Αν ένα καλό έχει αυτή η κυβέρνηση αυτό είναι ο #Πιερρακάκης.
Όμως θέλει δύο θητείες μέσα στο νερό ο άνθρωπος για να καταφέρει να μας πάει εκεί που πρέπει, με το πέλαγος των παρατράγουδων του συστήματος με το οποίο έχει να παλέψει.
Σε συνέχεια λοιπόν του προχθεσινού μου άρθρου για την νοσοκομειακή γραφειοκρατία (https://365meres.wordpress.com/2021/05/18/in-the-year-8510/) και την επταήμερη αναρρωτική είπα να δοκιμάσω να κάνω ηλεκτρονικά την αίτηση για την αποζημίωση από το ΙΚΑ ώστε να αποφύγω να ζορίσω το πόδι με το διάστρεμμα.
Μπαίνω στο site του #ΕΦΚΑ, συνδέομαι με τους κωδικούς του taxisnet, βάζω ΑΦΜ και ΑΜΚΑ, εμφανίζεται η καρτέλα μου, ανοίγω τη φόρμα υποβολής, φτάνω στο στάδιο που δηλώνεις τη γνωμάτευση, πρώτο πεδίο ζητάει κωδικό.
Ψάχνω το χαρτί, πουθενά κωδικός.
Κοιτάω (για πλάκα περισσότερο) στη σφραγίδα που έπρεπε να περιμένω από τις 06:30 να πάει 07:30 για να την πάρω, εννοείται τίποτα.
Το μόνο που μοιάζει με τέτοιον είναι ο αριθμός πρωτοκόλλου που περίμενα να πάει 08:00 για να τον βάλουν στο χαρτί αλλά φυσικά και δεν είναι αυτός.
Ο κωδικός αφορά μόνο σε ηλεκτρονικές γνωματεύσεις.
Κοιτάζω δίπλα στη φόρμα, έχει και επιλογή για υποβολή χειρόγραφης γνωμάτευσης.
Πάλι καλά, σκέφτομαι.
Κάνω κλικ και μου ζητάει τα στοιχεία του γιατρού.
Κοιτάω τη σφραγίδα που έβαλε όταν υπέγραψε τη γνωμάτευση και ξεκινάω να τα συμπληρώνω.
Ειδικότητα: Χειρουργός ορθοπεδικός, τσεκ.
Όνομα και επώνυμο: Χ.Π, τσεκ.
ΑΜΚΑ γιατρού: Τσ…ουκ.
Γιατί τσουκ; Δεν φαίνονται καθαρά τα νούμερα και τα καπελώνει και η υπογραφή. Εδώ που φτάσαμε όμως δεν υπάρχει γυρισμός.
Βάζω το όνομα στο διαδίκτυο, τίποτα.
Βάζω το όνομα, βάζω και το νοσοκομείο, βάζω και την πόλη και ως εκ θαύματος μου εμφανίζει μια σελίδα του νοσοκομείου με μια λίστα με ονόματα, ανάμεσα και το δικό του, όλα με το ίδιο τηλέφωνο.
Καρφίτσωμα το εύρημα, παίρνω τηλέφωνο την άλλη μέρα το πρωί, το σηκώνει κάποιος, εξηγώ την κατάσταση, ευγενικότατος αυτός που απάντησε, ψάχνει λίγο, μαθαίνω το πολυπόθητο ΑΜΚΑ.
Ανακουφισμένος επιστρέφω στη φόρμα υποβολής, πάλι από την αρχή φυσικά η διαδικασία, βάζω και το ΑΜΚΑ του γιατρού και καταφέρνω να περάσω στην επόμενη πίστα (θα έλεγα σελίδα αλλά τόση προσπάθεια ούτε σε βιντεοπαιχνίδι μυστηρίου) που επιλέγεις υποκατάστημα του ασφαλιστικού σου φορέα.
Λογότυπο ΙΚΑ, από κάτω το απόλυτο κενό.
Reload από το κουμπί του browser, τίποτα.
F5 από το πληκτρολόγιο, τίποτα.
Ctrl+F5 για πιο hardcore ανανέωση, τίποτα.
