στην καθημερινότητα θέλει πολίτες με παιδεία που να ξέρουν να μειώνουν τους κινδύνους που προκύπτουν από τη χρήση της.
Στις περισσότερες πλην κάτι ασιατικών (και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα) αυτό μοιάζει ανέκδοτο.
Από έναν ηλίθιο όμως χωρίς μάσκα που δεν κάνει τα απλά, λογικά και απαραίτητα (προσωπική υγιεινή & τήρηση αποστάσεων) προτιμώ να συναντηθώ κάπου με έναν ηλίθιο με μάσκα (κι ας υποχρεωθώ να φορέσω κι εγώ) για το όποιο ποσοστό αύξησης της αποτροπής μετάδοσης του ιού.