Να δεις που οι ηλίθιοι δεν έχουν φτιάξει τη φόρμα να λειτουργεί και με Firefox, σκέφτομαι και αλλάζω οθόνη.
Ανοίγω τον Google Chrome, πάω ξανά στην αρχική σελίδα εισόδου στην εφαρμογή και… φρενάρω γιατί δεν έχω κωδικούς δικούς μου σε αυτόν τον περιηγητή αφού τον χρησιμοποιεί η γυναίκα μου.
Ανοίγω πάλι τον FF, πάω στα ενδότερα του, ψάχνω τους κωδικούς για το taxis, τους περνάω copy-paste στη σελίδα που άνοιξα στον Chrome, πατάω επόμενο, ξανά η διαδικασία από την αρχή, τώρα όμως πάω σφαίρα μετά από τόσες επαναλήψεις, φτάνω στη πίστα με το λογότυπο ΙΚΑ και Yeeeesss, φορτώνει κανονικά όλη η σελίδα.
Αν ήταν κανονικό παιχνίδι θα έπρεπε να ακούγεται μουσική και να σκάνε ψηφιακά πυροτεχνήματα αλλά επειδή ξέρουν πως παίζουν με τα νεύρα μας αυτοί που έφτιαξαν τη σελίδα ήταν πιο εγκρατείς με τον κώδικα.
Εκεί όμως που ανοίγει η λίστα δεν σου εμφανίζει βάσει της διεύθυνσης σου και των λοιπών στοιχείων σου ένα συγκεκριμένο υποκατάστημα αλλά σου ζητάει να επιλέξεις, από όλη την Ελλάδα, σε ποιο υποκατάστημα ανήκεις.
Κι άντε, αποκλείεις αυτομάτως των άλλων πόλεων αλλά αν είσαι Θεσσαλονίκη μένει και πάλι ένα κατεβατό. Κι αν δεν ξέρεις; Και βασικά, από που να το ξέρεις;
Ευτυχώς για εμένα, το πρωινό μετά τη γνωμάτευση και μιας και από αναμονή σε αναμονή είχε περάσει ένα δίωρο, είχε ανοίξει προ ώρας το πολυϊατρείο του ΙΚΑ στην Αγγελάκη.
Και επειδή από το νοσοκομείο δεν ήξεραν να μου πουν με σιγουριά αν αρκεί το χαρτί τους για την εταιρεία και για να προχωρήσει η υπόλοιπη διαδικασία, κατέβηκα για σιγουριά, κι ας μου πήρε κάμποση ώρα κούτσα κούτσα για να ζορίσω όσο λιγότερο γινόταν το πόδι με το διάστρεμμα, να σιγουρευτώ.
Ευγενέστατες εκεί και η υπάλληλος και η προϊσταμένη μου είπαν πως είναι ΟΚ και όταν ρώτησα που πηγαίνω το χαρτί από τη δουλειά μου είπαν πως όσοι είμαστε της δικής μου περιοχής τα πηγαίνουμε στην Αριστοτέλους.
Έτσι ήξερα τι να επιλέξω από το κουίζ της φόρμας.
Γιατί διαφορετικά, λόγω απόστασης έπαιζε 50-50 και το υποκατάστημα της Τούμπας. Και στο 50-50 μιας ερώτησης έχουν χαθεί χιλιάδες ευρώ σε τηλεπαιχνίδι, ευκολάκι να χαθεί και μια ηλεκτρονική αίτηση για αποζημίωση μερικών ημερών στον λαβύρινθο του ελληνικού δημοσίου.
Τελειώνω τέλος πάντων και με αυτό και ενεργοποιείται το κουμπί
«Ανέβασμα γνωμάτευσης – PDF ή εικόνα. Μέγιστο μέγεθος 3 MB».
Βάζω τη γνωμάτευση στον πάγκο της κουζίνας, την βγάζω φωτογραφία με το κινητό, την ανεβάζω στο Google drive, πάω στο pc.
Δεν την κάνεις PDF για πιο σίγουρα, σκέφτομαι. Μπας και σαν εικόνα έχουν κανένα περιορισμό στα πρότυπα και σε πετάξει πάλι στην αρχή.
Όπως π.χ. έχουν στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας για τις φωτογραφίες σε δημόσια έγγραφα που ζητάνε στο CD να είναι το αρχείο μόνο jpg2000 και αν είναι απλή jpeg ή png ή TIFF (το κορυφαίο από πλευρά ποιότητας φορμάτ) δεν τη δέχονται.
Την ανοίγω λοιπόν στο GIMP, export as PDF, 27 MB το τελικό αρχείο.
Δεν πτοούμαι, πάω scale file, με την τέταρτη φορά που το φέρνω στα 2.6 το σώζω, το ανεβάζω στη φόρμα, πατάω υποβολή.
Γκριζάρει το κουμπί, περνάει μισό λεπτό, γκρίζο, περνάει ένα λεπτό, γκρίζο ακόμη το κουμπάκι και εκεί αρχίζεις ναι σκέφτεσαι:
Ανεβαίνει; Κόλλησε; Να πατήσω κάτι; Κι αν την πατήσω και αρχίσω από την αρχή; Πάω κάνω ένα καφέ, επιστρέφω και εκεί που δεν ξέρω πως να περάσω αυτή τη πίστα, στα τρία και κάτι λεπτά αλλάζει η σελίδα και εμφανίζεται ένα:
«Η υποβολή ολοκληρώθηκε, ο εργοδότης θα ενημερωθεί στο email του. ταδε@ταδε.gr«
Λίγο ακόμη και θα είχαμε τρελά πανηγύρια όπως όταν έβαλε ο Χαριστέας τη κεφαλιά στον τελικό του Euro 2004.
Γι αυτό ξαναλέω.
Ακόμη κι αυτό έμοιαζε σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας πριν πέντε χρόνια. Ακόμη κι όταν ήρθαν οι -υποτίθεται- προοδευτικοί αριστεροί αντί να κάνουν κάτι χρηστικό τεχνολογικά έφτιαξαν διαστημική υπηρεσία, τα τρολ.
Και θα συνέχιζε να μοιάζει με τέτοια ακόμη και με τους τωρινούς αν δεν αναλάμβανε τα θέματα ψηφιακής διακυβέρνησης ο Πιερρακάκης.
Όμως πολλά που σε σχέση με το παρελθόν μοιάζουν επιστημονική φαντασία ακόμη μοιάζουν σαν ανέκδοτο σε σύγκριση με τα βόρεια κράτη που πρέπει να πλησιάσουμε και δημιουργούν άρθρα σαν και αυτό.
Γι αυτό και μια τετραετία μόνο, πάντα με αυτόν τον άνθρωπο στη συγκεκριμένη θέση, δεν αρκεί για να φτάσουμε σε σημείο τέτοιο που αυτό το άρθρο δεν θα είναι επίκαιρο.
Αν το κάνω αναδημοσίευση και το 2022 αλλάζοντας τις ημερομηνίες θα είναι εξίσου σύγχρονο όπως είναι σήμερα.
Θέλω όμως να πιστεύω πως με αυτόν στο τιμόνι του συγκεκριμένου υπουργείου σε δυο-τρία χρόνια θα γίνει ιστορία που ανήκει στο παρελθόν.
Προσωπικά, για αυτόν και μόνο και εφόσον δεσμευτεί ρητά κάποιος πως και σε μια επόμενη κυβέρνηση δεν θα τον πειράξουν και θα τον αφήσουν να κάνει απρόσκοπτα αυτό που ξεκίνησε και ξέρει καλά θα ψήφιζα το κόμμα που κυβερνά σήμερα.
Για να μπορώ στο άμεσο μέλλον να τελειώνω με τα γραφειοκρατικά σε πέντε λεπτά σε ένα γραφείο και όχι σε δύο ώρες και να μπορώ – γιατί όχι– προτού καν φύγω από το νοσοκομείο ή τον γιατρό να έχω τελειώσει και με όλα όσα θα αφορούν σε μια αναρρωτική άνω των τριών ημερών.
Με αυτό αλλά και με οποιοδήποτε άλλο θέμα αφορά στην εξοικονόμηση χρόνου και χρήματος από πολίτες και κράτος.
365meres 